Μέσα σε δύο περίπου μήνες η Κυβέρνηση φαίνεται να χειρίζεται με σχέδιο, αποφασιστικότητα και ιδιαίτερα με αποτελεσματικότητα δύο κρίσιμες μάχες:
του Ζαχαρία Ζούπη
Η μία ήταν η απάντηση στην πρόκληση Ερντογάν, τη εργαλειοποίηση μεταναστών με την ενεργό συμμετοχή του Τούρκικου Στρατού. Σε αντίθεση με την ρητορική τμημάτων της Αντιπολίτευσης περί Ουρμπανισμού του Κυριάκου Μητσοτάκη και ακροδεξιών, μη ευαίσθητων στον ανθρώπινο πόνο πρακτικών, η Κυβέρνηση κινήθηκε χωρίς ψευδαισθήσεις και υπερασπίστηκε τα σύνορα της χώρας, ενώ με τις διεθνείς κινήσεις της έκανε σαφές και οικοδόμησε επ΄αυτού διεθνείς συμμαχίες ότι υπερασπίζεται και τα ευρωπαϊκά σύνορα. Αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο και για αυτό υπήρξε η αναδίπλωση του Τσίπρα αν και τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ συνέχιζαν να γράφουν ανοησίες. Η ουσία είναι ότι η μάχη των συνόρων, δηλαδή η μάχη της πατρίδας κερδήθηκε, ο Ερντογάν ηττήθηκε, η πρόκληση δεν πέρασε και ο ίδιος αποκαλύφτηκε ως προς τς προθέσεις του. Η Ευρώπη στάθηκε δίπλα στη Ελλάδα, το κύρος της ανέβηκε διεθνώς και πανευρωπαϊκά. Είναι λογικό επομένως να προκύπτει στην πρόσφατη έρευνα της OPINION POLL ότι το 83.9% της κοινής γνώμης βλέπει συνολικά θετικά το σύνολο των χειρισμών και των πρωτοβουλιών του Πρωθυπουργού. Μιλάμε για ποσοστό που δείχνει εθνική ομοψυχία, απομόνωση άλλων σκεπτικών που εμφανίστηκαν βασικά από ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ανάδειξη χαρακτηριστικών εθνικού ηγέτη στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η άλλη, η μάχη κατά της πανδημίας είναι μάχη που δίνεται και θα δίνεται και στο επόμενο διάστημα είναι μάχη για την Υγεία και την Ζωή και φαίνεται πως και σ΄αυτή καθημερινά επιτυγχάνονται νίκες που κρατούν σε πολύ χαμηλά επίπεδα την διάδοση του κορωνοιού. Είναι μια μάχη που και αυτή κερδίζεται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που κόντρα σε διάφορα γλαφυρά που γράφονταν και πάλι από τους γνωστούς άγνωστους ( περί ταξικότητας της νόσου κ.ά) , στο ταπεραμέντο και την ροπή προς απειθαρχία του μέσου Έλληνα. Κερδίζεται γιατί δεν δίστασε να στηριχθεί σε ένα μεγάλης αξίας επιστημονικό δυναμικό, γιατί συντόνισε αποτελεσματικά το κυβερνητικό σχήμα και πήρε έγκαιρα μέτρα όταν σε άλλες χώρες απλά συζητούσαν και τώρα παρακολουθούμε την τραγωδία που βιώνουν. Οι Κυβερνήσεις τους και συνολικά η λειτουργία του Πολιτικού Συστήματός τους ( π.χ Ιταλία, Ισπανία) αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων, ενώ σε άλλες οι κοινωνίες ζουν πρωτοφανείς καταστάσεις λόγω του λαϊκισμού και της υιοθέτησης απίθανων θεωριών ( Η.Π.Α, Μεγάλη Βρετανία). Στην Ελλάδα όλα λειτούργησαν αλλιώς. Η μικρή χώρα μας έχει γίνει υπόδειγμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας και αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας πλην λίγων και αμετάπιστων. Στην Ελλάδα όλα είναι διαφορετικά αν και διαθέτουμε ένα πληγωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας τουλάχιστο είκοσι χρόνια, αποκαμωμένο και από την μνημονιακή δεκαετία. Στην Ελλάδα για πρώτη φορά φάνηκε να λειτουργεί Κράτος και οι πολίτες να πείθονται και να ακολουθούν.Είναι επομένως λογικό στην πρόσφατη έρευνα της OPINION POLL το 85% να επικροτεί το σύνολο των πρωτοβουλιών του Πρωθυπουργού. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σήμερα το 90% πρωτοφανώς τάσσεται υπέρ του κλεισίματος των Εκκλησιών και το 95.7% υπέρ της Απόφασης για περιορισμό της κυκλοφορίας. Πιθανά πιο βεβιασμένες χρονικά αποφάσεις να είχαν οριακά και όχι ιδιαίτερης ποσοτικά αξίας καλύτερα αποτελέσματα για τον περιορισμό της πανδημίας, δεν θα είχαμε όμως τέτοια πανστρατιά υπέρ μίας κοινωνικής συμμαχίας ζωής και υπέρ όποιων μέτρων είναι απαραίτητα.
Εν ολίγοις, μέσα σε δύο τρεις μήνες φάνηκε ότι ο Πρωθυπουργός μπόρεσε να διαχειριστεί δύο κρίσιμες μάχες, μία για τα σύνορα και την χώρα, μία για την Υγεία και την Ζωή. Είναι επομένως λογικό να συγκεντρώνει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στην οποία συμπεριλαμβάνονται και ψηφοφόροι όλων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης τα οποία κινδυνεύουν αν συνεχίσουν να εκφέρουν ένα λόγο γκρινιάρη ή προβάλουν θέματα που ενδόμυχα δεν πιστεύει κανείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα μέτρα στήριξης Επιχειρήσεων και εργαζομένων, ύψους συνολικά πάνω από 15-16 δις. ευρώ. Η Αντιπολίτευση μιλάει για λίγα μέτρα ή αποσπασματικότητα στα μέτρα. Αστειότητες. Μπορούν να πουν άραγε τι θα έκαναν και τι δημοσιονομικό κοστος θα είχαν; Μπορούν να πουν αν έχουν πρόβλεψη διάρκειας της κρίσης και τι μέτρα θα χρειαστούν και τον Μάιο και το Ιούνιο και πιθανά και επόμενους μήνες; Έχουν ή δεν έχουν στρατηγική στήριξης της Οικονομίας σε μια χώρα που της έλαχε κι αυτό μετά από μια δύσκολη δεκαετία ; Τι προτείνουν αν η ύφεση πάει – 5% ή -7% ή -10%. Μήπως αυτό καθιστά αναγκαίο ένα κοντρόλ, αντί για πλειοδοσία για μέτρα;
Ωστόσο, σ΄αυτή την περίοδο φάνηκε ότι υπάρχει και μία μεγάλη στροφή της Ελληνικής Κοινωνίας, την οποία υποστηρίζω από τις 8 Ιουλίου και η οποία φαίνεται ακόμα ποιο διακριτή αυτήν περίοδο. Μετά από δέκα χρόνια κρίσης η κοινωνία έχει στραφεί από τον ανορθολογισμό, την γοητεία στο ψέμα και τις ψευδαισθήσεις, τον διχασμό και την τοξικότητα στον ορθολογισμό, στην λογική, στην αναζήτηση αποτελεσματικών πολιτικών μακριά από κούφια ρητορικά ξεσπάσματα, ξεπερασμένες ιδεοληψίες. Έτσι εξηγείται η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στις τελευταίες εκλογές, αλλά και η εντυπωσιακή ενίσχυσή του πολιτικού κεφαλαίου του ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο. Γιατί η Κοινωνία αναζητούσε ηθική της ευθύνης, σοβαρότητα, αίσθηση της συνείδησης του εθνικού χρέους, αποτελεσματικότητα και φαίνεται ότι τα βρίσκουν σ΄ένα Πολιτικό που πολλοί υποτιμούσαν , που τον εμφάνιζαν νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό ταυτόχρονα. Γιατί για πολλούς Έλληνες – πολύ περισσότερους από όσους ψήφισαν Ν.Δ το Ιούλιο – η διακυβέρνηση Μητσοτάκη σημαίνει ευθύνη στην εξουσία.
Γυρίσαμε λοιπόν σελίδα, είμαστε σε νέα εποχή και μάλιστα σε μία πολύ περίεργη εποχή στην οποία Ε.Ε και πολλές χώρες βρίσκονται σε σύγχυση. Έχουμε βέβαια μάχες μπροστά και η έκβασή τους μπορεί να αμφισβητήσει πολύ ή λίγο την σημερινή εικόνα. Η πρώτη είναι η μάχη των επομένων κρίσιμων ημερών , η πιθανή δοκιμασία του Ε.Σ.Υ από ένα ξέσπασμα των κρουσμάτων και των ανθρώπινων ζωών που θα χαθούν. Η άλλη είναι η μάχη για την στήριξη της Οικονομίας , μια μάχη δύσκολη αφού κανείς δεν ξέρει την διάρκεια της πανδημίας όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά και διεθνώς και τον βαθμό επομένως των καταστροφικών οικονομικών συνεπειών. Ωστόσο αυτά αφορούν τους πάντες. Αφορούν και την Κυβέρνηση και την Αντιπολίτευση. Ο κίνδυνος αναζωπύρωσης ενός νέου τοξικού λαϊκισμού είναι ορατός, αν και τι θα πουν άραγε αν η ύφεση φτάσει στο – 10% , με την Ε.Ε και τις Η.Π.Α να συγκλονίζονται και υγειονομικά, θεσμικά και οικονομικά; Ότι θα διασφαλίσουν με ένα Νόμο και ένα Άρθρο Επιχειρήσεις, εργαζόμενους του Ιδιωτικού Τομέα ή μισθούς Δημοσίων Υπαλλήλων; Θα είναι κωμικοτραγικό.
Η νέα κατάσταση δεν επιδέχεται επανάληψη πειραματισμών που ζήσαμε και πληρώσαμε, λαϊκισμούς και ιδεοληψίες, αντιπαραθέσεις άνευ σημασίας και ουσίας. Η νέα κατάσταση απαιτεί εθνική ομοψυχία, αναθεώρηση της στάσης όλων των κομμάτων. Όποιος δεν κατανοήσει το νέο περιβάλλον, απλά θα περιθωριοποιηθεί. Τώρα είναι ώρα εθνικής ευθύνης και μεγάλων αναθεωρήσεων, νέων σκεπτικών και προσεγγίσεων τόσο για το διεθνές περιβάλλον, όσο και και για το μέλλον της χώρας.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής -υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
