Μια φορά κι έναν καιρό, σαν τα παραμύθια, υπήρχε ένα «τσίρκο- μπουλούκι» που οι συνιστώσες τους μετεξελίχθηκαν σε κόμμα. Συνέπεσε η άνοδος του με το κώμα στο οποίο είχε περιέλθει η ελληνική κοινωνία και έτσι το «τσίρκο- μπουλούκι» βρέθηκε με όλους τους παλιάτσους, τους ακροβάτες, τους μάγους και τα ζώα, να δίνει παραστάσεις ως κυβέρνηση. Μαζί με το «αναγκαίο καλό» και τους ψεκασμένους.
Με εξαίρεση το West End και το Broadway, όπου οι ποιοτικές παραστάσεις σοβαρών θιάσων έχουν διάρκεια ετών, το «τσίρκο-μπουλούκι» κατέγραψε ρεκόρ για το είδος του. Είναι ίσως ο μόνος θίασος παλιάτσων, ακροβατών, μάγων και ζώων, που έδινε παραστάσεις επί 4,5 χρόνια. Μοναδική περίπτωση σε ευρωπαϊκό πεδίο.
Κάποτε η ελληνική κοινωνία βγήκε από το κώμα- μετά βέβαια από μια τραγωδία στο Μάτι(αλήθεια τι γίνεται μ’ αυτή την ιστορία;) και μερικούς πνιγμούς στη Μάντρα- και οι παλιάτσοι πήραν τα ζώα τους και επέστρεψαν στα συνοικιακά μαγαζιά για να συνεχίσουν το καλαμπούρι. Φαίνεται όμως ότι έχουν πάρει σοβαρά το ρόλο τους και άρχισαν τα… κουλά-γλου και έβγαλαν και τα σκυλιά να γαβγίζουν.
Κάτω από άλλες συνθήκες το «τσίρκο- μπουλούκι» θα ήταν ένα φθηνό, αλλά σε κάθε περίπτωση διασκεδαστικό θέαμα. Υπό τις παρούσες όμως συνθήκες το θέαμα εκτός από ιλαρό, είναι άκρως προσβλητικό για τα θύματα της πανδημίας και όσους δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή για να σώσουν ζωές.
Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί επιμένουν να αποδείξουν ότι ήταν το χειρότερο τσίρκο που πέρασε από τη χώρα. Και δεν καταλαβαίνω σε τι αποσκοπεί αυτή η αθλιότητα δίκην κριτικής προς την κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση θα δανειστώ τα λόγια του ποιητή:
«Περάστε απ΄ το τσίρκο μας.
Που δεν είναι τσίρκο.
Ούτε «φρενοκομείον (ή «οίκος»).
Άλλα σταύλος… Σταύλος
όπου κάτι χοντρά ζώα
καταβροχθίζουν
τα πιο ευγενικά μας όνειρα».
Μ. Λουντέμης
Ευγενική παράκληση: Μαζέψτε τα ζώα σας και επιστρέψτε στο σταύλο σας. Δεν θέλουμε άλλο να μας σώσετε… Πηράμε!
Ο ιός
