Στη δημοκρατία, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου, η ελευθερία αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα. Η διαφωνία και η διαφορετική άποψη δεν είναι απλά και μόνο σεβαστές, αλλά συνθέτουν και το πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται ο διάλογος και διακινούνται οι ιδέες. Ακόμα και εκείνες που αμφισβητούν τα όρια των νόμων, σε μερικές περιπτώσεις και του Συντάγματος.
του Χάρη Παυλίδη
Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες η ανοχή είναι βασικό στοιχείο του γεννετικού τους κώδικα, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται θέσφατο. Ειδικά σε περιπτώσεις όπου απαιτείται η προστασία και η ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου, όπως στην προκειμένη περίπτωση ο παγκόσμιος υγειονομικός πόλεμος που μαστίζει την ανθρωπότητα.
Και ειδικά όταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι συνήθεις «αρνητές» του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος σπεκουλάρουν στοχεύοντας την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις αποφάσισαν οι ίδιοι να άρουν την ιδιότυπη ασυλία που τους παρέχει το ενοχικό σύνδρομο του εμφυλίου. Και το πράττουν κατά τρόπο που θέτει εν αμφιβόλω τις πραγματικές τους προθέσεις.
Το κεκτημένο δημοκρατικής ευαισθησίας και προοδευτικότητας εν μέσω πανδημίας, είναι εύλογο να προκαλεί απορίες και ερωτηματικά για τα κίνητρα του ΚΚΕ, του νεοπαγούς κόμματος του κ. Βαρουφάκη, κάποιων αριστεριστών, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που «κρύβεται» σ’ αυτή τη φάση προσπαθώντας να βρει σημείο ισορροπίας ανάμεσα στον λαϊκισμό και τη ψευδονεωτερικότητα της «Προοδευτικής Συμμαχίας».
Το επίμαχο, επί του οποίου όλοι αυτοί δοκιμάζουν την ανοχή του φιλελεύθερου πλαισίου, είναι εάν η πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου διαφέρει από άλλες επετείους, που λόγω του κορωνοϊού ματαιώθηκαν και ως εκ τούτου πρέπει να γίνει.
Ούτε ο κ. Κουτσούμπας, ούτε ο κ. Βαρουφάκης, αλλά ούτε και οι λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις, μηδέ εξαιρουμένου του ΣΥΡΙΖΑ, θυμάμαι να αντέδρασαν λέγοντας: «Ελάτε να μας χτυπήσετε, εμείς θα παρελάσουμε». Επιλεκτική αναμφίβολα η μνήμη της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη, αλλά κι ένα «τεστ δοκιμασίας» για τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης.
Άμεση η αντίδραση του Πρωθυπουργού στον ιδεολογικό «ιμπεριαλισμό» της Αριστεράς. Δεν μάσησε τα λόγια του και απευθυνόμενος στο ΚΚΕ και στον κ. Βαρουφάκη, τους είπε ότι δεν εξαιρούνται του νόμου. Ότι δεν είναι διατεθειμένος να κάνει εκπτώσεις, ούτε βέβαια πρόθυμος να αποδεχθεί τη μονοπώληση από το ΚΚΕ και την Αριστερά ιστορικών γεγονότων στα οποία συμμετείχε η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογική και κομματική προέλευση.
Δεν ήταν στις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά εν μέσω πανδημίας. Το αυτονόητο υπερασπίζεται έχοντας συναίσθηση της ευθύνης του να κρατήσει όρθιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας, δείχνοντας παράλληλα ότι δεν κάνει διακρίσεις σε βάρος των πολιτών που πειθαρχούν στα μέτρα προστασίας. Άλλωστε η ματαίωση της πορείας δεν συνιστά «ματαίωση» της ιστορικής μνήμης.
Όπως δεν έγινε η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και δεν ξεχάσαμε, το ίδιο θα συμβεί και στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου και δεν θα ξεχάσουμε. Αλλά, το θέμα για όσους καταλαβαίνουν είναι ότι πρόκειται για μια γενική δοκιμή ώστε αφενός να δοκιμασθούν οι «αντοχές» της κυβέρνησης, αφετέρου για να κρατηθούν σε «φόρμα», ελλείψει αντιπολιτευτικής στρατηγικής τα μέλη και οι οπαδοί των κομμάτων που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις.
Επιπροσθέτως, και εδώ υπεισέρχεται και ο μύθος του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς, γιατί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αντιφασίστες, όπως και για την Εθνική Αντίσταση έτσι και για το Πολυτεχνείο, έχουν κατορθώσει λόγω του ενοχικού συνδρόμου που διακατέχει τις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς και του Κέντρου να «καπελώσουν» τους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού.
Αυτό τους «χαλάει» ο Πρωθυπουργός, ο οποίος χωρίς να αρνείται τη συμμετοχή της Αριστεράς σ’ αυτούς τους αγώνες, διεκδικεί με ίσους όρους την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τη συμμετοχή των φιλελεύθερων δημοκρατικών δυνάμεων στην απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί και την αποκατάσταση της δημοκρατίας από τη χούντα.
Η εξέγερση των φοιτητών και γενικά της νεολαίας κατά της δικτατορίας δεν είναι «ιδιοκτησία» ούτε του ΚΚΕ, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του κάθε Βαρουφάκη. Το Πολυτεχνείο, όπως και ο αγώνας κατά του φασισμού και του ναζισμού, ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Και σήμερα που η πανδημία δοκιμάζει όλους τους πολίτες, που ο κίνδυνος χτυπάει την πόρτα σε κάθε νοικοκυριό, το χρέος κάθε υπεύθυνης κυβέρνησης είναι να προστατεύσει όλους τους πολίτες από τα χειρότερα.
Δεν θα χαθεί η επέτειος για μια χρονιά. Αντίθετα με τέτοιες άφρονες και μικροκομματικές τακτικές κινδυνεύουν να χαθούν οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Δεν χάθηκε ο κόσμος, αλλά σε αντίθετη περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα χαθεί πολύς κόσμος. Στο κάτω- κάτω υπάρχουν πολλοί τρόποι προκειμένου να τιμηθεί η επέτειος και να αναδειχθεί η σημασία του Πολυτεχνείου, από μια πορεία που κάθε χρόνο προ-κορωνοϊού στιγματιζόταν από επεισόδια και καταστροφές περιουσιών.
Ας φροντίσουν να σοβαρευθούν οι «υπερασπιστές» των λαϊκών συμφερόντων και όλοι αυτοί που εμφανίζονται ως εκφραστές τους, γιατί οι ζωές των ανθρώπων είναι υπέρτερες των λαϊκών συμφερόντων για τα οποία υποτίθεται ότι αγωνίζονται. Ας βγάλουν τις παρωπίδες γιατί ο σκοπός όλων, και ο δικός τους θέλω να πιστεύω, είναι να σταθούμε όρθιοι ώστε όλοι μαζί να τιμήσουμε την 17η Νοεμβρίου του 2021 μαζί με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους.
