Ο Λένιν στην μπροσούρα «Τι να κάνουμε;», απαντώντας στις μετριοπαθείς θέσεις του Μαρτόφ, υποστήριζε ότι με αυτές τις θέσεις το προλεταριάτο ήταν αδύνατον να κατακτήσει την εξουσία.
Στο ίδιο ερώτημα ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Σωκράτης Φάμελλος ανακάλυψαν έναν πιο προωθημένο τρόπο να ευαισθητοποιήσουν τις μάζες: χυδαιολογούν μετά λόγου! Ο μεν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν έχει τη δική του «Ισκρα» για να εκφράσει γραπτώς τις θέσεις του, ο δε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι δικογραφίες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας έχουν μεγαλύτερη απήχηση από την αρθρογραφία της «Αυγής».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθώντας να δικαιολογήσει το ψυχρό κλίμα στο Προεδρικό είπε στους δημοσιογράφους ότι «δεν είναι έντονο το κλίμα αλλά οι συνθήκες λόγω πολλών δικογραφιών».
Από την πλευρά του ο Σωκράτης Φάμελλος απέδωσε τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης στη δικογραφία λέγοντας πως «δεν πρέπει να δίνονται δικαιώματα για να γίνονται χαρακτηρισμοί και όλοι οι χαρακτηρισμοί εμπεριέχονται στη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας».
Λέξη-κλειδί η «δικογραφία», η οποία φαίνεται ότι εμπνέει πολιτικές προτάσεις του τύπου «Καμόρα», «γαλάζια συμμορία» και «εγκληματική κυβέρνηση» για την κυβέρνηση, «νονός» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτές οι… προτάσεις αποτελούν τη βάση των κυβερνητικών τους προγραμμάτων;
