Το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, προπύργιο ιστορικά του φιλελεύθερου προοδευτικού Κέντρου, έχει βιώσει τις τελευταίες δεκαετίες μια αξιοσημείωτη διείσδυση προσωπικοτήτων που αυτοαποκαλούνται «σοσιαλιστές», όχι με τη μετριοπαθή και ρεαλιστική ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική έννοια, αλλά με μια πολύ πιο ριζοσπαστική εκδοχή, συχνά ευθυγραμμισμένη με μαρξιστικές αρχές ή ακόμη και κομμουνιστικές αναφορές.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι περιθωριακό: ορισμένοι ηγέτες που έχουν επηρεαστεί βαθιά από κινήματα της ακτιβιστικής Αριστεράς, έχουν κερδίσει εκλογές και διαμορφώνουν την εθνική ατζέντα με τρόπο που δεν φαινόταν εφικτό να συμβεί στα πολιτικά πράγματα της Αμερικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το νέο ανερχόμενο αστέρι, ο Ζοράν Μαμντάνι που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για δήμαρχος της Νέας Υόρκης στις δημοτικές εκλογές του 2025.
Η εκστρατεία του περιλαμβάνει πολιτικές όπως δωρεάν μέσα μαζικής μεταφοράς, δωρεάν νηπιαγωγεία, δημοτικά παντοπωλεία, πάγωμα ενοικίων και δημιουργία μονάδων κοινωνικών κατοικιών. Είναι αντισιωνιστής και σφοδρός επικριτής της πολιτικής του Ισραήλ στη Γάζα. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Μαμντάνι κέρδισε την υποστήριξη πολλών στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος όπως ο Μπέρνι Σάντερς και η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ.
Η άνοδος της άκρας Αριστεράς στο Δημοκρατικό Κόμμα μπορεί να εντοπιστεί εν μέρει στην επιρροή του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, του βετεράνου πολιτικού που έχει αποδραματοποιήσει τον όρο «σοσιαλιστής» στην αμερικανική πολιτική. Ο Σάντερς, ανεξάρτητος συνεργαζόμενος με τους Δημοκρατικούς, περιγράφει τον εαυτό του ως «δημοκρατικό σοσιαλιστή».
Ωστόσο, η πολιτική του διαδρομή αποκαλύπτει βαθύτερους δεσμούς με ριζοσπαστικές ιδέες. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, έκανε αρκετά ταξίδια στη Σοβιετική Ενωση, όπου επαίνεσε πτυχές του σοβιετικού συστήματος σε μια εποχή που η Δύση πολεμούσε τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό (όπως αποκάλυψαν οι «New York Times» το 2019). Ο Σάντερς ήταν κοντά στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Αμερικής, μια περιθωριακή αλλά αρκετά δραστήρια πολιτική δύναμη, και δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για τους μαρξιστές στοχαστές.
Σήμερα έχει ενεργό συμμετοχή στη «σταυροφορία κατά της ολιγαρχίας», υποστηρίζει πολιτικές όπως η μαζική ανακατανομή του πλούτου και η εθνικοποίηση βασικών βιομηχανιών, καθώς και τους αυξημένους φόρους στις ανώτερες μεσαίες τάξεις που περιλαμβάνουν ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά και αυξήσεις στους φόρους περιουσιών, συμπεριλαμβανομένης της κύριας διαμονής εφόσον υπερβαίνει μια ορισμένη αξία.
Ολα αυτά ευθυγραμμίζονται με τις θέσεις των κομμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη. Αν και ο Σάντερς τονίζει τη δημοκρατική του ταυτότητα, οι επικριτές του –συμπεριλαμβανομένων των αναλυτών της «Wall Street Journal»– αναρωτιούνται αν αυτό δεν είναι παρά μια τακτική προσαρμογή για να διεισδύσει με τις ιδέες του στο κυρίαρχο ρεύμα (mainstream) των Δημοκρατικών.
Μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες που ταυτίζονται ιδεολογικά με τον Σάντερς είναι η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, βουλευτής της Νέας Υόρκης και μέλος των Δημοκρατικών Σοσιαλιστών της Αμερικής (DSA), όπως και ο Μαμντάνι, της μεγαλύτερης σοσιαλιστικής οργάνωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Αλ. Κορτέζ όχι μόνο δηλώνει σοσιαλίστρια, αλλά προωθεί ακόμη πιο επιθετικές ατζέντες, όπως η πράσινη νέα συμφωνία, η οποία προτείνει ριζοσπαστικούς οικονομικούς μετασχηματισμούς με έμφαση σε μια υποτιθέμενη κοινωνική δικαιοσύνη – που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σκληρή και επιθετική αντικαπιταλιστική ατζέντα. Η Κορτέζ έχει υποστηρίξει ανοιχτά θέσεις που ευθυγραμμίζονται με τον μαρξισμό, όπως η κατάργηση της ιδιοκτησίας και η επέκταση του κράτους σε βάρος της ελεύθερης αγοράς.
Σύμφωνα με τους «New York Times», αν και οι περισσότεροι Δημοκρατικοί δεν είναι σοσιαλιστές –μόνο ο Σάντερς αυτοπροσδιορίστηκε ως τέτοιος μεταξύ των προεδρικών υποψηφίων του 2020– τα μεσαία στελέχη έχουν μετατοπίσει το κόμμα προς τα αριστερά με πολιτικές προτάσεις όπως αύξηση των φόρων στους πλούσιους αλλά και ακραίους περιβαλλοντικούς κανονισμούς. Μεταξύ αυτών, η περίπτωση του Ζοχράν Μαμντάνι ξεχωρίζει για τον ριζοσπαστισμό του, αν και παρουσιάζεται ως προοδευτικός μεταρρυθμιστής.
Ωστόσο, συντηρητικά μέσα όπως το Fox News, αλλά και κεντρώοι Δημοκρατικοί όπως ο Γκλεν, αποκαλύπτουν βαθιές πεποιθήσεις που συνδέονται με τον κομμουνισμό. Μεταξύ άλλων, ότι έχει επαινέσει δημοσίως το Holy Land Foundation, συγκεκριμένα πέντε άτομα που καταδικάστηκαν το 2008 για χρηματοδότηση της Χαμάς, η οποία σύμφωνα με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση.
Εξάλλου ο Μαμντάνι έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις υπέρ των πιο ριζοσπαστικών παλαιστινιακών κινημάτων, ευθυγραμμιζόμενος με αντι-ισραηλινές αφηγήσεις που, σε ορισμένες περιπτώσεις, στηρίζουν τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό και τον τζιχαντισμό.
Η «Post», μάλιστα, τον περιγράφει ως «συκοφάντη κομμουνιστή», αναφερόμενη στις ομιλίες του που υμνούν την κουβανική επανάσταση και προσωπικότητες του
