Η Ελλάδα, η Λακωνία, η Σπάρτη, το Πολεμικό Ναυτικό, η Νέα Δημοκρατία, όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και υποκλιθήκαμε στον πατριωτισμό, στην προσήλωσή του στη Δημοκρατία, στην ανιδιοτέλειά του, αποχαιρετούμε σήμερα τον Γιάννη Σταθόπουλο, τον αθόρυβο και σεμνό αξιωματικό που όρθωσε το ανάστημά του στη χούντα και βρέθηκε στα μπουντρούμια του ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο Γιάννης Σταθόπουλος υπήρξε εκ των πρωτεργατών του Κινήματος του Ναυτικού, μιας κορυφαίας πράξης αντίστασης που μέχρι σήμερα κουβαλά μέσα της όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται για την καταγραφή ενός γεγονότος στην Ιστορία των αγώνων υπέρ της δημοκρατικής νομιμότητας: Ανιδιοτέλεια και τόλμη, συνωμοτικότητα και αυθορμητισμό, σύνεση και παράτολμες κινήσεις, προγραμματισμό και απρόβλεπτες στιγμές, μυημένους και αμύητους, ηρωισμό και δισταγμό, πολύχρονη προετοιμασία και αυτοθυσία, όρκο και προδοσία.
Τα περιέγραψε όλα αυτά ο Σταθόπουλος στο βιβλίο του «Το Κίνημα του Ναυτικού, Μάιος 1973» (Εκδόσεις Παπαζήση).
Για τον ύπαρχο τότε στο αντιτορπιλικό «Νίκη» Γιάννη Σταθόπουλο όλα άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1968, όταν, χωρίς καν να το σκεφθεί, απάντησε με ένα «ναι» στο ερώτημα του πλωτάρχη (τότε) Παναγιωταρέα αν θα ήθελε να συμμετάσχει σε κίνηση αξιωματικών του Ναυτικού με σκοπό την ανατροπή της δικτατορίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι μυημένοι ήταν τέσσερις: Παπαδόγγονας, Παππάς, Σέκερης και Παναγιωταρέας. Λίγο μετά άρχιζε η διαδικασία της μύησης αξιωματικών.
Για τον Σταθόπουλο, η ώρα της δράσης ήλθε όταν τον Αύγουστο του 1971, κυβερνήτης πια, βρέθηκε στο γραφείο τοποθετήσεως αξιωματικών, μια θέση-κλειδί για όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν.
Αμέσως άρχισε να εισηγείται την τοποθέτηση μυημένων αξιωματικών σε πλοία. Το σχέδιο προέβλεπε τον «απόπλουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού πλοίων, κατάληψη μιας νήσου, σχηματισμό κυβερνήσεως από πολιτικούς κοινής εμπιστοσύνης και διαπραγματεύσεις με τους κρατούντες, προκειμένου η χώρα εντός τακτής προθεσμίας να οδηγηθεί σε αδιάβλητες και ελεύθερες εκλογές». Αρχηγός της κίνησης ανέλαβε τελικά ο απότακτος πλοίαρχος Σπύρος Κονοφάος. «Θα έρθω μαζί σας έστω και ως απλός ναύτης», είχε πει.
Είχε αποφασισθεί πως αν εξέπνεε η προθεσμία των 24 ωρών που είχε τεθεί και οι συνταγματάρχες δεν παρέδιδαν την εξουσία, θα προχωρούσαν σε αποκλεισμό των Αθηνών, του λιμανιού του Πειραιά, των αεροδρομίων.
Οι μυημένοι δεν ξέχασαν και τους συναδέλφους τους, που δεν συμμετείχαν στην κίνηση και δεν θα απέπλεαν μαζί τους: «Αντιλαμβανόμεθα την πικρία σου γιατί δεν είσαι και εσύ τώρα μαζί μας. Η ανάγκη όμως διασφαλίσεως του απορρήτου της κινήσεώς μας μάς ηνάγκασε όπως η θαρραλέα αυτή κίνησις περιορισθεί αρχικώς εις τους αξιωματικούς οι οποίοι λόγω θέσεως και μόνον θα ηδύναντο να κινήσουν τα δοξασμένα πλοία μας. Δεν είναι αργά, όμως. Μπορείς και εσύ να επιβής εις οιονδήποτε πλοίον χωρίς να αισθάνεσαι ουδεμίαν μείωσιν. Δεν υπάρχουν πρωτεργάται ή επιτροπαί».
Το σαράκι της προδοσίας
Αλλά, όπως έγραψε στο βιβλίο του ο αείμνηστος Σταθόπουλος, «το σαράκι που τρώει τους Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων, η προδοσία, μπήκε και εδώ στη μέση. Αλλοίμονο, διότι τόσες προσπάθειες, αγωνίες, άγχος, ξενύχτια, επικίνδυνες συναντήσεις πέντε ολόκληρων ετών από εν ενεργεία αξιωματικούς κάτω από δικτατορικό καθεστώς, πήγαν χαμένα».
Μετά την προδοσία και την σύλληψή του, μαζί με τους άλλους συναδέλφους του, ο Σταθόπουλος αποστρατεύθηκε από την χούντα – για να επανέλθει στο Πολεμικό Ναυτικό μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Αργότερα παραιτήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό, πολιτεύτηκε, εκλεγόταν για πάνω από είκοσι χρόνια βουλευτής Λακωνίας με τη Νέα Δημοκρατία, έγινε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, δεν σταμάτησε ποτέ να σκέπτεται και να δίνει μάχες υπέρ της ελεύθερης σκέψης και των αρχών της Δημοκρατίας, να αγωνίζεται για την ευημερία της Ελλάδας και της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Χωρίς ποτέ να παρεκκλίνει από τις αρχές του, ήπιος και προσηνής, πιστός στρατιώτης της δημοκρατικής νομιμότητας, αφιερώθηκε στις μεγάλες μάχες της ζωής του.
Μια από αυτές υπήρξε και η προσπάθειά του να αναδείξει όλες τις πτυχές του Κινήματος του Ναυτικού και να αποδείξει πως όχι μόνο ο λαός, αλλά και οι Ένοπλες Δυνάμεις απαιτούσαν την επιστροφή της Δημοκρατίας στην κοιτίδα της.
Το απέδειξε το προδομένο Κίνημα του Ναυτικού και η ανταρσία του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ» με κυβερνήτη τον μετέπειτα αρχηγό ΓΕΝ, τον αείμνηστο ναύαρχο Νίκο Παππά και με τη συμμετοχή ψυχωμένων αξιωματικών και υπαξιωματικών. Σ’ αυτόν τον αγώνα είχαν ματώσει πολλοί. Με κορυφαία τη θυσία του ήρωα Σπύρου Μουστακλή.
Σήμερα, που η λακωνική γη υποδέχεται τον ήρωά της, αξίζει να θυμηθούμε το διάγγελμα και τον όρκο εκείνων των ατρόμητων αξιωματικών.
Το Διάγγελμα – Η Νίκη θα είναι δική μας
«Έλληνες,
Από σήμερα το πρωί αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας ανέλαβον αγώνα δια την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας. Ο αγών αυτός θα κρίνη το μέλλον των συνταγματικών μας ελευθεριών και την διεθνή θέσιν της χώρας.
Ημείς οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς καμμίαν προσωπικήν φιλοδοξίαν και πιστοί εις τα παραδόσεις μας – παραδόσεις ποταμών αίματος χυθέντος υπέρ της ελληνικής ελευθερίας – αναλαμβάνομεν αγώνα μέχρις εσχάτων κατά των σφετεριστών της εξουσίας και καλούμεν τους λοιπούς συναδέλφους μας και τον Ελληνικόν Λαόν να συνδράμουν.
Κατά την ιστορικήν ταύτην στιγμήν, κανείς Έλλην δεν δικαιούται να απουσιάση από το εθνικόν προσκλητήριον. Αδιαφορία ή αδράνεια ισοδυναμούν προς στήριξιν της Δικτατορίας. Η υπόθεσις της ελευθερίας είναι κοινή υπόθεσις όλων μας. Ας κάνη καθένας το καθήκον του και με την βοήθειαν του Θεού, η νίκη θα είναι δική μας.
Ζήτω η Ελλάς.
Ζήτω η Ελευθερία…»
Ο Όρκος – Δια την σωτηρίαν της πατρίδος
«Ο υπογεγραμμένος… δίδω τον λόγον της στρατιωτικής μου τιμής ότι:
α. Θα συμμετάσχω εις κίνησιν ήτις θα αποβλέπη εις την δια παντός μέσου και τρόπο ανατροπήν ή εξαναγκασμόν της παρούσης κυβερνήσεως εις παραίτησιν δια την συγκρότησιν προσωρινής Κυβερνήσεως υπό ανεγνωρισμένην εθνικόφρονα προσωπικότητα επί τω σκοπώ επαναφοράς της πατρίδος εις την Συνταγματικήν Τάξιν.
β. Θα αγωνισθώ ανιδιοτελώς δι’ όλων μου των δυνάμεων προς επίτευξιν του ως άνω τεθέντος σκοπού δια την σωτηρίαν της Πατρίδος.
γ. Θα τηρήσω πάσαν εχεμύθειαν επί της ως άνω κινήσεως, εν εναντία δε περιπτώσει θέλω υποστή πάσαν κύρωσιν».
Ο Γιάννης Σταθόπουλος υπήρξε ένας από εκείνους τους αληθινούς πατριώτες που συντόνισαν και συντονίστηκαν στον κοινό εθνικό σκοπό, θέτοντας τον εαυτό τους στην υπηρεσία της Πατρίδας, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας.
Η προδοσία στιγμάτισε την ζωή του και την πολιτική του διαδρομή.
Γι’ αυτό και αφιερώθηκε στον αγώνα κατά του εθνικού διχασμού και υπέρ της εθνικής ενότητας. Έχοντας πάντα στο πλευρό του την αγαπημένη του σύζυγο Κατερίνα, που του συμπαραστάθηκε σε όλες τις επιλογές του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της λακωνικής γης που θα τον σκεπάσει σήμερα…
- Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
