Στην πολιτική, η σιωπή είναι στρατηγική και ο Αλέξης Τσίπρας το αποδεικνύει. Ο πρώην πρωθυπουργός κρατά την Κεντροαριστερά σε αναμονή των κινήσεών του. Το ερώτημα που καίει τα χείλη όλων –από τα καφενεία της Κουμουνδούρου μέχρι τα σαλόνια των δημοσκόπων– είναι ένα: Πότε θα ανακοινώσει το νέο του κόμμα; Ή, μήπως, το «αν» είναι πιο κρίσιμο από το «πότε»;

Ο Τσίπρας, μετά την αποχώρησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, επέλεξε τον ρόλο του σκακιστή που παρατηρεί τη σκακιέρα από μακριά. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Στέφανο Κασσελάκη ακολουθεί ξεχωριστή περπατησιά, άφησε ένα κενό στη λεγόμενη προοδευτική παράταξη.

Οι φήμες για νέο κόμμα φουντώνουν, με πηγές να ψιθυρίζουν ότι ο Αλέξης ετοιμάζει κάτι «μεγάλο», ίσως μια πλατφόρμα που θα ενώσει ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και απογοητευμένους του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, η καθυστέρηση της ανακοίνωσης εγείρει ερωτήματα. Πρόκειται για στρατηγική υπομονής και ζύγισμα της κατάστασης ή αδυναμία να βρει το κατάλληλο έδαφος;

Η πρόσφατη δραστηριότητά του –όπως η ημερίδα για τη «Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη» τον Ιανουάριο 2025– δείχνει έναν Τσίπρα που κρατά το προφίλ του ζωντανό, χωρίς να ανοίγει τα χαρτιά του. Το πιθανότερο σενάριο είναι να περιμένει τη σωστή στιγμή, ένα παράθυρο ευκαιρίας. Το timing, άλλωστε, έχει τεράστια σημασία σε μια τέτοια κίνηση. Ωστόσο, ο χρόνος δεν είναι πάντα σύμμαχος. Η Κεντροαριστερά, κατακερματισμένη, κινδυνεύει να χαθεί σε εσωστρέφειες, ενώ ο Τσίπρας, αν αργήσει πολύ, ίσως δει την ευκαιρία να χάνεται και το πολιτικό του κεφάλαιο να εξανεμίζεται.

Το σενάριο ενός νέου κόμματος προφανώς δεν είναι χωρίς εμπόδια. Ο Τσίπρας πρέπει να πείσει ότι μπορεί να υπερβεί τις παλιές κατηγορίες για λαϊκισμό και να προτείνει κάτι φρέσκο. Έχει δρόμο να κάνει για να σβηστεί από τη μνήμη πολλών η περίοδος και ο τρόπος ανόδου του στην εξουσία, αλλά και η διαχείριση του πρώτου εξαμήνου του 2015.

Αν τελικά προχωρήσει σε κίνηση πριν από τις εκλογές του 2027, το πιθανότερο είναι να δούμε κίνηση εντός του 2025, ίσως μετά το καλοκαίρι, όταν οι πολιτικές ζυμώσεις κορυφωθούν. Μέχρι τότε, ο Τσίπρας χορεύει τον χορό της σιωπής. Εναπόκειται σε εκείνον το εάν θα μιλήσει και τι θα αποφασίσει να πει. Το ερώτημα είναι εάν θα βρει ακροατήριο.