«Οι Έλληνες έχουν την γεύση όλων των πολιτικών καταστάσεων. Γεύση τόσο πικρή, που να μη συγχωρεί καινούρια σφάλματα και πλάνες. Ήδη εισερχόμεθα σε νέα περίοδο της εθνικής μας ζωής. Και οφείλουμε, με τη πείρα του παρελθόντος, να δημιουργήσουμε τις αναγκαίες προυποθέσεις για να αποκτήσωμε, επί τέλους, μίαν υγιή και βιώσιμη δημοκρατία».
Το παραπάνω απόσπασμα αποτελεί ένα κομμάτι από την ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Του ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ, Αντιπρoέδρου της Βουλής, Υποψήφιου βουλευτή της ΝΔ στην Α’ Αθηνών
Σαρανταπέντε χρόνια μετά τα παραπάνω λόγια μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ.
Οι Έλληνες, μετά από μία δεκαετία οικονομικής κρίσης, πράγματι «έχουν τη γεύση όλων των πολιτικών καταστάσεων». Και πράγματι είναι «τόσο πικρή, που δεν συγχωρούνται να υποπέσουν σε καινούρια σφάλματα και πλάνες», όπως έπραξαν πριν από 49 μήνες.
Τότε, που έδωσαν το δικαίωμα στη «Πρώτη Φορά Αριστερά» να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Χώρας, με αποτέλεσμα να την οδηγήσουν σε ολέθρια αποτελέσματα.
Ο βασικός στόχος ήταν να «καλλιεργηθεί» στην παραδοσιακή ελληνική κοινωνία, η αριστερή κουλτούρα του (ψευτο) προοδευτισμού.
Δηλαδή, η απόλυτη και ακραία ελευθερία σε κάθε επίπεδο, η οποία ξεπέρασε τα όρια της έννομης δημοκρατίας και επιχείρησε να ταυτιστεί με τον «ωχαδελφισμό».
Έτσι άρχισε το «ξεχαρβάλωμα» στην Αστυνομία, έτσι οι «Ρουβίκωνες» ανέλαβαν τον ρόλο των «λαϊκών δικαστών» με αποκορύφωμα το «μπογιάτισμα» της Βουλής ως καίριο αίτημα την απελευθέρωση κατά συρροή δολοφόνων, έτσι το άσυλο των πανεπιστημίων μετατράπηκε σε άσυλο ανομίας, έτσι φτάσαμε στην «εθνική μειοδοσία» με τη συμφωνία των Πρεσπών, έτσι επιχειρήθηκε η διάλυση της μεσαίας τάξης, με το φορολογικό «τσεκούρωμα», έτσι «καθιερώθηκαν» τα επιδόματα αντί των κανονικών μισθών ( «πολιτική», που «βαπτίστηκε» «κοινωνικό κράτος»), έτσι οι παράτυποι μετανάστες πλημμύρισαν τη Χώρα.
Όλα τα παραπάνω συσσωρεύονταν επί 4,5 χρόνια αλλά στις ευρωεκλογές το καζάνι «έσκασε».
Ήταν η σκληρή απάντηση των Ελλήνων στον κ. Τσίπρα, ότι:
Θέλουμε ασφάλεια και όχι Ρουβίκωνες και «μπαχαλάκηδες» στους δρόμους και στις γειτονιές, υπερήφανη εξωτερική πολιτική και όχι «άλλες Πρέσπες» (π.χ. Κυπριακό, Θρακικό, Βόρεια Ήπειρος), αξιοπρεπείς δουλειές και όχι «ψίχουλα», όχι άλλους φόρους και «ματωμένα υπερπλεονάσματα» αλλά πραγματικές επενδύσεις (π.χ. Ελληνικό), πανεπιστήμια που να παράγουν επιστήμονες και όχι «εργαστήρια μολότωφ». Επιτέλους…
Το κυριότερο όμως; Τελείωσε οριστικά, την προπαγάνδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ των (άλλοτε) συνιστωσών εκφράζει τους πολλούς, ενώ η ΝΔ τις ελίτ.
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές αποδείχθηκε, ότι ακόμη και κατηγορίες ψηφοφόρων (δημόσιοι υπάλληλοι, νέοι), που τις ήθελαν ταυτισμένες με τον ΣΥΡΙΖΑ, στρέφονται κεντροδεξιά.
Ότι σε αυτή επιστρέφουν και όσοι από το 1εκ, παραστράτησαν ακόμη πιο δεξιά σαγηνευμένοι από τις σειρήνες του αριστερού λαϊκισμού.
Σήμερα, η ΝΔ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τιμόνι της δείχνει καθημερινά όλο και περισσότερο, ότι αποτελεί τη μεγάλη Πατριωτική Παράταξη του Τόπου, η οποία ενώνει και δεν διχάζει. Νοιάζεται για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες χωρίς να τους διαχωρίζει σε πολλούς και λίγους.
Ίσως είναι η πρώτη φορά, που θυμάμαι στην πολιτική μου καριέρα, σε προεκλογική περίοδο, ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπόσχεται λιγότερα απ’ ότι ένας πρωθυπουργός.
Δυστυχώς για την ίδια, ευτυχώς για την Πατρίδα, αυτή ήταν πάντα η Νέα Δημοκρατία. Και τούτο αποδεικνύει, γιατί η ΝΔ άντεξε στο πέρασμα των 45 ετών και παρέμεινε ως η μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη στον Τόπο.
Θυμηθείτε το πρόσφατο παρελθόν, το 2009, πριν μπούμε στη στενωπό των Μνημονίων, τι έλεγε προεκλογικά ο Κώστας Καραμανλής και τι ο Γιώργος Παπανδρέου. Και που καταλήξαμε με την επιλογή του ΓΑΠ.
Τώρα πια, που ο ελληνικός Λαός έχει γευτεί και την πίκρα του φαρισαϊσμού της Αριστεράς ξέρει. Και δεν δικαιούται λάθους.
Για να αποκτήσουμε και πάλι μία υγιή και βιώσιμη δημοκρατία, όπως έλεγε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον Οκτώβριο του 1974…
