Ανατριχιαστικά είναι τα αποδεικτικά στοιχεία που περιέχει η έκθεση που συντάχθηκε από την ερευνητική ομάδα The Dinah Project για τους βιασμούς των τρομοκρατών της Χαμάς στο φεστιβάλ Nova, στον αυτοκινητόδρομο 232, στη βάση Ναχάλ Οζ και στα κιμπούτς Κφαρ Αζά, Ρέιμ και Νιρ Οζ.
Πρόκειται για την πλέον ολοκληρωμένη έκθεση που συντάχθηκε μέχρι σήμερα για τη σεξουαλική βία από τη Χαμάς από τις 7 Οκτωβρίου 2023 και μετά, σύμφωνα με την οποία οι τρομοκράτες χρησιμοποίησαν συστηματικά και εκτενώς τη σεξουαλική βία ως όπλο κατά τη διάρκεια της δολοφονικής τρομοκρατικής επίθεσης.
Η έκθεση βασίζεται σε νέες μαρτυρίες από ομήρους που επέστρεψαν από τη Γάζα, θύματα σεξουαλικής βίας, αυτόπτες μάρτυρες, επαγγελματίες ψυχικής υγείας και διασώστες. Μερικές από τις μαρτυρίες προέρχονται από τους 15 ομήρους που απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία της Χαμάς στη Γάζα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βίωσαν σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν αιχμάλωτοι.
Μερικές απ’ αυτές τις γυναίκες είχαν πυροβοληθεί στα γεννητικά τους όργανα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, είχαν υποστεί ομαδικό βιασμό πριν δολοφονηθούν. Αυτόπτες μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων των επιζώντων που κρύφτηκαν σε θάμνους, περιγράφουν περιπτώσεις απόπειρας βιασμού γυναικών που ήταν ήδη νεκρές.
Η έκθεση γράφτηκε ως απάντηση στη βαθιά απογοήτευση από την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, ιδιαίτερα από οργανώσεις όπως οι γυναίκες του ΟΗΕ, οι οποίες απέφυγαν να καταδικάσουν τα ευρήματα που είχαν ήδη δημοσιευθεί μήνες νωρίτερα σε έρευνες των μέσων ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι το διεθνές πρότυπο της «πίστης των θυμάτων» δεν εφαρμόστηκε στην περίπτωση αυτή. «Οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο επέλεξαν να παραμείνουν σιωπηλές και αυτό είναι μια βαθιά ηθική αποτυχία», δήλωσε η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, καθηγήτρια Ruth Halperin-Kaddari.
Η έκθεση επιδιώκει να θεσπίσει ένα νέο νομικό πλαίσιο για τη διαχείριση περιπτώσεων μαζικής θηριωδίας όπου τα περισσότερα θύματα δεν είναι πλέον ζωντανά και δεν μπορεί να εντοπιστεί ένας συγκεκριμένος δράστης.
Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι οι συνήθως ευαισθητοποιημένες γυναικείες οργανώσεις, κατά κύριο λόγο συνδεδεμένες με τα κόμματα της Αριστεράς, δεν αντέδρασαν ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, έστω με μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας. Αντιθέτως, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως, δεν διοργάνωσαν πορεία διαμαρτυρίας προς την Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Αθήνα.
Αλλά για να επανέλθουμε στην ουσία του θέματος, εκείνο που προκύπτει από τα αποδεικτικά στοιχεία και τις μαρτυρίες είναι ότι οι τρομοκράτες δεν ήθελαν απλά να καταφέρουν με τις δολοφονίες ένα αποφασιστικό πλήγμα στο Ισραήλ, αλλά μέσω του γυναικείου σώματος να το ταπεινώσουν, να το τιμωρήσουν και να στείλουν ένα μήνυμα στους πολίτες του Ισραήλ ότι δεν έχουν ηθικά διλήμματα προκειμένου να πετύχουν τους στόχους της.
Η ιδιαιτερότητα των βιασμών της 7ης Οκτωβρίου είναι ότι σημειώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, αποδεικνύοντας ότι η σεξουαλική επίθεση πραγματοποιήθηκε από τη Χαμάς ως ουσιαστική ενέργεια για να χτυπήσει το Ισραήλ, για να το καταστρέψει. Η επιλογή του γυναικείου σώματος, για πολλοστή φορά, σε συνθήκες ανορθόδοξου πολέμου έγινε για να προκαλέσει χάος και να καταδείξει το μίσος εναντίον της ίδιας της ύπαρξης του Ισραήλ.
Οι βιασμοί με τις λεπτομέρειες που τις συνοδεύουν, όπως αυτές καταγράφονται στις σελίδες της έκθεσης Dinah, είναι τρομακτικές και δεν οφείλονται σε υπερβολική βία ή συνέπεια στρατιωτικής δράσης, αλλά είναι συστατικό της ίδιας της τρομοκρατικής δράσης.
Η επιβολή του ανθρώπου πάνω στον εχθρό του εκδηλώνεται κυρίως στις γυναίκες του αντιπάλου που θέλουν να συντρίψουν. Στην προκειμένη περίπτωση, η καταπίεση του ισλαμιστή φαλλοκράτη πάνω στη γυναίκα αποτελεί, επομένως, μια μορφή βίας που προηγείται όλων των άλλων μορφών ανδρικής εξουσιαστικής συμπεριφοράς.
Το πρωτοφανές είναι ότι πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης είχαν αμφισβητηθεί οι βιασμοί της 7ης Οκτωβρίου από τις οργανώσεις που ασχολούνται με την προστασία των γυναικών αλλά και από ανθρωπιστικές ΜΚΟ. Κάτι που επιβεβαιώνει και η σιωπή τους μετά τη δημοσίευση της έκθεσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και στην Ελλάδα η χρήση σεξουαλικής βίας από τη Χαμάς αμφισβητήθηκε, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρήθηκε ακόμα και προπαγάνδα των Εβραίων. Σε κάθε περίπτωση υποτιμήθηκε ή και δικαιολογήθηκε ως πράξη αντίστασης στο όνομα των δεινών του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος δέχθηκε ισραηλινούς βομβαρδισμούς μετά τις 7 Οκτωβρίου.
Τα βάσανα του παλαιστινιακού λαού, στα μάτια αυτών των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ΜΚΟ και «καλλιτεχνών της μαντίλας», επιτρέπουν την απόκρυψη ή και την άρνηση των βασανιστηρίων που σκόπιμα επιβλήθηκαν σε Ισραηλινές γυναίκες από τους τρομοκράτες της Χαμάς.
Αλλά για τους βιαστές της 7ης Οκτωβρίου επιβεβαιώθηκε κι ένας θλιβερός νόμος, ο οποίος βλέπει τις γυναίκες ως τον υπ’ αριθμό έναν εχθρό, τον στόχο που πρέπει να χτυπηθεί, το σύμβολο που πρέπει να αφαιρεθεί με κάθε κόστος, μέσω του πιο αποτελεσματικού όπλου: του βιασμού.
*Οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τις εφημερίδες «The Sunday Times», «The Jerusalem Post» και «il Riformista».
