Σαν έτοιμοι από καιρό –αλλά όχι σαν… θαρραλέοι– πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα της αντιπολίτευσης έτρεξαν να τοποθετηθούν αμέσως μετά την ανακοίνωση για την αναβολή της συνάντησης του Έλληνα –το τονίζουμε– πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας που οδήγησε στη συνέχεια στην ακύρωση της συνάντησης που είχε καθοριστεί για χθες.
Όλα τα κόμματα και ο επικεφαλής της δήθεν σοβαρής αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσαν να επιτεθούν στην ελληνική κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη κατηγορώντας τον για το γεγονός ότι η τουρκική πλευρά ακύρωσε ουσιαστικά την προκαθορισμένη και συμφωνημένη συνάντηση με έναν τρόπο που, αν μη τι άλλο, προκαλεί προβληματισμό.
Και προκαλεί προβληματισμό διότι έρχεται να προστεθεί σε ένα τοξικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην πολιτική σκηνή και που μοναδικό σκοπό έχει να φθαρεί η κυβέρνηση. Στην αντιπολίτευση –ακόμη και στη Χαριλάου Τρικούπη– εμφανίζονται να πιστεύουν ότι με επιθέσεις κατά της κυβέρνησης στα θέματα που αφορούν τις σχέσεις με την Τουρκία κερδίζουν πόντους.
Πιστεύουν ότι μιλώντας για δήθεν υποχωρητικότητα πλήττουν την κυβέρνηση. Πλην όμως δεν εξηγούν πού βλέπουν την υποχωρητικότητα. Δεν δικαιολογούν τη στάση τους, δεν τους ενδιαφέρει άλλωστε αυτό. Με κραυγές προσπαθούν να καλύψουν τα όσα έχουν γίνει. Από τις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο μέχρι τους θαλάσσιους χωροταξικούς χάρτες. Από την έλευση της Chevron νοτίως της Κρήτης μέχρι την έναρξη των συζητήσεων για ΑΟΖ με τη Λιβύη.
Πιστεύουν ότι οι πολίτες δεν κατανοούν πως η κυβέρνηση θωρακίζει τη χώρα καθιστώντας τη σημαντικό παίκτη και στρατηγικό εταίρο στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσόγειου.
Θα ήταν απλά μια περίπτωση άνευ σημασίας αν δεν ήταν κόμματα που μιλούν για πατριωτισμό και άλλα τινά, δείχνοντας πως τελικά εκπροσωπούν μόνο τους υπερπατριώτες του καναπέ.
Ακόμη και αν η τακτική της Τουρκίας ήταν προσχηματική με στόχο την ακύρωση της συνάντησης, το ερώτημα είναι γιατί αυτό αφορά την ελληνική πλευρά. Ούτε έδειξε να φοβάται μια τέτοια συνάντηση ούτε στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας υπαναχώρησε ούτε υπήρχε ζήτημα αλλαγής των κόκκινων γραμμών.
Και κάτι ακόμη: το να θέλει να αποφύγει ο Ερντογάν μια συνάντηση στην οποία θα ετίθεντο θέματα όπως το Casus Belli αναφορικά με το ζήτημα της συμμετοχής στο SAFE που θα του χαλούσε τη σούπα της κυρίαρχης Τουρκίας και ότι μια χώρα τους βάζει όρους για θέματα μείζονα για τη χώρα του αφορά τον ίδιο και όχι την ελληνική πλευρά που ήταν σαφής ως προς τις θέσεις και τα θέματα που θα συζητούσε.
Με απλά λόγια, μια συνάντηση που ο Ερντογάν θα έπρεπε να τοποθετηθεί επί συγκεκριμένων όρων θα του χαλούσε και κάπως το προφίλ που θέλει να φιλοτεχνήσει με τις συναντήσεις του.
Τώρα τι κατάλαβαν οι της αντιπολίτευσης που κατηγορούν την κυβέρνηση και για αυτά και για τα άλλα ουδείς γνωρίζει. Μόνο που αυτό αφορά τον μικρόκοσμό τους και όχι τη χώρα…
