Χρόνια Πολλά, σύντροφοι και συναγωνιστές, φίλοι και αντίπαλοι, αγαπητοί μας συμπατριώτες. Μακάρι να έρθουν και καλύτερες μέρες, να νιώσουμε μια εσωτερική και αληθινή ανάταση, όπως αισθανόμαστε τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο, τις μέρες του Πάσχα.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Εύχομαι να καταφέρουμε να πορευόμαστε όλο και πιο δημιουργικά και ισορροπημένα, αλλάζοντας αυτά που μας έβλαψαν και μας κρατούσαν δεμένους πίσω για να μπορέσουμε στ’ αλήθεια να προχωρήσουμε μπροστά. Τα πράγματα βέβαια έτσι κι αλλιώς αλλάζουν, ωστόσο μένει αποκλειστικά σε μας η ευθύνη να επιλέξουμε ποιες αλλαγές, μέσα μας και γύρω, θα κάνουν τη ζωή και τη ζωή των παιδιών μας καλύτερη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει το ίδιο, άλλες φορές βασανιστικά αργά και λίγο-λίγο, άλλες φορές με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κι άλλοτε σε μια στιγμή μέσα, το σίγουρο όμως είναι ότι αλλάζουν. Και πρέπει να είμαστε παρόντες, συμβάλλοντας όσο μπορούμε στη βελτίωση.
Η αλλαγή είναι νομοτελειακή πραγματικότητα, όσο και απολύτως απαραίτητη, συγχρόνως όμως είναι συχνά πολύ τρομακτική. Χωρίς την αλλαγή δεν υπάρχει ζωή και εξέλιξη και νοητικά καταλαβαίνουμε όλοι πόσο απόλυτα λογικό είναι το γεγονός πως αν δεν σβήσει και πεθάνει το παλιό δεν υπάρχει χώρος για το καινούργιο.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο εμπόδιο στην αποδοχή αυτής της πραγματικότητας κι αυτό είναι ο φόβος αν θα μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα στην καινούργια κατάσταση. Ο φόβος να αλλάξουμε το γνωστό με το άγνωστο, μας τρομάζει, γι’ αυτό και αντιστεκόμαστε, πολεμάμε την αλλαγή.
Ξέρετε και το βροντερό σύνθημα, το αίτημα που σε όλα τα μέρη του κόσμου κάθε λίγο ακούγεται: «Αλλαγή!», «Θέλουμε αλλαγή», «Να τα αλλάξουμε όλα», «Αλλαγή εδώ και τώρα»!
Όμως, το ίδιο καλά ξέρουμε πως καμιά αλλαγή δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή, το αντίθετο μάλιστα, εκδηλώνεται σθεναρή αντίσταση σε κάθε απόπειρα αλλαγής, ακόμα κι αν είναι προσωπική μας επιλογή, ακόμα κι αν εμείς οι ίδιοι την αποφασίσουμε, πόσο μάλλον αν το κάνουν κάποιοι άλλοι. Αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε και να πράττουμε αναλόγως!
Η ρήση λέει πως «ο διάβολος που γνωρίζεις είναι προτιμότερος από τον διάβολο που δεν γνωρίζεις». Κι αυτό το βλέπουμε παντού γύρω μας. Αντιστεκόμαστε στο καινούργιο, το άγνωστο συνειδητά αλλά και ασυνείδητα, κάνοντας σαμποτάζ και στον ίδιο τον εαυτό μας όταν προσπαθεί να αλλάξει μια κακή συνήθεια, μια κατάσταση που μας βασανίζει.
Με το εργαλείο της λογικής προσπαθούμε να αλλάξουμε και κάτι μας εμποδίζει, κάνουμε τα πάντα για να μείνουμε όπως πριν, γιατί αυτό που φοβόμαστε δεν είναι το να αλλάξουν τα πράγματα γύρω μας, αλλά το να αλλάξουμε οι ίδιοι.
Συχνά εμείς οι ίδιοι είμαστε ανίκανοι να πάρουμε μια απόφαση για αλλαγή και συνήθως δεν αλλάζουμε κάτι παρά μόνο αν η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, όταν δηλαδή έχουμε πιάσει πάτο και αναγκαζόμαστε.
Φωνάζουμε στους δρόμους πως θέλουμε αλλαγή, μόλις όμως αρχίσει να συμβαίνει αυτή, επειδή καταλαβαίνουμε πως αλλάζει τα πράγματα όπως τα ξέραμε και ίσως θυσιάσουμε κάτι από κεκτημένα ή συνήθειες, ο φόβος κάνει την εμφάνισή του και θέλουμε να επιστρέψουμε στα γνωστά, στα ίδια που ήμαστε πριν.
Η αλλαγή απαιτεί θυσίες, γενναιότητα, ωριμότητα και ψυχραιμία. Οι περισσότεροι, ενώ ζητάμε αλλαγές, αυτό που πραγματικά επιθυμούμε είναι να αλλάξουν οι άλλοι.
Οι άλλοι να κάνουν θυσίες, να έχουν απώλειες, να κάνουν τα πράγματα με καλύτερο τρόπο, οι άλλοι να έχουν μείωση στις απολαβές τους, να παραχωρήσουν μέτρα από την ιδιοκτησία τους για να γίνει ο δρόμος, αυτοί να κάνουν κάτι για τους άστεγους, οι άλλοι να καθαρίσουν το πεζοδρόμιο.
Όχι εμείς! Είναι ακριβώς ο λάθος τρόπος, πουλάκια μου! Χρόνια Πολλά και Καλύτερα, λοιπόν!
