Ηταν δίκαιο, γίνεται πράξη. Ο ΣΥΡΙΖΑΣ αρχικά αποχωρεί από τις ψηφοφορίες της Βουλής. Υστερα και από την αίθουσα. Αμέσως μετά βγαίνει σε δρόμους και πλατείες και στη συνέχεια στο βουνό, με φυσεκλίκια, μαζί με άλλες ομάδες αγωνιστών. Ξεκίνημα από το Χαλάνδρι κι ύστερα στο Λιτόχωρο… Το θέμα είναι ποια Παρασκευή, 31/1…
Γράφει ο Γρηγόρης Ψαριανός
Ο σ. Αλέκσης, γνωστός θιασώτης του κοινοβουλευτισμού και ακαταμάχητος εργάτης της δημοκρατίας, συντάραξε το πανελλήνιον με τις τελευταίες κινήσεις του και αναγκάζει έτσι τους αμετανόητους εχθρούς της να βρουν τρόπο να τον αντιμετωπίσουν στα ίσια, με μέθοδες τίμιες και πολιτιΖμένες, όχι με μπουλούκια, κλεφτοπόλεμο, τραμπουκισμούς, κωλοτούμπες και χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και τάκλιν με τις σκάρες στο καλάμι.
Ο Ασυμβίβαστος, αφού μέσα στη Βουλή διατράνωσε την πίστη του στις δημοκρατικές διαδικασίες και στους θεσμούς –τους οποίους δικαίως αργότερα σκοπεύει να τακτοποιήσει δεόντως ομού μετά των αρμών τής εξουσίας, και μπράβο του–, μας ορκίστηκε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνουμε ευνομούμενη χώρα, όπως οι λατινοαμερικάνικες ας πούμε, διότι «μακάρι να ήμασταν Βενεζουέλα», όπως ανέκραξε σε ανύποπτο χρόνο.
Επίσης, μας είχε μιλήσει για τα σχέδια και τα πολιτικά του –και όχι μόνο– οράματα, εξυμνώντας τον φίλο του τον Ντόναλντ (όχι τον Ντακ) για τον οποίο είχε πει, πάλι σε ανύποπτο χρόνο, πως «μπορεί να μοιάζει σατανικός, αλλά είναι για καλό!»
Θυμόμαστε βέβαια και τις προσοχές τύπου Κλαρίνο που χτύπαγε στην Κόκκινη Πλατεία (την κάτω), τους τεμενάδες στη Μόσχα και στο Πεκίνο, τις φιλότιμες προσπάθειες να εξασφαλίσει δάνεια από το δημοκρατικό Ιράν και πετρέλαια από το Καράκας –απευθείας στην Καισαριανή, μάλιστα–, το γοερό κλάμα στην κηδεία του Comandante Fidel και τα Hasta la Victoria Siempre –Hasta Mañana, επίσης–, τις αγκαλίτσες με τον Ταγίπ και τους κατά καιρούς ύμνους στον Μοράλες της Βολιβίας, στον Τσάβες, στη Σοβιετία, στον Κόκκινο Στρατό, στον σ. Σήφη Βησαριόνοβιτς Πατερούλη και άλλους ηγέτες-σύμβολα παγκόσμια της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού.
Τώρα, έρχεται ως φαίνεται η ώρα να δικαιωθούν οι αγώνες μας και να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση. Veresemos!
