Πάντα κάθε τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα γίνεται αφορμή για αυστηροποίηση των κανόνων ασφαλείας και για να παίρνονται επιπρόσθετα μέτρα ώστε να αποτρέπονται στο εξής παρόμοια δυστυχήματα.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Επίσης γίνονται γνωστά πράγματα που προηγουμένως δεν ήταν και ειδικοί κι εμπειρογνώμονες εντοπίζουν λάθη και παραλείψεις, επικαιροποιούν ασφαλιστικές δικλίδες, αναγνωρίζοντας –όπως όλοι μας– ότι ένα τέτοιο περιστατικό δεν μπορεί να οφείλεται μόνο σε ανθρώπινο λάθος ή σε θεσμικό κενό λειτουργίας και ασφάλειας.
Συντελούν και συντρέχουν και τα δύο, συνήθως. Παρόλο που δεν είμαστε, όλοι υποδυόμαστε ή φανταζόμαστε πως είμαστε ειδικοί κι έτσι γινόμαστε κατά περίπτωση σεισμολόγοι, επιδημιολόγοι, συνταγματολόγοι, συγκοινωνιολόγοι, αστροφυσικοί, πυρηνικοί επιστήμονες ή πολιτικοί αναλυτές.
Αυτό κάνουμε και τώρα, έπειτα από την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, όπου το πράγμα γίνεται εξωφρενικό και γελοίο πάλι, αφού προσπαθούμε να υπεισέλθουμε σε θέματα που δεν γνωρίζουμε, μέχρι που προτείνουμε και λύσεις σε ειδικούς και εμπειρογνώμονες!
Εδώ όμως οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν με βάση την κοινή λογική και όχι την άποψη του οποιουδήποτε αναλυτή, καλοπροαίρετου ή ψεκασμένου, και κάθε περιφερόμενου πολιτικάντη.
Έχουμε λοιπόν έναν αχθοφόρο που μετά από δεκαετία πολλαπλών μετατάξεων και διαφορετικών απασχολήσεων, εκ της υπηρεσίας ντύθηκε ειδικευμένος επιτελής στον νευραλγικότερο σταθμό της χώρας, με ανεπαρκή και ίσως απαρχαιωμένη εκπαίδευση, για να συνταξιοδοτηθεί ως σταθμάρχης.
Στο πόστο αυτό, με «εμπειρία» μερικών δεκάδων ωρών ήταν μόνος του, χωρίς κανέναν δευτεροβάθμιο έλεγχο, χωρίς καμία ψηφιακή ασφάλεια ή ανάλογη δική του ικανότητα. Ήταν ο σταθμάρχης κλειδούχος και τηλεγραφητής στον «κόμβο» της Θυμαριάς, σε χειροκίνητο σύστημα διότι τα ηλεκτρονικά εδώ και χρόνια δεν λειτουργούσαν με υπαιτιότητα της πολιτείας.
Έτσι δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά, κινούμενα αντίθετα πάνω στην ίδια γραμμή, ενώ υπήρχε και δεύτερη που δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί ήταν ανενεργή.
Για τηλεδιοίκηση, ηλεκτρονικό πίνακα παρακολούθησης, GPS και λοιπές σατανικές τεχνολογίες, ούτε λόγος να γίνεται. Είπαμε, ούτε είμαστε ούτε παριστάνουμε τους ειδικούς. Απλώς αναρωτιόμαστε και για μια ακόμα φορά περιμένουμε απαντήσεις, όχι από την ανάκριση του σταθμάρχη, αλλά από την πολιτεία.
“Πάμε και όπου βγει”
Μάθαμε χθες ότι, αντί της εμπορικής, επρόκειτο να κινηθεί μια άλλη επιβατική αμαξοστοιχία με εξήντα ανθρώπους από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα που, για λεπτά της ώρας και για καλή της τύχη, δεν ξεκίνησε…
Επίσης, ο σταθμάρχης, λίγη ώρα πριν, είχε κάνει το ίδιο λάθος και με παρέμβαση μηχανοδηγού το διόρθωσε ζητώντας του να κάνει όπισθεν και να αποσυρθεί από τη γραμμή!
«Πάμε κι όπου βγει» δηλαδή, όπως ακούστηκε στους ασυρμάτους, γιατί έτσι δουλεύουν τα τρένα και η χώρα, ως φαίνεται.
“Αδιανόητη” η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
Και κάτι άλλο… Εχουμε την κρατική ΟΣΕ-ΕΡΓΟΣΕ στην Καρόλου και την ιδιωτική ΤΡΑΙΝΟΣΕ-Hellenic Train στη Συγγρού, που δεν ξέρουμε αν συντονίζονται ούτε καν αν επικοινωνούν ή αν είναι και σε κάποια κόντρα μεταξύ τους.
Σ’ αυτήν τη χώρα ή είσαι κρατιστής, φίλος του λαού και του δημόσιου τομέα, ή ξεπουλημένο τομάρι ιδιωτικών συμφερόντων και εχθρός του λαού. Η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού είναι αδιανόητη, παράταιρη και απευκταία, στην Παιδεία, στην Υγεία, στις υπηρεσίες, παντού.
Ο… εκσυγχρονισμός των σιδηροδρόμων και τα 700 εκατ.
Το 2009 το χρέος της χώρας ήταν περίπου 400 δισ. Μετά την ευρωπαϊκή παρέμβαση, την επαπειλούμενη χρεοκοπία, τη δεκαετία των μνημονίων, τις περικοπές παντού και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, ακόμα χρωστάμε τα ίδια, αν όχι παραπάνω.
Μιλώντας για τρένα, αφίχθησαν στη χώρα βαγόνια ολόκληρα γεμάτα εκατομμύρια, 700 συγκεκριμένα, μόνο για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων.
Όμως δεν πήγαν σε σημαντικές νέες χαράξεις, γραμμές, ηλεκτροδότηση, τηλεδιοίκηση, συστήματα ασφαλείας κ.λπ. για να εξευρωπαϊστεί το δίκτυο. Θα μάθουμε ποτέ πού πήγαν;
