Πολύ καλά έκανε ο κόσμος και κατέβηκε σε ειρηνικές κινητοποιήσεις και ήταν πάρα πολλοί όσοι το έκαναν, νέοι, γέροι και παιδιά, αλλά θα ’ταν ακόμα καλύτερα, για να τιμήσουμε τη μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων στο έγκλημα αυτό, να μην αφήσουμε τους γνωστούς πια αναρχομπάχαλους και λοιπούς πράκτορες να ασχημονούν πάνω σε τάφους.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Ευτυχώς τα περιστατικά αυτά τώρα ήταν σαφώς περιορισμένα, αλλά καλύτερα είναι να μην υπάρχουν καθόλου και παρόλο που η αστυνομία πρόλαβε τα χειρότερα, είναι ακόμα άξιον απορίας πώς και δεν τους έχει ακόμα μπουζουριάσει όλους αυτούς τους «άγνωστους», αφού είναι σχεδόν βέβαιο πως τους ξέρει πολύ καλά.
Ένα άλλο σχετικά με τις κινητοποιήσεις είναι πότε πρόλαβαν να κηρύξουν μαζικές απεργίες και πορείες οι συνδικαλιστικές ενώσεις για τα τρένα, τα τραμ, τα τρόλεϊ, τα λεωφορεία, τα κάρα, τις βοϊδάμαξες και τα πλοία κι οι καϊκτσήδες με τις ψαρόβαρκες.
Έσπευσαν μάλιστα και δάσκαλοι, καθηγητές, νοσοκομειακοί, ναυτεργάτες, ηθοποιοί και άλλοι καταπιεσμένοι. Δεν το είχαν κάνει όμως πιο πριν για την ασφάλεια των τρένων ούτε μετά το Μάτι ή τη Μάνδρα.
Δεν μπορείς να συγκρίνεις πράγματα που δεν συγκρίνονται ούτε διαφορετικές μεταξύ τους καταστάσεις, όπως το Μάτι με τα Τέμπη. Προσωπικά, σιχαίνομαι τους συμψηφισμούς ή το «σκορ» σε νεκρούς από συμφορές, πράγμα που συνηθίζουν διάφοροι βλαμμένοι ή στημένοι, για να μην πω τίποτα χειρότερο.
Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε το θέμα και να αναφερθούμε και σε συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά είναι ανόητο εντελώς. Δεν θα το κάνουμε λοιπόν – καταλαβαινόμαστε νομίζω.
Όμως ακούσαμε και είδαμε κάτι τύπους να το κάνουν κατά κόρον και, για να πλήξουν τον πολιτικό αντίπαλο, τον ταξικό εχθρό και άλλα τέτοια χαριτωμένα, άθροιζαν νεκρούς και αγνοούμενους από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη ώστε να τους βγει το «σκορ» και να ισοφαρίσουν ή να υπερκεράσουν τον αριθμό των θυμάτων στο Μάτι.
Μεγάλη αθλιότητα. Τηλεπερσόνες και άλλες γλάστρες παραλίγο να βγουν θριαμβολογώντας και να ανακράξουν «πήραμε το ματς 113-104, κερδάμε»! Μήπως δεν έγινε έτσι;
Περί υποψηφιοτήτων
Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, αμέσως μόλις συνέβη το δυστύχημα, υπέβαλε την παραίτησή του που έγινε αμέσως δεκτή και ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που ένας υπουργός παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη.
Ολοι τού το αναγνωρίζουν και πολύ καλά έκανε διότι, αν και δεν ήταν άμεσα υπεύθυνος, δεν φρόντισε αφότου ανέλαβε να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου και να συμμαζέψει το χάλι του ΟΣΕ. Τώρα τρώγονται αν θα είναι ή όχι ξανά υποψήφιος!
Η υπόθεση της υποψηφιότητας ή όχι του Καραμανλή είναι ένα θέμα που θα πρέπει βασικά να προβληματίσει τον ίδιο. Στη θέση του δεν θα το έκανα. Το κόμμα του όμως δεν μπορεί να του το αρνηθεί ή να τον… διαγράψει –όπως λένε κάποιοι θερμοκέφαλοι–, δεδομένου ότι δεν διέπραξε κάποιο αδίκημα, δεν έχει καταδικαστεί για κάτι και είναι ήδη εκλεγμένος βουλευτής, εν ενεργεία.
Αν τώρα, ο ίδιος και η ΝΔ αποφασίσουν τελικά να κατέβει στις επόμενες εκλογές, τον λόγο θα έχουν οι ψηφοφόροι του. Είναι τόσο απλό.
Μια που συζητάμε και καλό είναι να θυμόμαστε, μετά την καταστροφή στο Μάτι ούτε καμιά παραίτηση είδαμε ούτε καμιά καρατόμηση υπευθύνου, μόνο θυμόμαστε τον Αλέξη Τσίπρα, στην περίφημη σύσκεψη του Θεάτρου Υψηλής Τέχνης κι όταν όλα είχαν γίνει στάχτη και υπήρχε ήδη εκατόμβη νεκρών, να ρωτάει «τι ώρα πετούν το πρωί τα καναντέρ» – και τα τυριά καμαμπέρ.
Τότε λοιπόν όλοι οι ενεχόμενοι ήταν ξανά υποψήφιοι, χωρίς να ακουστεί κιχ. Το θυμάστε ή είστε τίποτα χρυσόψαρα;
