Δεκαπέντε χρόνια από την εκλογή του στον τότε ΣΥΝ, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο και να εγκλωβιστεί σε αδιέξοδα.
Γράφει ο Αριστείδης Ζορμπάς
Δεκαπέντε χρόνια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συμπλήρωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Πρόκειται για ένα ρεκόρ που δεν συνάδει με αρχηγό αριστερού κόμματος, όπου η παρουσία του πρόεδρου «κρίνεται» με σειρά εσωκομματικών διαδικασιών, πιο συχνά από τα άλλα κόμματα, τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Είναι γνωστό ότι τρία χρόνια μετά το τέλος της διακυβέρνησής του ο Αλέξης Τσίπρας μπόρεσε κι έκανε συνέδριο για την αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας του – η αναβολή με τη δικαιολογία της πανδημίας μάλλον χρησιμοποιήθηκε για τις εσωκομματικές ισορροπίες.
Ηταν στις 10 Φεβρουαρίου 2008, όταν ο 33χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και των Κινημάτων Οικολογίας (ΣΥΝ), της μεγαλύτερης συνιστώσας της εκλογικής συμμαχίας Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Επτά χρόνια αργότερα θα αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού.
Εκείνο το συνέδριο, το 5ο του τότε ΣΥΝ, εξέλεξε πρόεδρο τον Τσίπρα με 840 ψήφους (70,4%) έναντι 342 του Φώτη Κουβέλη (28,7%). Λίγους μήνες νωρίτερα, ο τότε επικεφαλής του κόμματος Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε, στις 27 Νοεμβρίου 2007, ότι για προσωπικούς λόγους δεν θα είναι υποψήφιος για μία νέα θητεία στο επικείμενο συνέδριο του κόμματος.
Ισχυροί σύμμαχοι
Ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη δική του υποψηφιότητα, που υποστηρίχθηκε από την πανίσχυρη τάση του Αριστερού Ρεύματος (Λαφαζάνης, Δραγασάκης, Χουντής, Φλαμπουράρης, Στρατούλης κ.ά.) –τους οποίους πούλησε αργότερα σε ένα βράδυ– και αποτελούσε έκφραση της συνέχειας της «αριστερής κινηματικής στροφής» του ΣΥΝ που εφάρμοσε ο απερχόμενος πρόεδρός του.
Ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας στις εκλογές του 2009 και ανέλαβε πρόεδρος της ΚΟ. Στις εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε σε δεύτερο κόμμα και ο ίδιος κατέλαβε τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τα υπόλοιπα είναι επίσης γνωστά. Το 2015 ανέλαβε πρωθυπουργός και άρχισαν οι γραφικότητες. Είναι γνωστό ότι όταν είσαι αντιπολίτευση μιλάς περισσότερο ανέξοδα.
Ανέξοδο μανιφέστο
Ετσι δημιουργήθηκε το παλιό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ένα μανιφέστο, το οποίο υιοθετήθηκε από το κόμμα και παρουσιάστηκε από τον πρόεδρό του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης στις 13 Σεπτεμβρίου 2014, προτείνοντας ένα σύνολο πολιτικών που αποσκοπούσαν στην αντιστροφή των μέτρων λιτότητας και την παράλληλη διατήρηση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
Στις αρχές του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι το πρόγραμμα είναι «μη διαπραγματεύσιμο».
Μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο Τσίπρας άρχισε να το… διαπραγματεύεται.
Στις 13 Ιουλίου 2015, η ελληνική κυβέρνηση έσκυψε το κεφάλι στους δανειστές –είχαν ξεχαστεί τα Go bacκ, madam Merkel–, κατέληξαν σε συμφωνία, βάσει της οποίας η κυβέρνηση έπρεπε να εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας, πράγμα που κατέστησε πρακτικά αδύνατη την εφαρμογή των μέτρων που προβλέπονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Μαύρα γενέθλια
Στα δεκαπεντάχρονα γενέθλια ανάληψης της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα, είναι πια ο πιο γερασμένος, πολιτικά, αρχηγός αριστερού –ο Θεός να το κάνει, άμα θυμηθούμε και τους ΑΝΕΛ– κόμματος.
Μετά την ήττα του στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές έχει φτάσει αισίως σε τρεις ήττες αν προσθέσουμε και δημοτικές, ευρωεκλογές κ.λπ.
Τα αρνητικά ρεκόρ που σημειώνει είναι μοναδικά και είναι μόνο από αυτόν. Είναι από τα ελάχιστα κόμματα αντιπολίτευσης στην Ευρώπη που δεν μπορεί να «σηκώσει κεφάλι» απέναντι στο κυβερνητικό κόμμα με συνεχή παρουσία στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων και με μεγάλες διαφορές. Σημειώνει επίσης ρεκόρ και στην παρουσία του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το πολιτικό πρόσωπο –δεν συνάδει με αριστερό κόμμα– που πηγαίνει αισίως –σε πέντε χρόνια– προς εικοσαετή παρουσία στη θέση του αρχηγού.
Το όνομά του είναι συνώνυμο του αρχηγού της ήττας για τον πολιτικό του χώρο. Το εκλογικό βάπτισμά του στο συνέδριο δεν μειώνει στο ελάχιστο την αρνητική πορεία του. Αντίθετα, μπορεί να δείχνει και μια ένδεια στα πολιτικά πρόσωπα του συγκεκριμένου χώρου. Τελευταία έχει αρχίσει να πολιτεύεται στο εσωτερικό του κόμματός του σαν ηγεμόνας.
Η επιλογή της Τσαπανίδου, χωρίς καμιά, στην ουσία, εσωτερική διαδικασία, είναι ενδεικτική. Αν και στην πορεία προς τις εκλογές τα πάντα καταλαγιάζουν, το βράδυ της Κυριακής των εκλογών θα είναι πολύ δύσκολο για τον γηραλέο, πολιτικά, Αλέξη Τσίπρα.
