Το φετινό καλοκαίρι, το δεύτερο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, αποτελεί σημείο καμπής για τη χώρα. Οι περιορισμοί που προηγήθηκαν μπορεί να ήταν δύσκολοι αλλά απέτρεψαν τα χειρότερα. Η διαδικασία του εμβολιασμού που βρίσκεται σε εξέλιξη, με περισσότερους από πέντε εκατομμύρια συμπολίτες μας να έχουν κάνει τουλάχιστον τη μία δόση, δίνει έναν τόνο αισιοδοξίας ότι η ζωή μας μπορεί να βρει σταδιακά τους ρυθμούς της.
Όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για το πολιτικό μας σύστημα.
Από τη μία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με άμεσες αντιδράσεις στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, στοχευμένα οικονομικά μέτρα, ψηφιοποίηση κρατικών υπηρεσιών, ενεργητική διπλωματία σε όλα τα διεθνή μας μέτωπα και επιτάχυνση του νομοθετικού έργου στο εσωτερικό παρέμεινε επικεντρωμένη πάντα στο μετριοπαθές, το συγκεκριμένο και το πολιτικά επίκαιρο.
Από την άλλη η αντιπολίτευση με άσφαιρα fakenews,αντιεπιστημονικές δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της και προκλητικές συγκεντρώσεις έβαζε εμπόδια στη συλλογική προσπάθεια. Η παρακμή της αριστεράς εντονότερη από ποτέ. Με την κοινωνία να γυρνάει την πλάτη στις τυχοδιωκτικές τους τακτικές, όπως δείχνει και η δημοσκοπική τους καθίζηση.
Οι επόμενοι όμως μήνες θα κρίνουν την τελική έκβαση του πολέμου κατά της πανδημίας όσο και τη θέση της Ελλάδας στη μετάκορωνοϊό εποχή.
Ο Covid-19 μπορεί να νικηθεί αλλά δεν έχει νικηθεί ακόμα. Η αντιμετώπιση του συνεχίζει να θέτει καινούργια ζητήματα σε πολιτεία, πολιτικά κόμματα και πολίτες. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες, τα κίνητρα για όσους εμβολιαστούν αλλά και τα αντικίνητρα για εκείνους που δεν θα το πράξουν θα καθορίσουν το πόσο γρήγορα θα τελειώνουμε μαζί του.
Παράλληλα και όσο η κανονικότητα θα επιστρέφει, οι βολεμένες δυνάμεις του χθες θα αντιδρούν όλο και πιο έντονα στις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Τα πρώτα δείγματα γραφής δόθηκαν. Οι freelancers του Πασοκ, τα ορφανά του Καμμένου, οι προνομιούχες συντεχνίες μέχρι και οι περιθωριακοί κουφοντινιστές με μόνο κοινό τους χαρακτηριστικό την άρνηση στην πρόοδο βρίσκουν φιλόξενο καταφύγιο στον Συριζα.
Όσοι διαθέτουν το σθένος αλλά και το σχέδιο για να υλοποιούν τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, όπως ακριβώς πράττει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφήνουν το ιστορικό τους αποτύπωμά ως Ηγέτες. Αντίθετα εκείνοι που υπερασπίζονται τη στασιμότητα καταγράφονται στο λαϊκό υποσυνείδητο ως πολιτικάντηδες.
Πραγματικά αντισυμβατικοί είναι μόνον οι μεταρρυθμιστές.
- O Γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής Νέας Δημοκρατίας γράφει στο tomanifesto.gr
