Στην Ελλάδα, από το πρώτο κύμα της πανδημίας πιάσαμε τον ταύρο από τα κέρατα. Οταν στην αρχή του 2020 ισχυρές χώρες έψαχναν να βρουν βηματισμό στην αντιμετώπιση του Covid-19, η πατρίδα μας με τολμηρές αποφάσεις έδειξε τον τρόπο ανάσχεσης της μετάδοσής του. Τότε που τα όπλα της επιστημονικής κοινότητας εναντίον του ήταν περιορισμένα. Σήμερα, με μια διαδικασία που θα ζήλευαν κράτη με πολύ πιο ανεπτυγμένες υπηρεσίες, περίπου το 50% των Ελλήνων άνω των 18 έχει εμβολιαστεί πλήρως και το 60% έχει κάνει τουλάχιστον τη μία δόση του εμβολίου. Πετύχαμε πολλά, συγχρόνως αποστομώσαμε και τους επαγγελματίες πεσιμιστές.
Ομως απέναντι σε έναν ιό που αποδεικνύεται «σκληρό καρύδι» η απάντησή μας οφείλει να είναι ακόμα πιο επίμονη, πιο θαρραλέα και καθολική. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες, τα μέτρα ενθάρρυνσης όσων’ εμβολιάζονται και παρότρυνσης εκείνων που είναι ακόμη διατακτικοί δίνουν νέα ώθηση στους εμβολιασμούς. Το διακύβευμα είναι ιστορικό. Οσο πιο γρήγορα τελειώσουμε με τον ιό στην πατρίδα μας, τόσο πιο άμεσα κλείνουμε οριστικά τον υπερδεκαετή κύκλο του οικονομικού μαρασμού που βιώσαμε.
Υπάρχει στη χώρα συσσωρευμένη ενέργεια που είναι έτοιμη να μετουσιωθεί σε πραγματικό άλμα προς το μέλλον. Τα νέα στην αγορά είναι καλά, πολλά και συνεχή. Νέες ξένες και εγχώριες επενδύσεις υλοποιούνται. Βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις στη φορολογία, εργασία, παιδεία ήδη νομοθετήθηκαν. Η βιομηχανική παραγωγή γνωρίζει την πρώτη άνοιξη έπειτα από χρόνια. Το Δημόσιο κάνει άλματα στην ψηφιοποίηση των λειτουργιών του μέσω του gov.gr. Συγχρόνως ένα τεράστιο οικονομικό πακέτο ετοιμάζεται να εισρεύσει στη χώρα με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0».
Παράλληλα, θωρακίζουμε τις άμυνές μας απέναντι σε μελλοντικές κρίσεις. Με εκατοντάδες νέες κλίνες ΜΕΘ και την πρόσληψη προσωπικού στον χώρο της υγείας. Με την πολιτική προστασία να γίνεται η θεσμοθετημένη ασπίδα του πολίτη και της περιουσίας του σε θεομηνίες και καταστροφές.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αντιδρούν. Είναι όλο και λιγότεροι, αλλά το κάνουν όλο και πιο έντονα. Κόμματα και δυνάμεις που το αφήγημά τους περιορίζεται στην άγονη «αντίθεση». Που επιβιώνουν μόνο μέσα από συνθήκες κρίσης. Στην πανδημία ξεγυμνώθηκαν ξανά. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που εξακολουθεί να βλέπει την άσκηση της πολιτικής σαν «επένδυση στον λαϊκισμό» και να προσδοκά «τόκους» με τη μορφή ψήφων. Ενα κόμμα που λέει όχι σε όλα, αλλά ναι σε όλους. Είναι οι συντεχνίες που θέλουν την Ελλάδα όμηρο των εξουσιών και των προνομίων τους για να ζουν στον μικρόκοσμό τους σαν «μακάριοι βασιλιάδες». Προκλητικοί οπαδοί του «μη μου τους κύκλους τάραττε».
Είναι η Ακροδεξιά και οι ακόλουθοί της που δεν λένε να απαγκιστρωθούν από τα φοβικά σύνδρομα και τη βαρβαρότητα που χαρακτήριζε παλαιές εποχές της ανθρωπότητας.
Είναι συμπυκνωμένες οι μίζερες προκαταλήψεις δεκαετιών που, όπως φαίνεται, και με τους εμβολιασμούς κάποιοι τις έχουν ακόμα βαθιά ριζωμένες μέσα τους.
Είναι όλα αυτά βαρίδια της χώρας που δεν την αφήνουν να ανασάνει. Είναι οι «δαίμονες» που πρέπει επιτέλους να ξορκίσουμε.
Είναι και ο λόγος που πριν από δύο χρόνια ο λαός επέλεξε εμφαντικά την πολιτική αλλαγή. Με πρώτες ύλες τη μετριοπάθεια, τη δύναμη της γνώσης και την αποφασιστικότητα των ηγεσιών του. Το «μέρισμα ευημερίας» που κυοφορεί η μετά Covid εποχή είναι κοντά και μας αφορά όλους. Αφορά ακόμα περισσότερο τους νέους και τις πιο παραγωγικές ηλικίες που πλήρωσαν βαρύ τίμημα τα τελευταία χρόνια, αλλά έχουν θέση πρωταγωνιστή στον δυναμικό οικονομικό κύκλο που ξεκινά. Στην αναμέτρηση μεταξύ του πολιτικού κόστους – στο οποίο για χρόνια υποκύπταμε – και των γενναίων τομών που θα μας φέρουν δίπλα στις πιο προηγμένες χώρες, έχουμε πλέον την επίμονη προτροπή της κοινωνίας: Προχωρήστε άφοβα μπροστά.
Ο Γιώργος Στεργίου είναι γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ. Το άρθρο δημοσιεύεται στα Νέα Σαββατοκύριακο
