Αλήθεια, εκεί στο ΠΑΣΟΚ αισθάνονται περήφανοι που όσο πάνε θυμίζουν ένα κράμα - προϊόν μίξης Βελόπουλου - ΣΥΡΙΖΑ και Ζωής; Αλήθεια δεν υπάρχει ένας άνθρωπος μέσα σε ολόκληρο κόμμα που να μπορεί να συμβουλέψει και να σταματήσει όλον αυτόν τον κατήφορο, να ανακόψει όλη αυτήν την πορεία στην τοξικότητα και στην πολιτική μισαλλοδοξία που κατακλύζει πλέον κάθε δημόσια έκφραση των στελεχών;
Τον χειμώνα με τα φώτα της επικαιρότητας να πέφτουν αποκλειστικά σχεδόν πάνω στην τραγωδία των Τεμπών, ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος ο κύριος Ανδρουλάκης, απροκάλυπτα και χωρίς κανένα στοιχείο, σκορπούσε θεωρίες συνωμοσίας μέχρι και από το βήμα της Βουλής για άγνωστη καύσιμη ύλη και για νεκρούς-φαντάσματα παραπάνω από τα επίσημα στοιχεία. Ο κύριος Χριστοδουλάκης, βουλευτής του κόμματος, από το βήμα της Βουλής και πάλι, έλεγε πως μαζί με τους 57 συνανθρώπους μας, ως διά μαγείας, χάθηκαν και τρία βαγόνια, κι ας αρνείται τώρα ο ίδιος με υπεκφυγές τις προηγούμενες δηλώσεις του.
Καλά τους είπε σήμερα το πρωί σε τηλεοπτικό πάνελ ο κύριος Νίκος Ρωμανός, ο διευθυντής Ψηφιακής Επικοινωνίας του πρωθυπουργού: Πότε θα ζητήσουν επιτέλους μια συγγνώμη για τα ξυλόλια και τα εύφλεκτα φορτία, πότε θα ζητήσουν μια συγγνώμη για την τοξικότητα που πότισαν την κοινωνία, πότε θα ζητήσουν μια συγγνώμη και για τις θεωρίες συνωμοσίας;
Το ΠΑΣΟΚ πήγε με κλειστά τα μάτια πάνω στη γραμμή Βελόπουλου, την οποία όμως σφιχταγκάλιασε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ -εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παρελθόν στα fake news και στη διακίνησή τους- και επίσης πήγε μαζί με τη new entry Ζωή, που θεώρησε μια τραγωδία ευκαιρία ζωής για πολιτική ανέλιξη.
Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τους λοιπούς προαναφερθέντες, αλλά επέλεξε να ομογενοποιηθεί μαζί τους, και είναι πραγματικά πολύ κρίμα να μην υπάρχει ένα, έστω ένα, κόμμα της αντιπολίτευσης που να κάνει το αυτονόητο: να αντιπολιτεύεται δηλαδή με πολιτική υγεία την κυβέρνηση.
Είναι κρίμα πραγματικά.
