Για την ομιλία του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015, γράφει σήμερα στα “Νέα” ο αρθρογράφος Γιάννης Πρετεντέρης.
Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και στις εκλογές του 2019 τονίζει: “ΕΥΤΥΧΩΣ ο Παπαδημούλης ήταν παρών στο Στρασβούργο να θυμίζει από τι γλιτώσαμε. Είπαμε: Το 2019 δεν είχαμε εκλογές, άγιο είχαμε”.
Αναλυτικά το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη:
Ευκαιρία
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ποιος είχε την ιδέα να καλέσει τον Μητσοτάκη στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την επέτειο του δημοψηφίσματος του 2015.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ καν αν ήταν ιδέα ή απλώς σύμπτωση.
Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΒΗ όμως αποδείχτηκε ευκαιρία. Να συγκρίνουμε την Ελλάδα του τότε και την Ελλάδα του σήμερα. Αυτό περίπου προσπάθησε να πει κι ο Μητσοτάκης στην ομιλία του.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ότι τα επτά χρόνια που μεσολάβησαν φαίνονται ολόκληρος αιώνας. Σήμερα ζούμε σε μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη Ευρώπη.
ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ υπήρχε Μέρκελ αλλά όχι Brexit. Στην Ελλάδα μαθαίναμε σιγά σιγά μια συνομοταξία ανθρώπων που εισέβαλαν στο προσκήνιο από το πουθενά και ούτε τους είχαμε ξανακούσει.
Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ έγινε υπουργός Οικονομικών με τον Κομμένο στην Αμυνα. Σε μια χώρα – παρία που ήδη από το 2009 χρεοκοπούσε.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν γίναμε σήμερα ξαφνικά κράτος – μοντέλο. Αλλά βγήκαμε από το καλάθι με τα αποφόρια.
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον μια χώρα με ανάπτυξη, με επενδύσεις, μια κοινωνία που πήρε ανάσες, μια οικονομία χωρίς καταναγκασμούς ή επιτήρηση.
ΜΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, καλή ή κακή, αλλά μια κανονική κυβέρνηση κανονικών ανθρώπων.
ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ που εξοπλίζει και αποτρέπει κινδύνους, που φρουρεί τα σύνορα και προστατεύει την εθνική κυριαρχία.
ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ που σε άλλους αρέσει και σε άλλους δεν αρέσει, δημοκρατία έχουμε, αλλά είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βρει κανείς σε Ευρωπαίο Πρωθυπουργό.
ΦΥΣΙΚΑ ακούγοντας τον Μητσοτάκη στο Στρασβούργο καταλαβαίνεις ότι μένουν πολλά να γίνουν, ότι η επαναφορά στην κανονικότητα είναι ακόμη ημιτελής κι ότι η αυταρέσκεια που αποπνέει η κυβέρνησή του το δυσκολεύει.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν επιστράτευσε μια ρητορική των περιστάσεων απλώς για να παρασημοφορήσει τον εαυτό του. Αλλά σε εκλογές οδεύουμε σιγά σιγά.
ΟΠΟΥ φυσικά όλα θα ξαναβγούν στην επιφάνεια. Και το δημοψήφισμα. Και η Novartis. Και το Μάτι. Και οι τηλεοράσεις. Και οι φόροι. Και τα εμβόλια. Στην πολιτική δεν υπάρχει παραγραφή.
ΚΥΡΙΩΣ όταν ο κίνδυνος είναι ένας: Η επιστροφή ενός αρρωστημένου παρελθόντος. Η υποτροπή. Το πισωγύρισμα, όπως θέλετε πείτε το.
ΕΥΤΥΧΩΣ ο Παπαδημούλης ήταν παρών στο Στρασβούργο να θυμίζει από τι γλιτώσαμε. Είπαμε: Το 2019 δεν είχαμε εκλογές, άγιο είχαμε.
ΑΛΛΑ αυτό δεν είναι πατέντα. Υποθέτω ότι ένας σοβαρός άγιος έχει κι άλλες δουλειές εκτός από το να βγάζει κυβέρνηση στην Ελλάδα.
ΚΙ ΕΤΣΙ, μαζί με τον άγιο ή την Αθηνά, μάλλον θα πρέπει την επόμενη φορά να βάλει και κανένας άλλος το χέρι του.
