Η είδηση θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει (καθαρά για μια φορά) και να καταδικάσει τις εγκληματικές πράξεις που λαμβάνουν χώρα στις φοιτητικές εστίες.
Η είδηση δεν είναι το ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται –συνειδητά ή όχι, μικρή σημασία έχει– τα άντρα ανομίας σε κάποια γνωστά-άγνωστα πανεπιστήμια της χώρας μας. Είδηση θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει –καθαρά για μια φορά– και να καταδικάσει αυτές τις εγκληματικές πράξεις που λαμβάνουν χώρα –δυστυχώς– μέσα στις φοιτητικές εστίες.
ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ δεν αποτελεί είδηση το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης «είδαν» πίσω από την εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης στην πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου κατάργηση του ασύλου!
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν κάνει καριέρα με το «άσυλο» και το «μπάχαλο», αυτό που περιμένεις να κάνουν στις «δύσκολες στιγμές» είναι το… αναμενόμενο: να βγάζουν πύρινους λόγους κατά της αστυνομίας, η οποία έκανε τη δουλειά της, και να εξαπολύουν κεραυνούς κατά της κυβέρνησης γιατί, κι αυτή, έκανε τη δουλειά της.
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν μεγαλουργήσει στο στερέωμα της Αριστεράς και της προόδου χαϊδεύοντας τα αυτιά των μπαχαλάκηδων, τότε λογικό και αναμενόμενο είναι να σπεύδουν με ανόητα άρθρα και αναλύσεις καφενείου να υπερασπιστούν το «άσυλο» και τους μπαχαλάκηδες που το «περιφρουρούν».
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ νομίζουν ότι η «πλατεία Εξαρχείων» είναι κάτι σαν την αγορά της αρχαίας Αθήνας, τότε πάει περίπατο η λογική.
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ διαμαρτύρονται με λύσσα γιατί θα γίνει μετρό στα Εξάρχεια, τότε δεν μπορεί να γίνει καμία σοβαρή συζήτηση με αυτούς. Μάλλον είναι δουλειά της επιστήμης να ασχοληθεί μαζί τους.
ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΛΕΞΙΚΟ όλων αυτών των αυτόκλητων υπερασπιστών των μπαχαλάκηδων οι λέξεις δημοκρατία, ελευθερία και κανονικότητα μεταφράζονται ως οι επτά πληγές του Φαραώ, τότε χαιρέτα μου τον πλάτανο.
ΤΕΛΟΣ, για τον Αλέξη Τσίπρα, που τους έχει όλους αυτούς στο κόμμα του, δεν ξέρουμε τι σκέφτεται και πώς νιώθει: «καμαρώνει» ή είναι οργισμένος με αυτά τα φιντάνια της επαναστατικής μπαχαλοποίησης;
Πάρ’ το αλλιώς γιατί η σύγκρουση με την πραγματικότητα θα είναι οδυνηρή
Αγχωμένος μαθαίνω πως είναι τελευταία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, τα στοιχεία που έχει μπροστά του από δημοσκοπήσεις που έγιναν για λογαριασμό της Χαριλάου Τρικούπη καθώς και τα μηνύματα που παίρνει από τη βάση του κόμματος τού «λένε» πως πρέπει να το πάρει –και γρήγορα– αλλιώς. Σε διαφορετική περίπτωση, η σύγκρουση με την πραγματικότητα θα είναι οδυνηρή για τον ίδιον. Γιατί καλό το αφήγημα «Επισυνδέσεις και ξερό ψωμί», αλλά ο λαός θέλει να μάθει ποιες είναι οι θέσεις του Νίκου Ανδρουλάκη για την ακρίβεια, την ανεργία, τα προβλήματα των εργαζομένων και πάει λέγοντας. Καλές οι διαμαρτυρίες για τη νόμιμη επισύνδεση στο κινητό τηλέφωνό του από την ΕΥΠ, καλύτεροι και διασκεδαστικοί οι βερμπαλισμοί ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα αποφασίσει (!) ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αλλά δεν πουλάνε. Τι δεν καταλαβαίνει;
Τις πταίει;
«Αντιπολίτευση με λόγια δεν γίνεται. Αυτή η κυβέρνηση θα πέσει μόνο αν υπάρξει λαϊκή κινητοποίηση». Τάδε έφη Νίκος Φίλης. Φιλότιμη, δεν λέμε, η προσπάθεια του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει ότι η αδυναμία του κόμματος να ξεκολλήσει δημοσκοπικά οφείλεται στην «αδράνεια» του λαϊκού παράγοντα, αλλά έχει αναλογιστεί γιατί δεν ξεχύνεται ο κόσμος στους δρόμους εναντίον της κυβέρνησης; Μήπως γιατί δεν είναι και τόσο δυσαρεστημένος από την πολιτική της κυβέρνησης; Γιατί αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε τζάμπα περιμένει ο Φίλης το τρένο της λαϊκής εξέγερσης…
Λιμουζίνες
Αν θυμόμαστε καλά, ένα από τα πράγματα που είχε υποσχεθεί ο Μητσοτάκης ήταν ότι θα φύγουν οι κλούβες από την Ηρώδου Αττικού και ο δρόμος θα είναι ελεύθερος για τους οδηγούς. Σε μεγάλο βαθμό το έχει κάνει πράξη. Αυτό όμως που δεν θυμόμαστε να είπε είναι ότι θα ανοίξει ο δρόμος, αλλά θα κλείνει από τις λιμουζίνες των κυβερνητικών αξιωματούχων όταν γίνεται Υπουργικό Συμβούλιο στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί αυτό είδαμε στο τελευταίο υπουργικό. Οι λιμουζίνες είχαν σχεδόν κλείσει την Ηρώδου Αττικού, μαζί και τη Βασιλέως Γεωργίου.
