Ο Ζεράρ Αρό βγήκε στη σύνταξη και τα λέει έξω από τα δόντια. Ποιός είναι ο Ζεράρ Αρό; Είναι βετεράνος διπλωμάτης και πρεσβευτής της Γαλλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι πριν λίγα εικοσιτετράωρα. Την ημέρα της συνταξιοδότησης του, την Παρασκευή που μας πέρασε, είπε, μεταξύ άλλων, για τον Αμερικανό Πρόεδρο «Ο Ντόναλντ Τραμπ θυμίζει τον (γνωστός και ως «βασιλιάς Ήλιος»): ένας γέρος βασιλιάς ελαφρώς ιδιότροπος, απρόβλεπτος και κακά πληροφορημένος που θέλει να λαμβάνει όλες τις αποφάσεις».
της Δέσποινας Κουτσομητροπούλου
Στη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ ο κ.Αρό ήταν διάσημος για δύο πράγματα. Για τα πολυτελή του πάρτι στην κατοικία του στην περιοχή Καλoράμα της Ουάσινγκτον και την πληθωρική παρουσία του στο twitter, όπου τιτίβιζε με απίστευτη τόλμη και πολλές φορές εν θερμώ ό,τι δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ποτέ ένας διπλωμάτης να δηλώσει δημόσια.
Τη σύγκριση Τραμπ-Λουδοβίκου την έκανε στην βρετανική εφημερίδα Guardian. Είχε προηγηθεί μια άλλη συνέντευξη στο The Atlamtic, στη διάρκεια της οποίας τόνισε ότι ο ρόλος των ΗΠΑ ως «παγκόσμιου αστυνόμου» έχει πια τελειώσει και η προεδρία Τραμπ δεν οφείλεται καθόλου σε ατύχημα.
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν είναι καθόλου ξύλινη. Ευγενής και γλυκομίλητος .Για τον Ντόναλντ Τραμπ λέει πώς είναι «μπρουτάλ, λιγάκι πρωτόγονος αλλά κατά μία έννοια έχει δίκιο για το παγκόσμιο εμπόριο». Για τον Τζον Μπόλτον λέει πώς είναι ένας πραγματικός επαγγελματίας, παρά το γεγονός ότι είναι ιδεολόγος «απεχθάνεται τους διεθνείς οργανισμούς». Ο Μπόλτον είναι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου για τον οποίο ο Αρό λέει πώς είναι ρεαλιστής και μπορείς να δουλέψεις μαζί του. Όσο για τον γαμπρό του Τραμπ τον Τζάρεντ Κούσνερ, λέει ο Αρό: « Εξαιρετικά ευφυής, αλλά δεν έχει κότσια». Ο Τραμπ έχει αναθέσει στον γαμπρό του και σύμβουλό του Τζάρεντ Κούσνερ την εκπόνηση ενός ειρηνευτικού σχεδίου που θα κλείνει το παλαιστινιακό ζήτημα.
Με διπλωματική καριέρα 37 ετών στις πλάτες του ο Αρό έχει ‘ψήσει’ πολλούς προέδρους. «Ξεκίνησα με Ρέιγκαν και τελειώνω με Τραμπ». Όσον αφορά την παραμονή του Τραμπ στην εξουσία ο έμπειρος διπλωμάτης εξηγεί ότι «η ιδέα ότι η προεδρία Τραμπ είναι ένας είδος ατυχήματος, είναι εκτός πραγματικότητας, είναι φαντασίωση».
Ερωτηθείς για τον αν πιστεύει πώς θα υπάρξουν ανεπανόρθωτες ζημιές από την Προεδρία Τραμπ, ο Γάλλος διπλωμάτης απαντά: «Εσείς [οι Αμερικανοί] μας προσφέρετε ένα χειροπιαστό παράδειγμα το τι μπορεί να συμβεί όταν ένας λαϊκιστής εκλέγεται σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Σας ευχαριστούμε για το παράδειγμα. Αυτό που είναι σημαντικό σε αυτή την κρίση είναι η δύναμη των θεσμών σας. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο στις ΗΠΑ. Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε στη Γαλλία εάν είχε εκλεγεί η Μαρίν Λε Πεν, διότι οι δικοί μας θεσμοί είναι πολύ πιο αδύναμοι. Ας δούμε το δόγμα της προηγούμενης περιόδου. Για παράδειγμα, το ελεύθερο εμπόριο. Τελείωσε. Ο Τραμπ το κάνει με τον δικό του τρόπο. Κτηνώδη, λιγάκι πρωτόγονο, αλλά κατά μία έννοια έχει δίκιο. Αυτό που κάνει με την Κίνα, έπρεπε να είχε γίνει, ίσως με διαφορετικό τρόπο, αλλά έπρεπε να είχε γίνει πριν τον Τραμπ. Ο Τραμπ αισθάνθηκε την κόπωση των Αμερικανών και ο Ομπάμα την είχε αισθανθεί. Ο ρόλος του παγκόσμιου αστυνομικού για τις ΗΠΑ έχει τελειώσει. Ο Ομπάμα το ξεκίνησε. Ο Τραμπ το συνέχισε. Το είδατε στην Ουκρανία. Το βλέπετε κάθε μέρα στη Συρία».
Πριν από τέσσερα χρόνια ο Ζεράρ Αρό είχε δώσει συνέντευξη στους Financial Times. Σε αυτή τη συνέντευξη τον ρώτησαν πώς αισθάνεται ως ένας από τους λίγους δηλωμένους γκέι πρεσβευτές στην Ουάσινγκτον. Τότε ο Αρό είχε πει πώς δεν ήταν δική του απόφαση η δημοσιοποίηση του σεξουαλικού του προσανατολισμού. «Στην πρώτη συνέντευξη που έδωσα εδώ στην Αμερική, ήταν η και η πρώτη ερώτηση που μου έγινε. Μόνο αμερικανός δημοσιογράφος θα μπορούσε να υποβάλλει αυτή την ερώτηση» δήλωσε στους FT. «Είχα τρεις επιλογές. Ένα, να πω ψέματα. Δύο, να πω ότι είναι η ιδιωτική μου ζωή και ότι είναι ιδιωτικό, είναι ιδιωτικό. Και τρία να απαντήσω «Ναι». Και αυτό έκανα»
Για τον Αρό ένα κεφάλαιο, αυτό του πρεσβευτή κλείνει, ένα άλλο κεφάλαιο ανοίγει. Δεν πρόκειται να επιστρέψει στο Παρίσι. Ετοιμάζεται να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. «Είμαι 66 ετών, αλλά δεν νιώθω 66. Στη Γαλλία, στην ηλικία μου, δεν βρίσκεις καμία δουλειά. Περιμένουν από σένα να παίξεις μπριτζ και να γράψεις τα απομνημονεύματά σου. Όμως εγώ θέλω να μείνω στην πραγματική ζωή».
