Μπλέντερ Βενιζέλου
Συνδέονται οι υποθέσεις των τηλεφωνικών υποκλοπών και του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη; Οποιοσδήποτε λογικός και μη ψεκασμένος συνωμοσιολόγος θα έλεγε «όχι». Κι όμως, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στη συνεδρίαση του προεδρείου της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών και των Δημοκρατών, κατάφερε να συνδυάσει τα δύο συμβάντα.
Όπως δήλωσε, «υπάρχει κατά βάθος ένας κοινός παρονομαστής όσον αφορά την ποιότητα των θεσμών, τη λειτουργία της κυβέρνησης, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την αποτελεσματικότητα του κράτους, το αίσθημα ασφάλειας». Ο πρώην υπουργός σύνδεσε «τον σεβασμό του δικαιώματος στην ασφάλεια, στο όνομα του οποίου υποτίθεται ότι το κράτος πραγματοποιεί υποκλοπές ή ανέχεται τη χρήση spyware», και πως οι πολίτες απαιτούν να λειτουργήσει αξιόπιστα και αποτελεσματικά η Δικαιοσύνη και «να διερευνηθεί το δυστύχημα από ανεξάρτητες επιτροπές».
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλό θα ήταν να μην προσπαθούμε να βλέπουμε παντού φαντάσματα, κυρίως διότι η ύπαρξή τους δεν έχει αποδειχθεί.
Μεγάλη απόσταση
Παρακολούθησα στον ΣΚΑΪ τον Τρύφωνα Αλεξιάδη, πρώην αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών (έναν κατά τεκμήριο σοβαρό άνθρωπο) να λέει ότι «ο κ. Σπίρτζης για το θέμα της περιόδου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απάντησε με σαφήνεια (…) ο κ. Καραμανλής θα βγει να απαντήσει; Θα απαντήσει στο ερώτημα τι θα πήγαινε να εγκαινιάσει ο πρωθυπουργός; Αυτήν τη στιγμή βλέπουμε μια προσπάθεια να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα. Δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη».
Εντάξει, ως προς το θέμα των ευθυνών του δυστυχήματος στοιχήθηκε βολικά πίσω από τη γραμμή «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φταίει για τίποτα». Ωστόσο, το θέμα ήταν αλλού: ερωτηθείς για τις δημοσκοπήσεις, ο κ. Αλεξιάδης διαπιστώνει άλλη «αίσθηση από την κοινωνία» και από τα γήπεδα του Σαββατοκύριακου!
Αυτή η αίσθηση τον κάνει δε να θεωρεί «ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση της πραγματικής κατάστασης από αυτό που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις». Ενδιαφέρουσα οπτική τα ποδοσφαιρικά ματς.
Απέξω κι ανακατωτά!
Η Κουμουνδούρου –ίσως για πρώτη φορά– έχει επιβάλει σιωπητήριο σε όλα τα στελέχη της και πλέον στα τηλεοπτικά πάνελ εμφανίζονται μονίμως τρία-τέσσερα που έχουν μάθει απέξω τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και την εκφωνούν διά αποστηθίσεως – ανεξαρτήτως των ερωτήσεων ή της έκβασης της συζήτησης.
Φανταστείτε ότι ο Πάνος Ρήγας εμφανίστηκε με τάμπλετ στον ΣΚΑΪ χθες το πρωί! Ο δε Αλέξης Τσίπρας σήμερα το βράδυ θα είναι στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega μαζί με τη Ράνια Τζίμα και τον Γιάννη Πρετεντέρη. Δεν ξέρω αν θα έχει τάμπλετ, αλλά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν η Ράνια Τζίμα τον ρωτήσει πώς είναι δυνατόν σε οποιαδήποτε καταστροφή ή δυστύχημα ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει καμία ευθύνη και για όλα όσα συμβαίνουν να φταίνε οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι.
Αριστερές χυδαιότητες
Ενας τραγικός πατέρας, πάνω στο πένθος της απώλειας της κόρης του, βγήκε και ευχαρίστησε δημόσια την κυβέρνηση για τα μέτρα στήριξης που έλαβε προς τους συγγενείς και τους οικείους των θυμάτων και των τραυματιών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Δεν θα σχολιάσω την κίνηση αυτήν καθαυτήν. Αυτό ένιωσε, αυτό έκανε. Θα σχολιάσω όμως τις ορδές των ημιθανών trolls τα οποία του επιτέθηκαν με απρεπείς χαρακτηρισμούς που αγγίζουν τα όρια της χυδαιότητας και της πολιτικής αθλιότητας – τακτικών που μετέρχεται καθημερινά ο πολιτικός χώρος που τα σταβλίζει.
Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον η προ ημερών παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην κηδεία της κόρης του, αφού, όπως διαδίδεται, ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως έτσι εξηγείται η τόση μανία ηθικής εξόντωσής του.
Ένας νόμος (για τις μετατάξεις) απ’ τα παλιά…
Ακούγοντας το Σάββατο τον Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Παναγιώτη Δουδωνή, να αναλύει με περίσσια νομική ευφράδεια τον κατά fictio juris ορισμό της μετάταξης, θυμήθηκα μια ιστορία από τη μακρά κοινοβουλευτική διαδρομή του Κινήματος.
Στις 4.10.2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εισηγείται και ψηφίζει τον Ν. 3891, ο οποίος είχε τον ευφάνταστο τίτλο «Αναδιάρθρωση, εξυγίανση και ανάπτυξη του ομίλου ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και άλλες διατάξεις για τον σιδηροδρομικό τομέα». Στο άρθρο 15 του εν λόγω νόμου εισήχθη ο όρος «πλεονάζον τακτικό προσωπικό» κάθε εταιρείας του ομίλου ΟΣΕ.
Ο νόμος όριζε ότι το πλεονάζον προσωπικό αποφασίζεται κατά το δοκούν από το Δ.Σ. κάθε εταιρείας του ομίλου, αλλά, για την πρώτη εφαρμογή του νόμου, ως πλεονάζον προσωπικό ορίζονταν de jure 751 εργαζόμενοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εκ των οποίων 120 μηχανοδηγοί και 380 κλειδούχοι και 1.600 εργαζόμενοι του ΟΣΕ, εκ των οποίων 330 σταθμάρχες.
Αλλά ο νόμος δεν σταματούσε εκεί. Το επόμενο άρθρο (άρθρο 16) όριζε υποχρεωτικές μετατάξεις του πλεονάζοντος προσωπικού σε άλλους φορείς του Δημοσίου. Εφόσον δε οι μεταταγέντες δεν παρουσιάζονταν στις νέες θέσεις εντός 15 ημερών, θεωρούνταν ότι κατήγγελλαν οι ίδιοι τη σύμβαση, δηλαδή απολύονταν fictio juris (όρος που αρέσει και στον κ. Δουδωνή).
Με αυτόν τον τρόπο, ο νόμος του ΠΑΣΟΚ έδωσε τη χαριστική βολή στον ήδη προβληματικό ΟΣΕ. Με τις διατάξεις του νόμου αυτού μετατάχθηκε αναγκαστικά «ως πλεονάζον προσωπικό» και ο μοιραίος σταθμάρχης στο υπουργείο Παιδείας, όπως προκύπτει από το ΦΕΚ Γ΄ 257/2011.
Στην πορεία των ετών που ακολούθησαν, σταδιακά και χωρίς την τήρηση κανενός άλλου κριτηρίου και ιδίως του ηλικιακού, οι εκδικητικά μεταταγέντες επέστρεψαν στις θέσεις τους. Οι περισσότεροι εξ αυτών επί ΣΥΡΙΖΑ, όπως προκύπτει από τις ευχαριστήριες επιστολές που αντάλλασσαν με τον Χρήστο Σπίρτζη.
Το καλύτερο το άφησα για το τέλος: τον μοιραίο αυτόν νόμο της διάλυσης του ΟΣΕ υπέγραψε και ο Γιάννης Ραγκούσης, ως υπερυπουργός Εσωτερικών και αντ’ αυτού του Γιώργου Παπανδρέου. Ο ίδιος ο κ. Ραγκούσης που, μεταταχθείς στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα κουνάει το δάχτυλο στην κυβέρνηση για τη διάλυση του ΟΣΕ…
