Στο κανάλι Σίγμα φιλοξενήθηκε ο νομικός Αχιλλέας Αιμιλιανίδης ο οποίος αναφέρθηκε στη νομοθεσία που πέρασε χθες από την Ελληνική Βουλή για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Ο κ. Αιμιλιανίδης εξήγησε τι θα συμβεί στις περιπτώσεις που κάποιο ζευγάρι πάει στην Ελλάδα για να παντρευτεί και να θα ισχύει ο γάμος τους στην Κύπρο.

Αρχικά ανέφερε ότι θεωρείται τομή γιατί είναι η πρώτη φορά που περνά ένας τέτοιος νόμος. «Είναι ένα ζήτημα που εξακολουθεί να διχάζει την κοινωνία».

Ξεκαθάρισε ότι ο γάμος αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα. «Όταν έγινε η σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έγινε πρόβλεψη ότι ο γάμος είναι η ένωση άνδρα και γυναίκας. Για αυτό το λόγο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε δηλώσει ότι δεν υπάρχει ανθρώπινο δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών για το γάμο επειδή ο νομοθέτης τη δεκαετία του ’50 είχε πει για άνδρα και γυναίκα. Αυτό ισχύει και στο δικό μας Σύνταγμα».

Πρόσθεσε ότι μετά το δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε πει ότι «υπάρχει εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών. Δεν μπορώ να πάω ενάντια του γράμματος του Συντάγματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω την εξέλιξη».

Ερωτηθείς για τις περιπτώσεις όπου ένα ομόφυλο ζευγάρι από την Κύπρο πάει στην Ελλάδα για να παντρευτεί και να γίνει εκεί τεκνοθεσία, όταν επιστρέψουν αν θα αναγνωρίζεται ο γάμος και η τεκνοθεσία, εξήγησε ότι από τη στιγμή που του έχει αναγνωριστεί το δικαίωμα δεν μπορούν μετά να τους αποστερήσουν τα δικαιώματα τους».

Τόνισε ότι σε αντίθεση με άλλους τομείς του διακαίου, σε επίπεδο ΕΕ απαιτείται ομοφωνία και όχι πλειοψηφία στη λήψη αποφάσεων. «Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους όταν για παράδειγμα επί Κυπριακής Προεδρίας το 2012 όπου ήμουν και πρόεδρος, συζητήθηκε στο Συμβούλιο της ΕΕ ο κανονισμός για τα περιουσιακά δικαιώματα των συζύγων και των καταχωρημένων συντρόφων, υπήρξαν τεράστιες αντιδράσεις από πολλά κράτη γιατί θεωρούσαν ότι πήγαινε από την πίσω πόρτα η αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών. Τα περισσότερα κράτη δεν είχαν ψηφίσει υπέρ τη νομοθεσίας».

Υπογράμμισε ότι η Κύπρος μέχρι σήμερα δεν έχει ψηφήσει για να δεσμεύεται από τον ευρωπαϊκό κανονισμό για τον γάμο και το διαζύγιο. «Υπάρχουν ιδιομορφίες, όμως η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο να αρνείσαι το καθεστώς το οποίο αποκτά κάποιος σε ένα άλλο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».