Δικηγόροι
ΝΑ ΠΟΥΜΕ την αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι το πρώτο κόμμα παγκοσμίως που έχει μετεξελιχθεί σε δικηγορικό γραφείο.
Του Ι.Κ.ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ τσακώνεται με τον Κούγια για τον Λιγνάδη!
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ να υπάρχει ένα ενδιαφέρον για τα Ειδικά Δικαστήρια όπου εμπλέκονται δικοί τους και (ας πούμε) τα πράγματα έχουν και μια πολιτική διάσταση.
ΑΛΛΑ τι ζόρι τραβάει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει άποψη για κάθε δίκη που διεξάγεται στην Ελλάδα;
ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ κάθε κατάδικου να αποφυλακιστεί ή να μεταταχθεί; Για τους συνήγορους υπεράσπισης ή την πολιτική αγωγή;
ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ή ελαφρυντικά; Για την αυστηρότητα ή την επιείκεια των δικαστικών αποφάσεων;
ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ για βιασμούς, ληστείες, παιδεραστίες ή φόνους. Οπου χρειάζεται μεγάλη δόση αφόρητης ανοησίας να ανιχνεύεις «νίκη του δικού μας ηθικού και αξιακού συστήματος» (Σία Αναγνωστοπούλου, 13/2)
ΣΕ ΛΙΓΟ θα βγάζουν ανακοινώσεις και για τα τροχαία. Ποιος πέρασε με κόκκινο.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ απλή ανακατωσούρα ή γραφικότητα, μικρό το κακό. Αν έχουν δει πολύ Νetflix, να το προσέξουν. Αν όμως είναι ένα είδος πολιτικοποίησης του ποινικού, τότε τα πράγματα μοιάζουν σοβαρότερα.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα περίεργο παρελθόν. Οταν ήταν κυβέρνηση τους ένοιαζαν τα δάνεια των εφημερίδων και των ιδιωτικών σταθμών, οι συναλλαγές των καναλαρχών ή των εκδοτών με τις Τράπεζες, μάλλον περισσότερο κι από τις ίδιες τις Τράπεζες.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΑΜΕ ότι είναι «παιδική ασθένεια» και θα περάσει.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν πέρασε. Αλλά πάντα αιωρείται η υποψία ότι πίσω από το δικηγορικό ενδιαφέρον κρύβεται μια φιλοδοξία ελέγχου της δημόσιας ζωής. Των πολυπόθητων «αρμών της εξουσίας».
ΤΟΤΕ προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους δια της δικαιοσύνης κι απέτυχαν.
ΤΩΡΑ ο Πολάκης που είναι ο πιο ακατέργαστος επιμένει να καταγγέλλει ακατανόητες υποθέσεις και να απειλεί ανοιχτά. Είναι μόνο ακατέργαστος; Ή μήπως λέει φωναχτά αυτό που σκέφτονται όλοι;
Η ΑΛΛΗ ΕΞΗΓΗΣΗ είναι ότι απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το τρένο της μόδας.
ΜΙΑ ΝΟΣΗΡΗ ΜΟΔΑ που συντηρείται ανοιχτά κι απροκάλυπτα από κάποια μέσα ενημέρωσης σε αναζήτηση ρόλου, σημασίας ή χαρτζιλικιού.
ΕΚΔΙΔΟΥΝ βουλεύματα σε προβεβλημένες δίκες. Στέλνουν κόσμο στα δικαστήρια να αποθεώσει ή να καταδικάσει. Διεκδικούν να αποτελέσουν καθοδηγητικό μέρος της διαδικασίας. Και προσπαθούν να καταστούν «δια βοής δικαστές».
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ δεν είναι έννομη τάξη. Είναι «λαϊκή δικαιοσύνη». Είναι Φαρ Ουέστ.
ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ στοιχειωδώς από ένα κοινοβουλευτικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί με την έννομη τάξη κι όχι με τον περιοδεύοντα όχλο.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ
