Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης συγκλόνισε ακόμα και με τα τελευταία λόγια που μας άφησε, διδάσκοντας το ήθος και την αξιοπρέπεια, ανθρώπινες αξίες σημαντικές και ανεξίτηλες.
Γράφει ο Φώτης Καρύδας
Στα 43 του χρόνια έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο ο σπουδαίος ολυμπιονίκης μας, κάτοχος δύο αργυρών ολυμπιακών μεταλλίων, Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Στο σημείωμά του, που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους δικούς του ανθρώπους, αναφέρει πως η τελευταία επιθυμία του είναι να δημοπρατηθούν τα ολυμπιακά του μετάλλια και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά του. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλοτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου. Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου».
Τι να πει κανείς για αυτόν τον γενναίο και καλόψυχο άνθρωπο, τον σπουδαίο ολυμπιονίκη. Αρχισε το τάε κβον ντο το 1982, σε ηλικία τριών ετών, και το επάγγελμά του ήταν πυροσβέστης. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 υπέστη κάταγμα στην κνημιαία ακρολοφία, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για δύο χρόνια. Πολλοί θα τα είχαν παρατήσει, μετά από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό. Δεν το έβαλε κάτω όμως. Επανήλθε στους Αγώνες της Αθήνας του 2004, στους οποίους κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία των 80+ κιλών. Η επόμενη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2008 στο Πεκίνο, όπου κατέκτησε ένα ακόμα αργυρό μετάλλιο.
Αργότερα στη ζωή του ασχολήθηκε και με τα κοινά και την πολιτική. Υπήρξε υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2019 και τον Σεπτέμβριο του 2020 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή εκπρόσωπου του κόμματος. Οπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ήταν πάντα ένας ευγενικός πολιτικός αντίπαλος.
Ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο δεν είναι πια κοντά μας. Ο πρωταθλητής της ζωής, που μας συγκλόνισε ακόμα και με τα τελευταία λόγια που μας άφησε, μας δίδαξε μέσα από το παράδειγμά του ήθος, αξιοπρέπεια, ανθρώπινες αξίες σημαντικές και ανεξίτηλες. Ο ευγενικός και θαρραλέος ψηλός έκανε όλη την Ελλάδα περήφανη με τα κατορθώματά του. Τον ευχαριστούμε πολύ και το μόνο σίγουρο είναι πως θα τον θυμόμαστε και θα τον μνημονεύουμε για πάντα. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους δικούς του ανθρώπους.
