Οι φονικές πλημμύρες τις οποίες αντιμετώπισε η χώρα μας αποτελούν πλέον συστημικό φαινόμενο στην Ευρώπη. Τα ακραία φαινόμενα της κλιματικής κρίσης, τα οποία προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή, επηρεάζουν ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο, και καμία απολύτως χώρα, όσο εξελιγμένες υποδομές και αν έχει, δε μπορεί να αποτρέψει τη βιαιότητα τους.
Όπως η χώρα μας, έτσι και δεκάδες άλλες ευρωπαϊκές χώρες δοκιμάστηκαν από το μένος των βροχοπτώσεων από το 2020 και μετά, και παρά τις τιτάνιες προσπάθειες των κρατικών τους μηχανισμών, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την απώλεια ανθρώπινων ζωών, αλλά και την καταστροφή περιουσιών και παραγωγικών δομών.
Συγκεκριμένα, από το 2020 και μετά, η Ευρώπη έχει αντιμετωπίσει τις εξής πλημμύρες, οι οποίες οδήγησαν σε μεγάλο αριθμό ανθρώπινων απωλειών:
- Το 2020, η καταιγίδα Dennis κόστισε 7 ζωές στο Ηνωμένο Βασίλειο
- Το 2020, η καταιγίδα Gloria κόστισε 13 ζωές σε Γαλλία και Ισπανία
- Το 2021, οι πλημμύρες στην Τουρκία κόστισαν 78 ζωές
- Το 2021, οι φονικές πλημμύρες στην κεντρική Ευρώπη κόστισαν 243 ζωές. Συγκεκριμένα, η Γερμανία, η οποία ως γνωστόν έχει μαι πολύ οργανωμένη κρατική δομή, θρήνησε 196 θύματα, το Βέλγιο 43, η Ρουμανία 2, και από 1 η Αυστρία και η Ιταλία.
- Φέτος οι πλημμύρες στη Σλοβενία κόστισαν 6 ζωές
- Επίσης φέτος τον Μάιο, οι πλημμύρες στην βόρεια Ιταλία κόστισαν 13 ζωές όταν μέσα σε μιάμιση ημέρα έπεσε όγκος βροχής έξι μηνών, με αποτέλεσμα να υπερχειλίσουν περισσότεροι από 20 ποταμοί.
Η μεγαλύτερη απόδειξη πως οι φονικές πλημμύρες, τις οποίες αντιμετωπίζει η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια αποτελούν ένα πρωτοφανές, απρόβλεπτο, και εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο, είναι - δυστυχώς - ο αριθμός των θυμάτων. Στο διάστημα 2020-2023, η Ευρώπη έχει θρηνήσει περισσότερα θύματα από πλημμύρες, σε σχέση με όσα θρήνησε στο διάστημα 2010-2019.
Μπορεί η αντίδραση των αρχών οποιασδήποτε χώρας να έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης απέναντι σε τέτοιου μεγέθους φυσικές καταστροφές, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δυσκολία προσαρμογής σε ένα δυναμικό φαινόμενο, το μέγεθος και τις επιπτώσεις του οποίου είναι αδύνατον να προβλέψει οποιοσδήποτε κρατικός μηχανισμός.
Προφανώς, πέρα από τις εκατοντάδες ανθρώπινες απώλειες, τα ακραία καιρικά φαινόμενα είχαν και ανυπολόγιστο κόστος σε ό,τι αφορά τις περιουσίες των πολιτών που χάθηκαν, τις κρατικές - και συχνά κρίσιμες - υποδομές που καταστράφηκαν, αλλά και τα μέτρα ανοικοδόμησης που απαιτήθηκαν ώστε να επανέλθει η κανονικότητα στις πληγείσες περιοχές. Παράλληλα, η βιαιότητα των φαινομένων που έχουν πλήξει την Ευρώπη μέσα στα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, έχουν οδηγήσει τον Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ να λάβει συγκεκριμένα μέτρα προστασίας και ενημέρωσης, ώστε να βελτιστοποιηθεί η αντίδραση όλων ανεξαρτήτως των κρατών-μελών της ΕΕ απέναντι σε ένα κοινό πρόβλημα, από το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει. Η κοινή ευρωπαϊκή αντιμετώπιση απέναντι στα βίαια φαινόμενα της κλιματικής κρίσης αποτελεί μονόδρομο.
