Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Ο Γιάννης Ματζουράνης, ο Εθνικάρας, ο Γιάνναρος, εδώ και λίγες ώρες βρίσκεται στον παράδεισο και αποθεώνει από εκεί την αγαπημένη του ομάδα, που περισσότερα από εβδομήντα χρόνια υπήρξε ο πιο πιστός οπαδός της. Σε όλα τα αγωνίσματα, όλες τις ώρες, με κάθε καιρό.
Ουδείς Εθνικός, ουδείς άλλος Έλληνας οπαδός κέρδισε περισσότερη συμπάθεια, αγάπη κι εκτίμηση από το πανελλήνιο. Όπου κι αν πήγαινε, όπου κι αν βρισκόταν… Ουδείς τον πείραξε, ουδείς τον έβρισε, ουδείς τον πρόσβαλλε! Όλοι έτρεχαν να του σφίξουν το χέρι, να βγάλουν μαζί του μια φωτογραφία, ένα βίντεο.
Αγνός άνθρωπος. Κύριος! Πάντα με το κοστούμι και τη γραβάτα του! Πάντα με το χαμόγελο! Ο πρωταθλητής της αθωότητας. Με τη στεντόρεια φωνή που χιλιάδες φορές φώναζε …. «α ρε Εθνικάαααααααρα» και ήταν σαν να έλεγε σ’ όλο το γήπεδο…. «μόνος μου κι όλοι σας»….
Ο Εθνικός ήταν το πεπρωμένο του Γιάνναρου. Περισσότερο κι από την οικογένειά του. Έκλαιγε από συγκίνηση όταν ο Μιχάλης Κρητικόπουλος σηκωνόταν στο Θεό κι έκανε τις ζωγραφιές του με το κεφάλι. Τα δάκρυα αυλάκωναν το πρόσωπό του όταν έβλεπε τον Φώτακα Παπαδόπουλο να κρατά μόνος του 3-4-5 αντίπαλους επιθετικούς. Οι κραυγές του έφταναν στα ουράνια όταν ο σπουδαίος Ρομπέρτο Καλκατέρα παστέλωνε εδώ κι εκεί και παραπέρα… Για όλους τους ανθρώπους είχε μια καλή κουβέντα.
Ο Γιάνναρος θα είναι πάντα η φωνή του Εθνικού. Του ρημαγμένου πια Εθνικού. Έφυγε με το μαράζι του. Δεν πρόλαβε να τον δει στα σαλόνια και πάλι…
Ξέρετε κάτι; Οι θύμησες για και από τον Γιάννη Ματζουράνη είναι να σαν να ξετυλίγεται στο μυαλό μου ένα ασπρόμαυρο φιλμ γεμάτο εικόνες. σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας. Κι ύστερα να και το έγχρωμο φιλμ σαν παραγωγή του Φίνου. Τον βλέπω μέσα στο μπλε κοστούμι του στην Τούμπα, στην Κατερίνη, στην Ξάνθη, στην Πάτρα. Στη θύρα 3 ή στη θύρα 1 του παλιού Καραϊσκάκη. Εκεί θα είναι στον αιώνα τον άπαντα… Μαζί με της Κυριακής τα είδωλα…
«Καμάρι μου, γράψε κάτι για την Εθνικάρα,….»… ήταν η μόνιμη επωδός του κάθε φορά που με έβλεπε… Νιώθω ότι η φυγή του παίρνει μαζί τα κυριακάτικα μεσημέρια μας… εκεί στα μάρμαρα του παλιού Καραϊσκάκη.. Ή στο καμαράκι 403 στον πρώτο όροφο των δημοσιογραφικών, με τους Δημήτρη Καπράνο, Νάσο Πουλακίδα και Μίμη Κωνσταντινίδη…
Στο καλό Γιάνναραρε! Στο καλό καλέ μου άνθρωπε!
