Πρόσφατα γράφαμε ότι μόνο ο ΓΑΠ (Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου) είχε μείνει ως ένα είδος… χρυσής εφεδρείας από αυτούς που επανέρχονται στο προσκήνιο.
Επανέρχονται από καιρού εις καιρόν στην απέλπιδα προσπάθεια να καταστεί εφικτή η απομάκρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη θέση του πρωθυπουργού. Μια προσπάθεια που επιχειρείται και από… εξωγενείς παράγοντες.
Ε, λοιπόν, έσκασε μύτη κι αυτός. Ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι ζητήθηκε έλεγχος των οικονομικών του Συλλόγου των Τεμπών, πρόεδρος του οποίου είναι η Μαρία Καρυστιανού. Γιατί όμως; Και γιατί είναι ζήτημα «κράτους Δικαίου» ο έλεγχος σε έναν σύλλογο που μαζεύει χρήματα αλλά δεν αποδίδει λογαριασμό, προκαλώντας αντιδράσεις και από άλλους συγγενείς θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έγραψε μεταξύ άλλων σε ανάρτησή του ότι «η έφοδος της ΑΑΔΕ στα γραφεία του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ή τυχαίο περιστατικό. Είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης και ανησυχητικής παθογένειας: της σταδιακής υπονόμευσης της δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου».
Όπως και ότι «η μνήμη των θυμάτων απαιτεί σεβασμό. Η κοινωνία απαιτεί διαφάνεια. Η αλήθεια και η δικαιοσύνη δεν είναι προνόμιο της εξουσίας. Είναι θεμέλια της δημοκρατίας. Και τα θεμέλια μιας δημοκρατίας δεν τα χρησιμοποιείς για να εκφοβίζεις τους πολίτες. Τα προστατεύεις, για να μπορούν οι πολίτες να στέκονται όρθιοι και ελεύθεροι».
Δηλαδή; Τι εννοεί ο ποιητής ΓΑΠ; Ότι δεν πρέπει να γίνει έλεγχος στα οικονομικά ενός Συλλόγου που δεν εκπροσωπεί το σύνολο των συγγενών των θυμάτων και των τραυματιών, ούτε καν την πλειοψηφία; Ότι δεν πρέπει να μάθουν οι πολίτες τι έγιναν τα χρήματα που έδωσαν ως αντίτιμο για μια συναυλία ή ως κατάθεση σε λογαριασμούς;
Και από πότε αυτό είναι θέμα κράτους Δικαίου; Και από πότε ο έλεγχος χαρακτηρίζεται «έφοδος» τη στιγμή που τα στοιχεία που έχουν ζητηθεί θα δοθούν στις αρχές του νέου έτους;
Μήπως η «χρυσή εφεδρεία» βιάστηκε βλέποντας τους άλλους να τρέχουν να προλάβουν να τοποθετηθούν στο πολιτικό σκηνικό για να δηλώσει παρών; Ή μήπως άκουσε για… κινήματα και πίστεψε πως κλήθηκε η… κλάση του;
Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο έλεγχος είναι αυτό ακριβώς που απαιτεί ένα κράτος Δικαίου. Και σε κάθε περίπτωση ουδείς ενοχλείται όταν δεν έχει να κρύψει κάτι. Το αντίθετο…
