Για κάποιους του ’60 «εκδρομείς» που διαφωνούσαν με την Αριστερά, αλλά αναγνώριζαν τη συνέπεια της πολιτικής διαδρομής τους και σέβονταν τα ιδανικά που εξέφραζαν με τη στάση τους- όπως ο υπογράφων- η κατάντια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ έχει πιάσει πάτο.
Του Χάρη Παυλίδη
Αν ζούσε ο Μπουκόφσκι ίσως να μπορούσε να περιγράψει τις φιγούρες τους και να αποτυπώσει στο χαρτί την προσπάθεια να βολέψουν μέχρι και την τελευταία στιγμή τα ρουσφέτια τους. Ανατρέχοντας στον Πλάτωνα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ολοένα και περισσότεροι αποστρέφονται την πολιτική. Γιατί είναι τιμωρία να καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροι σου. Και απόδειξη της πλατωνικής σκέψης είναι αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στο ελληνικό κοινοβούλιο. Όχι βέβαια ότι τις προηγούμενες μέρες και μήνες οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφάνιζαν κάτι διαφορετικό, αλλά τέλος πάντων ο πρόεδρος της βουλής κρατούσε τα προσχήματα.
Το γεγονός ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τη βεβαιότητα ότι το «συμβόλαιο» με το λαό έχει ημερομηνία λήξης τον Οκτώβριο, και ξαφνικά αναγκάζονται να τα μαζέψουν βιαστικά, είναι προφανές ότι βρίσκονται σε πανικό. Πίστευαν ότι η ψήφος αποτελούσε πρόσληψη αορίστου χρόνου και ταυτόχρονα ένα αρκετά προσοδοφόρο επάγγελμα. Ασφαλώς δεν πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό τους το ενδεχόμενο ότι ακόμα κι αν επρόκειτο για δουλειά, ήταν τόσο κακή και οι ίδιοι τόσο ανεπαρκείς ώστε μοιραία θα ερχόταν η στιγμή της απόλυσης. Έχοντας, λοιπόν, επίγνωση ότι θα μείνουν άνεργοι και ανεπάγγελτοι σ’ ένα περίπου μήνα, κάνουν ό,τι περνάει… απ’ τις τροπολογίες τους προκειμένου να αποδομήσουν το μύθο που δεκαετίες φρόντιζαν να διατηρούν. Το μύθο των αριστερών που δεν υποκύπτουν στους αστικούς πειρασμούς.
Κανένα επάγγελμα δεν είναι ντροπή. Ακόμα και να είναι κανείς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ή και προερχόμενος από άλλο κόμμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και ντροπή δεν είναι καμιά δουλειά. Είναι, όμως, ντροπή να κάνεις καριέρα επαναστάτη και εν συνεχεία να βιοπορίζεσαι αγνοώντας την έξοδο, όπως είχε εύστοχα σχολιάσει για κάποιους επαγγελματίες της Αριστεράς ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. «… και για μικρά πράματα ξεπέφτει τ’ ονόρ τ’ ανθρώπου», κατά Δημητρίου Βυζαντίου. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση η τιμή της Αριστεράς, της Συριζαϊκής Αριστεράς του καλύτερου πρωθυπουργού της Μεταπολίτευσης κατά Καμμένου, αποτελεί την επιτομή του παλαιοκομματισμού. Από τη μια ο Αλέξης Τσίπρας που βγήκε στη νερατζιά έξωθεν του Μαξίμου να μας πει να τον ψηφίσουμε για να μη γυρίσουμε πίσω. Και από την άλλη οι επαγγελματίες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που με προκλητικό τρόπο μας λένε: Βοηθήστε μας φτωχοί για να μη γίνουμε σαν κι εσάς. Όπως είπε και ο πρωθυπουργός σ’ ένα κρεσέντο σκανδαλολογίας… Μόνο ο λαός μπορεί να το σταματήσει. Κι έχει δίκιο. Μόνο ο λαός μπορεί να σταματήσει την αθλιότητα του… διεθύνοντος συμβούλου της «επιχείρησης» ΣΥΡΙΖΑ.
