Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
Η σημαντικότερη εξέλιξη των εθνικών εκλογών στη Γαλλία δεν είναι η μείωση των ποσοστών του προέδρου Μακρόν, μήτε το γεγονός ότι ο Μελανσόν αποκτά το διάσημο του… «αξιωματικού» της αντιπολίτευσης. Ακόμα και η αύξηση των ποσοστών της ακροδεξιάς Λεπέν έρχεται σε δεύτερη μοίρα λόγω των υψηλών ποσοστών που συγκέντρωσε το νέο πολιτικό κίνημα: «Ποτέ την Κυριακή».
Το μεγαλύτερο κίνημα πολιτών που συμμετείχαν στις εκλογές απέχοντας συγκέντρωσε το ήμισυ του εκλογικού σώματος, καθώς ούτε ο Μακρόν ούτε οι δύο βασικοί του αντίπαλοι κατάφεραν να τους ξεβολέψουν από τους καναπέδες τους. Είναι προφανές ότι τα πολιτικά κόμματα δεν ενθουσιάζουν και κυρίως δεν εμπνέουν. Κι ενώ ο Μακρόν ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του, οι ψηφοφόροι κοιτάνε αλλού.
Δεν κοιτάνε, όμως, όπως ορισμένοι νομίζουν, ούτε προς την πλευρά των «κορμπινιστών» της Αριστεράς του Μελανσόν, πολλώ δε μάλλον προς την πλευρά της εθνικιστικής ακροδεξιάς της Λεπέν, κι ας αυξήθηκαν τα ποσοστά της. Από τη στιγμή που τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία ενσωματώθηκαν στην κεντρώα παράταξη του Μακρόν, το κίνημα του «Ποτέ την Κυριακή» κάλυψε την απουσία τους.
Ωστόσο, αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι για τα επόμενα πέντε χρόνια η Γαλλία θα έχει πρόεδρο, ανεξάρτητα από τη διαψευσθείσα αυτοεκπληρούμενη προφητεία του Μελανσόν να συγκατοικήσει από το Ματινιόν, ή τις προσπάθειες της Λεπέν να αποδείξει ότι μπορεί να περιμένει περισσότερα χρόνια από τον πατέρα της προκειμένου να εκπληρώσει το οικογενειακό τάμα.
Το πρόβλημα του Μακρόν δεν είναι ο ακροαριστερός Μελανσόν, ούτε καν η ακροδεξιά Λεπέν. Το πρόβλημα είναι το «Ποτέ την Κυριακή», που βγάζει φλας αριστερά για να στρίψει δεξιά και τρέχει με ιλιγγιώδη ποσοστά σ’ έναν πολιτικό δρόμο ιδιαιτέρως ολισθηρό και με πολλές επικίνδυνες στροφές. Και με δεδομένο ότι στην Ευρώπη κυκλοφορούν πολλοί… Sunday drivers, πρέπει εγκαίρως να βρεθεί ο τρόπος να πούμε ποτέ… «Ποτέ την Κυριακή».
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
