Στην εκκλησιαστική περιουσία, στις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας και στην ανάγκη συνεργασίας των δύο πλευρών επανήλθε χθες από τον Γοργοπόταμο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος. Λέω «επανήλθε» διότι ότι ο Ιερώνυμος ήταν αυτός που είχε κάνει συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ήταν πρωθυπουργός, για την εκκλησιαστική περιουσία, μια συμφωνία που τελικά έμεινε στα χαρτιά λόγω αντιδράσεων εντός της Εκκλησίας. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το θέμα δεν έχει βγει από τη σκέψη του και παρατηρώ ότι το επαναφέρει τακτικά δημόσια τώρα τελευταία…
Μάλιστα εξέδωσε βιβλίο πριν από λίγες μέρες, με τίτλο «Συνοπτική θεώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας», που έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς δεν είναι θεωρητικό εκκλησιαστικό, αλλά αναφέρεται από το περιβάλλον του ως «ντοκουμέντο» και «καμπανάκι» του Αρχιεπισκόπου και περιλαμβάνει τη μαρτυρία του για το παρασκήνιο της συμφωνίας εκείνης, με εκτενείς αναφορές στη σεβαστική στάση του Τσίπρα, επιμένοντας, μεταξύ άλλων, ότι ο Μητσοτάκης ήταν ενήμερος και σύμφωνος.
Διόλου τυχαία, προφανώς, επέλεξε να αφιερώσει και την ομιλία της αναγόρευσης του σε επίτιμο δημότη Λαμιέων στο θέμα αυτό, λέγοντας ότι πάγια επιδίωξή του είναι η αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και συμπόρευση Εκκλησίας και Πολιτείας, αλλά με ανεξάρτητη λειτουργία των δύο φορέων.
«Η Εκκλησία και οι αρχιερείς δεν θέλουν χρήματα, δεν θέλουν να φάνε, τους φτάνουν» είπε συγκεκριμένα και αρκετά γλαφυρά, προσθέτοντας πως «στην καρδιά των αρχιερέων είναι το όραμα, οι πέτρες, το χώμα αυτό το λίγο που υπάρχει που μας έμεινε, που άφησαν οι πρόγονοί μας, να το αξιοποιήσουμε και να το κάνουμε πνεύμα, να το κάνουμε δύναμη, που να μπορεί η Εκκλησία να έχει τον λόγο της, για να προχωρεί και να μη στέκεται στα σκαλοπάτια της κάθε εξουσίας με το χέρι εκλιπαρώντας μία μικρή βοήθεια».
Από τον Μικροπολιτικό των Νέων
