Τα δύσκολα χρόνια που πέρασε, με στερήσεις και προβλήματα υγείας, είναι για την Ειρήνη Αγαπηδάκη «η προίκα που κουβαλάω στη ζωή», μαζί με την τύχη να έχει δίπλα της γονείς και δασκάλους που τη στήριξαν σε ό,τι επέλεγε.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στο Action24, το βράδυ της Δευτέρας, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις δουλειές που έκανε πριν ξεκινήσει τις σπουδές, στην περιπέτεια υγείας που πέρασε στην Γ' Δημοτικού, στον φόβο που ένιωσε όταν πρόσφατα έλαβε αποτελέσματα από μαστογραφία, αλλά και τη μάχη που έδωσε με την παχυσαρκία.
«Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που τα έφερνε πολύ δύσκολα βόλτα οικονομικά. Μιλάμε τώρα για την Κρήτη το 1979. Είμαι 45 ετών. Σε ένα χωριό περίπου χιλίων κατοίκων τότε. Αγροτικές οικογένειες κατά κανόνα. Και οι γονείς μου πράγματι έκαναν πολύ μεγάλο αγώνα για να με μεγαλώσουν», τόνισε αρχικά η Ειρήνη Αγαπηδάκη, για να συμπληρώσει πως «η κάστα ανθρώπων, στην οποία ανήκω και εγώ, έχουμε "ψηθεί" με τα χρόνια και όταν προκύπτει πρόβλημα ξαφνικό δεν σε τρομάζει τόσο. Ψάχνεις να βρεις τρόπο να το λύσεις».
Όπως είπε, αναφερόμενη στη δουλειά που ήθελε να κάνει, δεν κατάφερε να γίνει νοσηλεύτρια, γιατί δεν αντέχει το αίμα: «Τα πρώτα χρόνια μου είχε κολλήσει να γίνω νοησλεύτρια. Δεν πήγε καλά αυτό γιατί το κομμάτι της ιατρικής με συναρπάζει, αλλά δεν αντέχω τη θέα του αίματος και όλα αυτά που χρειάζεται να περάσεις για να γίνεις γιατρός ή νοσηλευτής. Τα χρόνια του λυκείου αποφάσισα να σπουδάσω ψυχολογία που έχει και αυτή μια ανατομική πλευρά, πρέπει να ξέρεις πώς λειτουργεί το νευρικό σύστημα».
Σε ερώτηση αν έχει δουλέψει ως φοιτήτρια, αναφέρθηκε στις πολλές δουλειές που έχει κάνει, ανάμεσά τους και αυτή της καθαρίστριας. «Δούλευα πριν ξεκινήσει τις σπουδές. Έχω κάνει πάρα πολλές. Τα κλασσικά σέρβις, πωλήτρια, φωτοτυπίες έβγαζα ένα φεγγάρι, καθαρίστρια, βοηθός λογιστηρίου, δεν τα θυμάμαι όλα», τόνισε.
Η αναπληρωτής υπουργός Υγείας περιέγραψε και τα συναισθήματα που βίωσε μετά τη μαστογραφία που κάτι έδειξε αφού έλαβε το sms από το πρόγραμμα Φώφη Γεννηματά: «Εντοπίσαμε κάποια ευρήματα, οπότε τα παρακολουθώ. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν τρόμαξα. Τρόμαξα με το άκουσμα ότι κάτι βλέπω, όπως λένε συνήθως οι γιατροί, αλλά η μεγάλη μου αγωνία ήταν πριν την εξέταση. Όμως, στο πρώτο άκουσμα, κάτι βλέπουμε εδώ, που τρομάζεις για λίγα δευτερόλεπτα, διαδέχεται το ό,τι κι αν είναι, αντιμετωπίζεται. Και φεύγει ένα βάρος. Γιατί όταν κάνεις πρόληψη και την κάνεις τακτικά όπως συστήνει ο γιατρός, τότε έχεις τη δύναμη, τον έλεγχο πάνω στη νόσο», είπε. «Εγώ μερικές μέρες μετά τη διαδικασία αυτή, και αφού ενημερώθηκα πλήρως για το πρωτόκολλο που πρέπει να ακολουθώ με τις εξετάσεις μου, δεν νιώθω μόνο ανακουφισμένη. Νιώθω δύναμη. Νιώθω ότι έχω τον έλεγχο» πρόσθεσε.
Σημαντικό γεγονός στη ζωή της υπήρξε και η σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε όταν ήταν στην Γ Δημοτικού και έπαθε περιτονίτιδα: «Παρολίγο να μου κοστίσει τη ζωή. Είχα πρόβλημα αναπνευστικό, σοβαρή επιπλοκή. Έμεινα αρκετούς μήνες στα νοσοκομεία. Είχα εκείνη τη χρονιά που επέστρεψα μια φοβερή δασκάλα που πραγματικά έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο να την ξαναβρώ, τη Σοφία Αποστόλου η οποία με έχει καθορίσει και σαν άνθρωπο», είπε.
Τέλος η ειρήνη Αγαπηδάκη αναφέρθηκε και στη μάχη με την παχυσαρκία, υπογραμμίζοντας ότι χτυπά την πόρτα των φτωχών οικογενειών «γιατί διαχρονικά οι φθηνότερες τροφές είναι και πιο ανθυγιεινές. Άρα είναι λογικό όταν μιλάμε για παιδική παχυσαρκία να έχουμε κατά νου αυτό τον παράγοντα και να στοχεύουμε πρώτα απ' όλα εκεί», όπως είπε. Η ίδια εξομολογήθηκε ότι «είχα δυσκολίες, δεν μπορούσα εύκολα να κάνω διάφορα αθλήματα που έκαναν άλλα παιδιά. Δυσκολευόμουν αργότερα ως έφηβη γιατί είχα φτάσει κάποια στιγμή στη νεαρή ενήλική μου ζωή τα 100 κιλά. Οπότε ήταν αρκετά δύσκολα. Υπέφερα, είχα προβλήματα στα γόνατα, πρήζονταν τα πόδια μου. Θυμάμαι τον πόνο που είχα στα πόδια μου. Όταν είσαι 100 κιλά και πρέπει να είσαι όρθιος για να δουλεύεις σε διάφορες δουλειές τύπου σέρβις πονάει η μέση σου, τα γόνατά σου. Χαίρομαι που δεν έχω πια αυτούς τους πόνους. Υπέφερα αρκετά από αυτό. Ήταν και βασικός λόγος που πήρα την απόφαση να αδυνατίσω».
