Ένα τριήμερο αφιέρωμα στην ΕΡΤ, όπου πρωί μεσημέρι βράδυ, έπαιζε εκπομπή με τίτλο ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ και στα διαλείμματα, εκπομπές αφιερωμένες στο έπος των γυναικών του Στάλιγκραντ, θυμίζοντας εποχές σιδηρού παραπετάσματος, μας πονήρεψε, για το τι επιχειρείται να καθαγιαστεί, μέσω της δημόσιας τηλεσυχνότητας…
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Κυρίως επανέφερε με επίταση το ερώτημα, τι είναι φασισμός στις μέρες μας. Ποιοί τον επικαλούνται ποιοί τον τροφοδοτούν και εν τέλει ποιοί τον υπηρετούν.
Μια σειρά πολιτικών αλληλουχιών επιβεβαιώνουν τις υποψίες για το ξέπλυμα λαθών, παρεκβάσεων η και ανομιών μέσω των αντιφασιστικών κραυγών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
—Είναι η χυδαιότητα της επίθεσης Πολάκη στον Κιμπουρόπουλο, που ξεριζώνει όλο το αριστερό ανθρωπιστικό και δικαιωματικό αφήγημα της αριστεράς, που καμαρώνει το ήθος του «ε ντε λα μαγκε ντε» υπουργού της. Ακόμα χειρότερη, η απόφαση Τσίπρα να δώσει πλήρη κάλυψη, στην πολιτική αλητεία του υπουργού του.
—Είναι το αδιανόητο τηλεοπτικό show Τσίπρα, Πολάκη και λοιπών κυβερνητικών στο Συντονιστικό, τη νύχτα της τραγωδίας στο Μάτι, όταν τα καμένα πτώματα κείτονταν ακόμα στους δρόμους..
—Είναι η καθεστωτική αντίληψη της ατιμωρησίας που διακατέχει το αριστερό σύστημα εξουσίας, ο πολιτικός παχυδερμισμός, η άρνηση ανάληψης πολιτικής ευθύνης και η μετάθεση των ευθυνών του σήμερα , στο χθες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα , την πασιονάρια Ρενα Δούρου.. Έφταιγε, «η στραβή στην βάρδια», ήταν και οι καμένοι αυθαίρετοι…
—Είναι η ισοπεδωτική αντίληψη για την Παιδεία, όπου θεωρείται η αριστεία κατάρα, εξισώνονται ΤΕΙ και ΑΕΙ, καταργούνται τα πρότυπα σχολεία, απορρίπτεται η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και δεν υιοθετείται, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, η δημιουργία μη κρατικών , μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.
—Είναι η απόδοση του όρου Φασίστας ή Χρυσαυγίτης, στην πλειοψηφία των πολιτών που αντιδρούν στην Συμφωνία των Πρεσπών.
—Είναι η «εργαλειοποίηση» της δικαιοσύνης και η απόπειρα μετατροπής του σκανδάλου της Novartis σε μηχανισμό σπίλωσης και πολιτικής εξόντωσης των αντιπάλων της κυβέρνησης.
–Είναι οι καταδικαστικές ετυμηγορίες που εκφωνεί το Μέγαρο Μαξίμου, πριν επιληφθεί και αποφασίσει η δικαιοσύνη.
—- Είναι η υιοθέτηση του παρακρατικού δήθεν προοδευτικού ακτιβισμού, η συναλλαγή με τους καταδικασθέντες για τρομοκρατία, όσον αφορά νομοθετικές πρωτοβουλίες, η διάχυση φόβου στην κοινωνία, μέσω της εκτός ορίων και νόμου, δράσης του Ρουβίκωνα.
–Είναι η κομματική πλύση εγκεφάλου από την ΕΡΤ.
Η αθλιότητα, να παραλληλίζει δημοσιογράφος τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με θεωρητικό του φασισμού, χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Να επιβραβεύεται άλλος δημοσιογράφος με υποψηφιότητα στην Ευρωβουλή, γιατί, χαρακτήρισε από την δημόσια ραδιοσυχνότητα και το κομματικό ραδιόφωνο, τον Σαμαρά με την πλέον γνωστή ελληνικής λέξη.
—Είναι πολλά, αλλά το πλέον σοκαριστικό, ο διαχωρισμός του πόνου, η έλλειψη σεβασμού στο θάνατο, λόγω ταξικού η ιδεολογικού προοσήμου.
Έτσι, ο Φύσσας μετατρέπεται σε μαρτυρικό ήρωα.
Όμως οι καμένοι της MARFIN, ανάμεσά τους το αγέννητο μωρό της Αγγελικής, περνούν σε δεύτερο πλάνο. Δεν τους έκαψαν φασίστες, αλλά κουκουλοφόροι του δήθεν αντισυστημικού προοδευτικού αγώνα.
Άρα, δεν αξίζουν τηλεοπτικής κάλυψης από την ΕΡΤ που δίνει την μάχη κατά του Φασισμού!
Είναι πολλά και όλα έχουν να κάνουν με την ποιότητα της Δημοκρατίας. Αυτά τα πολλά επαναφέρουν στη μνήμη τα όσα είπε ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης ένα χρόνο πριν, στο πρώτο συλλαλητήριο κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Τότε που θύμισε ότι ο πιο μαύρος φασισμός είναι ο κόκκινος. Περιέργως πως, τον Μίκη, ακόμα δεν τον είπαν φασίστα…
