Τι κατάλαβα ακούγοντας την επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά και τον Αλέξη Τσίπρα;
Πρώτον: Ο μεγάλος καημός της κ. Γεννηματά είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. «Έχασε» τον Παππά και η κ. Γεννηματά το έχει πάρει κατάκαρδα. Προφανώς το πρόβλημα της δεν είναι ότι «χάθηκε» ο χρυσαυγίτης, αλλά ότι «χάνει» το ΚΙΝΑΛ το ένα μετά το άλλο τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του κεντροαριστερού χώρου. Και πάνε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτός κι αν είναι καημός.
Δεύτερο: Ο μεγάλος καημός του κ. Τσίπρα είναι ο Πρωθυπουργός. Πρώτα του πήρε την μπουκιά μέσα απ’ το στόμα και τον άφησε στην αντιπολίτευση συντροφιά με τον Πολάκη και τον Ευκλείδη. Και τώρα που βλέπει ότι το 1/3 των ψηφοφόρων της Αριστεράς (όπως τουλάχιστον αυτή ορίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ) εμπιστεύεται την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Και ο ένας και η άλλη, κάνουν αντιπολίτευση γιατί δεν μπορούν να κάνουν πολιτική. Ο δε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πρόταση δυσπιστίας για την προστασία της πρώτης κατοικίας, αγωνιά για μια δεύτερη ευκαιρία την οποία βλέπει να απομακρύνεται.
Πόσες φορές Αριστερά αντέχει η χώρα και η νοημοσύνη μας;
Ο Αιρετικός
