Η χώρα έχει Πρωθυπουργό που αυτοχαρακτηρίζεται φιλελεύθερος. Εχει ωστόσο και αξιωματική αντιπολίτευση που ταυτίζει τον όρο με έναν άλλο με σαφή αρνητική χροιά, το νεοφιλελεύθερο.
Αν πιστέψει κανείς τα ποσοστά που πήρε το κόμμα του πρώτου κι εκείνα που έγραψε το κόμμα της δεύτερης στην πρόσφατη κάλπη, στην Ελλάδα επικρατεί μια σύγχυση γύρω από την έννοια του φιλελευθερισμού – κι αμφιθυμία για όσα πρεσβεύει. Είναι όμως έτσι; Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Φρίντριχ Νάουμαν για την Ελευθερία – την οποία διεξήγαγε η ΚΑΠΑ Research – η ελληνική κοινωνία έχει περισσότερο φιλελεύθερο προφίλ απ’ όσο κι η ίδια ενδεχομένως συνειδητοποιεί, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος συνδέει τον φιλελευθερισμό με θετικό περιεχόμενο. Αλλά όντως έχει μπερδέψει κάτι.
Τα ποσοστά της μελέτης που οδηγούν στο πρώτο συμπέρασμα είναι σχεδόν συντριπτικά. Το 91% πιστεύει ότι η Δημοκρατία έχει προβλήματα, αλλά είναι το καλύτερο πολίτευμα. Το 92% δηλώνει πως τηρεί τους νόμους και τους κανονισμούς του κράτους ακόμη κι αν πιστεύει ότι είναι λάθος. Το 62% θέλει την κεντρική πολιτική κατεύθυνση της χώρας πλήρως ανεξάρτητη από τη θρησκεία. Το 93% δεν έχει πρόβλημα η σύζυγος να κερδίζει περισσότερα από τον σύζυγο. Το 71% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι αποδεκτή από την κοινωνία, και το 90% πως οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους. Το 70% τάσσεται υπέρ της επιλογής στο θέμα των αμβλώσεων. Το 64% θεωρεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να περιορίζονται σε περιόδους κρίσης.
Το 53% των συμμετεχόντων αναφέρει πως έχει θετική γνώμη για τον φιλελευθερισμό – αν και σοσιαλισμός (59%), κεντροαριστερά (56%) και σοσιαλδημοκρατία (56%) φαίνεται να προτιμώνται λίγο περισσότερο. Ο γενικότερος όρος «Κέντρο» βέβαια – στον οποίο εντάσσονται κι οι φιλελεύθερες προσεγγίσεις – ακούγεται ακόμη πιο ευχάριστα στα ελληνικά αφτιά, το 72% εκφράζει θετικές γνώμες γι’ αυτόν.
Κατά τον Αθανάσιο Γραμμένο, του ελληνικού παραρτήματος του Ιδρύματος Φρίντριχ Νάουμαν – που συνδέεται με το FDP, το κόμμα των Γερμανών Φιλελευθέρων – ένα από τα κύρια ευρήματα της έρευνας είναι «η απήχηση του φιλελεύθερου κέντρου, ως πολιτικού χώρου που δύναται να καλλιεργήσει την ευημερία και την ανάπτυξη. Οι πολίτες διαχωρίζουν τον φιλελευθερισμό από τον νεοφιλελευθερισμό, ακολουθώντας τα διεθνή πρότυπα και αναγνωρίζουν στον πρώτο περισσότερες κοινωνικές ευαισθησίες. (…) θεωρούν ότι ένας νέος πολιτικός σχηματισμός που εκφράζει το φιλελεύθερο Κέντρο θα ήταν ωφέλιμος για την κοινωνία».
Για την ακρίβεια, το 48% των ερωτηθέντων (23% «σίγουρα», 25% «μάλλον ναι») βρίσκει χρήσιμη τη δημιουργία ενός νέου κόμματος στον χώρο του φιλελεύθερου Κέντρου – ειδικά τα ηλικιακά γκρουπ από 17 έως 44 ετών, οι γυναίκες, η μεσαία και ανώτερη τάξη, αλλά και το 61% όσων απείχαν από τις προηγούμενες εκλογές ή ψήφισαν άκυρο και λευκό.
Πάντως παρότι η πλειονότητα αναγνωρίζει ως εκφραστή του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα τη ΝΔ, μια ματιά στα πιστεύω των ψηφοφόρων της όπως αποκαλύπτονται μέσα από τις απαντήσεις τους στις ερωτήσεις της δημοσκόπησης φανερώνει ότι εκείνοι μάλλον δεν είναι φιλελεύθεροι. Το 60% αυτών, φέρ’ ειπείν, προτιμά την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας αντί της διασφάλισης των δικαιωμάτων όταν το αντίστοιχο ποσοστό στο γενικό σύνολο είναι 37%.
Για τον Γραμμένο το παραπάνω παράδοξο αποκαλύπτει την ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί εντός συνόρων μεταξύ των θέσεων των συντηρητικών – δεξιών – χριστιανο- δημοκρατικών κομμάτων και εκείνων των φορέων του ευρωπαϊκού φιλελεύθερου Κέντρου. Οι κακές γλώσσες του ελληνικού πολιτικού συστήματος θα έλεγαν ότι πρόκειται για μια σύγχυση, η οποία πιθανότατα εντείνεται κι από όσα χωρίζουν τον σημερινό στενό πρωθυπουργικό πυρήνα από τη βαθιά ΝΔ.
από Τα Νέα
