Παρατηρούμε από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντα της η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη την υφέρπουσα αγωνία των κατ’ επάγγελμα εκφραστών της κοινής γνώμης, να βρούν κάτι ώστε να υποδείξουν… το σωστό δρόμο στον πρωθυπουργό. Και μάλιστα ως διαμεσολαβητές μεταξύ της ευαίσθητης δημοκρατικά κοινής γνώμης και του Μαξίμου, πιάνουν δουλειά καθ’ εκάστην με επικριτικά σχόλια που αφορούν επιλογές προσώπων.
Τη μια ο ένας, την άλλη ο άλλος και πάει λέγοντας ώστε μη χαθεί το momentum του αφηγήματος… Καλή η κριτική, αλλά καλύτερη η γνώση των θεμάτων πριν κάνουμε κριτική. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί οι επιλογές είναι στοχευμένες και εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο στρατηγικό σχέδιο ανασυγκρότησης του κράτους και προσέλκυσης επενδύσεων. Και δεύτερον, γιατί οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται σύμφωνα με τα γούστα εκείνων που διερμηνεύουν τις δημοκρατικές ευαισθησίες της κοινής γνώμης, αλλά από τους πολίτες στον κατάλληλο χρόνο.
Εν προκειμένω όταν έχει περάσει από τη χώρα η πρώτη(και τελευταία) φορά Αριστερά και η… δημοκρατική ευαισθησία ήρθε με καθυστέρηση 4,5 χρόνων, είναι επιεικώς φαιδρό η κριτική να ξεκινάει από την πρώτη ημέρα και μάλιστα με εκλυτικό αίτιο… το μητρώο κοινωνικών φρονημάτων κάποιων προσώπων.
Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να θυμάται κανείς ποιος κυβερνούσε πριν από μερικές εβδομάδες, πόσο τον πλήρωσε η μεσαία τάξη αλλά και η χώρα ώστε να «πουλάει» δημοκρατική ευαισθησία και ηθικό πλεονέκτημα, ώστε όταν καλύψει αυτή η κυβέρνηση τον αντίστοιχο χρόνο που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να αρχίσει τα… Χαιρετίσματα και καλά μπάνια…
Easy Writer
