Μία νέα σελίδα στη λειτουργία του ανοίγει το Συμβούλιο της Επικρατείας, προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο σε πρότυπα ευρωπαϊκά, όπως διαφάνηκε κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου για τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό (ΝΟΚ), υπό τον πρόεδρό του Μιχάλη Πικραμένο.
Το ενδιαφέρον των παρισταμένων στην πρόσφατη Ολομέλεια δικηγόρων, διαδίκων και δημοσιογράφων δεν προσείλκυσε μόνο n, ούτως ή άλλως κομβικής σημασίας, φύση της υπόθεσης που συζητήθηκε, αλλά και αυτή καθαυτήν η διαδικασία της συνεδρίασης του Ανώτατου Δικαστηρίου που εξέπεμψε, όπως γράφει η Μίνα Μουστάκα στα «Νέα», πολλά και σαφή μηνύματα. Η εικόνα με τον πρόεδρο του Δικαστηρίου να χρονομετρά με το κινητό του τηλέφωνο τις τοποθετήσεις των πληρεξούσιων δικηγόρων, δίνοντας στον καθένα έξι λεπτά, όπως τους είχε ήδη ενημερώσει, κάθε άλλο παρά συνηθισμένη ήταν για τα δεδομένα της ελληνικής δικαιοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι παράγοντας της δίκης σχολίασε πως «η όλη συζήτηση ενώπιον του ΣτΕ παρέπεμπε σε διαδικασία ευρωπαϊκού επιπέδου». Το καλό παράδειγμα δόθηκε πρώτα από έδρας, με τις δύο εισηγήτριες των υποθέσεων, συμβούλους Επικρατείας Μαρία Σωτηροπούλου και Χριστιάνα Μπολόφη, να θέτουν το περίγραμμα της υπόθεσης και να αναπτύσσουν τα σύνθετα νομικά ζητήματα στον πυρήνα τους, χωρίς να παραβιάζουν ούτε κατά ένα λεπτό τον χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους.
Ολοκλήρωση μέσα σε δύο ώρες
Η τήρηση της τυπικής αλλά ταυτόχρονα και ουσιαστικής αυτής διαδικασίας ακολουθήθηκε στη συνέχεια από τους συνολικά 13 πληρεξούσιους δικηγόρους των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα η συζήτηση που αφορά Δημόσιο, κατασκευαστές, πολεοδομίες, ΟΤΑ και βεβαίως τους ίδιους τους πολίτες που έχουν δώσει προκαταβολές για την αγορά ακινήτων να έχει ολοκληρωθεί μέσα σε περίπου δύο ώρες, αφού είχε προηγηθεί ουσιαστική και πολύπλευρη συζήτηση της υπόθεσης, με όλες τις διάδικες πλευρές να θέτουν τα επιχειρήματά τους και να απαντούν στις ερωτήσεις. Ενδεικτικό της πιστής τήρησης της διαδικασίας ήταν το γεγονός πως αν κάποιο από τα διάδικα μέρη εκπροσωπείτο από δύο δικηγόρους, έπειτα από συνεννόηση μπορούσαν να κατανείμουν μεταξύ τους τον χρόνο των 12 λεπτών, που συνολικά τους αναλογούσε, «δανειζόμενος» ο ένας από τον χρόνο του άλλου.
