Λίγα 24ωρα προτού υποδεχθούμε το νέο έτος, οι μακελάρηδες της Χαμάς με ανακοίνωσή τους αρνήθηκαν να δώσουν στη δημοσιότητα τον κατάλογο των ομήρων που είναι ακόμα ζωντανοί μεταξύ των απαχθέντων πριν από 450 ημέρες.
Για δύο λόγους: ο πρώτος είναι ότι ο κατάλογος των επιζώντων θα αποκάλυπτε των αριθμό των σφαγιασθέντων από τους τρομοκράτες. Ο δεύτερος επικοινωνιακά επιτρέπει στη Χαμάς να χρησιμοποιεί τους ομήρους κατά του Ισραήλ, σε μια πρόθυμη κοινή γνώμη να χρεώσει στην ισραηλινή πλευρά τη… «διαπραγμάτευση» ενός κράτους με μια τρομοκρατική οργάνωση.
Η διεθνής αμνησία, απόρροια της γενικευμένης αδιαφορίας της διεθνούς κοινότητας, παρέχει την άνεση στους Παλαιστίνιους τρομοκράτες αφενός να απολαμβάνουν τη «κατανόηση» των Μέσων Ενημέρωσης –όπου περνάνε οι απαγωγές και οι σφαγές ως «αντίσταση»– αφετέρου να παρατείνουν την «ομηρία» των μετριοπαθών Παλαιστινίων λόγω της δήθεν αδιαλλαξίας της ισραηλινής πλευράς.
Έχει σημασία και αξίζει να επισημανθεί ότι είτε πρόκειται για ψήφισμα του ΟΗΕ είτε για την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, είτε για ανακοινωθέν μιας διεθνούς συνόδου κορυφής, ή για μια δήλωση-έκκληση ενός ηγέτη του υποτιθέμενου ελεύθερου κόσμου, η απελευθέρωση των ομήρων και σε αντίθετη περίπτωση η επιβολή αυστηρών κυρώσεων προς την Παλαιστινιακή Αρχή που ανέχεται τη Χαμάς δεν υπάρχει!
Το αντίθετο: συζητούν το παράλογο να απελευθερώνονται σταδιακά οι όμηροι υπό την προϋπόθεση της απόσυρσης του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα. Και όλοι κάνουν ως η 7η Οκτωβρίου να ήταν κάτι που ήταν αναπόφευκτο να συμβεί και πρέπει να ξεχαστεί το συντομότερο δυνατόν ώστε να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αλλά να μην ξεχάσουμε ότι για όλα ευθύνεται ο Νετανιάχου, ο οποίος πρέπει να συλληφθεί πάραυτα!
Όσο για τους τρομοκράτες της Χαμάς, είναι της «γης οι κολασμένοι» που αντιστέκονται στο Ισραήλ. Όμως, για σκεφτείτε ποιο κράτος στον κόσμο θα δεχόταν οι πολίτες του να κρατούνται όμηροι πάνω από έναν χρόνο, να παραμένει άγνωστο πόσοι από αυτούς ζουν και να το καλούν να συμβιβαστεί με τους δολοφόνους;
Εν κατακλείδι, είναι προφανές ότι η διεθνής κοινότητα συμπεριφέρεται έναντι του Ισραήλ με προκατάληψη και καχυποψία. Εσχάτως, όμως, διαπιστώνουμε ότι οι ίσες αποστάσεις και η εξίσωση του θύματος με τον θύτη υποκρύπτει έναν υφέρποντα αντι-εβραϊσμό. Κι αυτό είναι άκρως επικίνδυνο για τον ελεύθερο κόσμο με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια εποχή γεωπολιτικών αναταράξεων.
