Τα σενάρια περί κατάρρευσης της Νέας Δημοκρατίας και απονομιμοποίησης του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν τους βγαίνουν. Και όχι μόνον αυτό, αλλά υπάρχει πλέον ο φόβος να καταρρεύσουν οι άλλοι, ακόμη και οι… μεσσίες που ετοιμάζονται να πέσουν στην αρένα και κινδυνεύουν να βρεθούν σε πολιτική σύνταξη.
Στο πλαίσιο αυτό το τελευταίο χαρτί λέγεται… χάος. Άλλωστε υπάρχει και σχετικό χάσταγκ που έχει στηθεί εδώ και καιρό. Η επανεμφάνιση θεωριών συνωμοσίας, η εκ νέου επιχείρηση εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών και εκμετάλλευσης των συγγενών των θυμάτων καθώς και η σκανδαλολογία και η προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας δείχνουν τις ξεκάθαρες προθέσεις αυτών που θέλουν πάση θυσία να ορίζουν τις κυβερνήσεις.
Η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ δεν έπεισε. Δεν έπεισε και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχει πεδίο αναθάρρησης και δυναμική κυβερνησιμότητας. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχει και δεύτερες σκέψεις με όλα αυτά που βλέπει, αλλά και να μην έχει· η εμφάνισή του στην κεντρική πολιτική σκηνή οδηγεί κόμματα που θα μπορούσαν να μετέχουν σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό να απομακρύνονται. Δείτε για παράδειγμα τι λέει η Ζωή Κωνσταντοπούλου για τον πρώην πρωθυπουργό.
Ο Στέφανος Κασσελάκης όπως ήρθε έτσι φεύγει. Μπορεί να μπει, μπορεί και όχι στη Βουλή, αλλά και να μπει πώς θα συνεργαστεί κάποιος μαζί του ειδικά από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου πάλι αναγεννάται από το χάος, εν τούτοις –όπως φάνηκε και με την περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών– έχει ταβάνι στην απήχησή της στους πολίτες.
Τι απομένει; Η επιχείρηση αποδόμησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του στην καλύτερη περίπτωση για όσους απεργάζονται τα σενάρια και η εν κινήσει αντικατάστασή του, αν και στην περίπτωση αυτήν όποιος το επιχειρήσει θα βρεθεί στη συνέχεια αντιμέτωπος με τα ίδια τα στελέχη του κόμματος. Ειδικά αν στις επόμενες εκλογές ψάχνουν την ψήφο τους.
Όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, έχοντας καταφέρει να διεισδύσει και στον χώρο του κέντρου, τόσο ο πόλεμος θα εντείνεται. Και όσο δεν βρίσκεται ένας αντίπαλος ικανός να σταθεί απέναντί του τόσο η επιλογή του χάους θα κερδίζει έδαφος με το σκεπτικό «να φύγει ο σημερινός πρωθυπουργός και βλέπουμε».
Σε αυτά τα σενάρια όμως δεν λαμβάνεται υπόψη ο… ξενοδόχος, οι πολίτες δηλαδή. Η σιωπηλή πλειοψηφία που βλέπει τα σενάρια συνωμοσίας που στήνονται και στη συνέχεια καταρρέουν, που αισθάνεται πως κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν το θυμικό και το συναίσθημα των πολιτών στην τραγωδία των Τεμπών και που διαπιστώνει όλο και περισσότερο ότι παράγεται ένα έργο προς όφελος των ιδίων και της χώρας.
