ΕΙΝΑΙ πρωτοφανές για αναρχική οργάνωση ή για κάποια συλλογικότητα που είναι αλληλέγγυα στον αρχιδολοφόνο της 17Ν να επιτίθεται, όχι στην εξουσία, αλλά στην αντιπολίτευση.
ΕΙΝΑΙ τουλάχιστον περίεργο, να μπορούν να συμβαίνουν τόσα πολλά συμβάντα, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Να «σπάνε» την Βουκουρεστίου μέρα μεσημέρι. Να «χτυπούν» σχεδόν ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε δυο εκδηλώσεις που παρίστανται πρώην πρωθυπουργοί και πολλοί βουλευτές της αντιπολίτευσης. Να επιτίθενται σε γραφεία κομμάτων. Να «χτυπούν» την κατοικία του Αμερικανού πρέσβη. Να καίνε αυτοκίνητα δημοσιογράφων. Και να εξελίσσουν την μετατροπή των Πανεπιστημίων σε κανονικές γιάφκες.
Η ΑΔΕΙΑ του Κουφοντίνα, είναι το πρόσχημα. Η εμπλοκή αυτών των στοιχείων στην προεκλογική περίοδο, είναι το αποτέλεσμα. Είναι ένα αντικειμενικό γεγονός. Συμβαίνει. Και είναι εντελώς απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην καλύτερη εκδοχή, έχει χάσει το έλεγχο. Στην χειρότερη κάνει επιλεκτική αστυνόμευση. Για τον πολίτη και την δημοκρατία όμως και οι δυο εκδοχές, είναι απαράδεκτες και επικίνδυνες. Όταν την ίδια στιγμή είναι πηγή ανασφάλειας για την καθημερινότητα των πολιτών και ανησυχίας για την μεταχείριση της δημοκρατίας, απ’ αυτούς που έχουν συνταγματική υποχρέωση να την διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΕΙ το γεγονός, ότι η αστυνομία όταν και όπου μιλάει ο κ. Τσίπρας μπορεί να μην «πετάει κουνούπι». Αλλά όταν μιλάνε οι «άλλοι» ή όταν οι πολίτες βγαίνουν από την εξώπορτα του σπιτιού τους, να μην ξέρουν τι τους περιμένει. Αστυνόμευση δυο μέτρων και δυο σταθμών δεν νοείται.
ΚΑΙ είναι προκλητικό, η κυβέρνηση να αγκαλιάζει τον κάθε τυχάρπαστο λαϊκιστή συνδικαλιστή, που έχει συμμετοχή στην χρεοκοπία της χώρας και να επιτίθεται απροκάλυπτα στους συνδικαλιστές της ΕΛΑΣ.
