Η εγγραφή των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός, αφού αναγνωρίζεται η εξέχουσα οικουμενική αξία του μινωικού πολιτισμού. Η αναγνώριση αυτή δεν ήρθε μόνη της.
Το 2023 ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωνε από την Κρήτη ότι θα ήταν πολύ σημαντικό να επιτευχθεί αυτή η αναγνώριση σημειώνοντας μάλιστα πριν από σχεδόν 2,5 χρόνια ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Υπήρξε επιτροπή που σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού «έτρεξε» το θέμα με το αποτέλεσμα να ανακοινώνεται κατά την 47η Σύνοδο της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς το περασμένο Σάββατο.
Ως εδώ καλά. Τώρα έρχονται και τα ωραία. Ο Νίκος Ανδρουλάκης που βρίσκεται στην Κρήτη έκανε μια δήλωση στην οποία αναφέρει ότι η αναγνώριση αυτή αποτελεί ορόσημο για τον μινωικό πολιτισμό και την Κρήτη. Συμπλήρωσε επίσης τη σημασία που προσδίδει παρά την –μακρά όπως τη χαρακτήρισε– καθυστέρηση.
Και κατέληξε: «Η σημερινή, ωστόσο, ένταξη είναι και υπενθύμιση της χάραξης εθνικής στρατηγικής για τον πολιτισμό, όταν η σημερινή κυβέρνηση λειτουργεί αποσπασματικά χωρίς όραμα για τα πολιτιστικά αγαθά της χώρας».
Δηλαδή; Τι υποστηρίζει ο σύντροφος Ανδρουλάκης; Ότι η εγγραφή και η αναγνώριση έγινε μόνη της; Ότι δεν υπήρξε παρέμβαση από την κυβέρνηση προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Ότι δεν υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός και απλά έτυχε;
Εκτός αν με την ως άνω τοποθέτηση αναγνωρίζει ότι τελικά ο σχεδιασμός που στο παρελθόν έλειπε έγινε πράξη από τη σημερινή κυβέρνηση. Λέτε; Μάλλον όχι αφού κλείνει τη δήλωση κατηγορώντας την κυβέρνηση για τις πρόσφατες ζημιές που σημειώθηκαν με τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Η μιζέρια ακόμη και απέναντι στις επιτυχίες πάντως ούτε μήνυμα… ελπίδας στέλνουν ούτε προσελκύουν ψηφοφόρους...
