Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία στην οποία περιγράφει η λαϊκή σοφία την άρνηση εκείνων που είτε γιατί δεν έχουν τη βούληση είτε γιατί διακατέχονται από ψυχολογικά συμπλέγματα δεν θέλουν να αποδεχθούν την πραγματικότητα. Και αναζητούν διαρκώς αιτίες και βρίσκουν αφορμές ώστε να μένουν όλα ως έχουν.
Γράφει ο Επιδειξίας Συνείδησης
«Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα ημέρες κοσκινίζει», αναφέρει η παροιμία καταδεικνύοντας τη στάση όσων με προφάσεις προσπαθούν να αποτρέψουν και να εμποδίσουν τις εξελίξεις. Στην προκειμένη περίπτωση τις αποφάσεις που θα δρομολογήσουν τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Στην Παλαιά Διαθήκη αυτό αναφέρεται ως «προφάσεις εν αμαρτίαις». Στην πολιτική αναλόγου ύφους ψαλμοί συνήθως καταλήγουν σε τραγωδίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν πολλοί που είναι καλοί στις προφάσεις, αλλά συνήθως είναι καλοί σε οτιδήποτε άλλο.
Και όσο διαρκεί το «κοσκίνισμα», σχεδόν μισό αιώνα από τη Μεταπολίτευση, όλοι αυτοί θεωρούν ότι ο χρόνος τελεί εν αναστολή και τους περιμένει. Αναζητώντας τον κατάλληλο χρόνο, που υποτίθεται ότι θα φέρει και τις ιδανικές συνθήκες (ρωτήστε τους κύπριους γι αυτό), λαμβάνουν ως δεδομένο το αποτέλεσμα.
Τους αρέσει να σκοτώνουν το χρόνο περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει, είχε πει η Σιμών ντε Μπωβουάρ. Δεν το αποδέχονται και δεν θα το αποδεχθούν ως φαίνεται, αλλά όλοι αυτοί που βιοπορίζονται με το πατριωτικό συναίσθημα δεν προτείνουν. Μόνο απορρίπτουν θεωρώντας ότι έτσι διαφυλάσσουν το εθνικό συμφέρον.
Ποιο είναι αυτό και πώς αυτό αποτυπώνεται σε σχέση με το αντίστοιχο εθνικό συμφέρον του απέναντι; Προφανώς οι δικές μας κόκκινες γραμμές έρχονται σε αντίθεση με τις κόκκινες γραμμές του απέναντι. Τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση; Κοσκινίζεις ή ζυμώνεις; Ούτε το ένα ούτε το άλλο;
Τι απομένει παρά η επίλυση των διαφορών που έχει ο «απέναντι» από το Διεθνές Δικαστήριο, όταν μάλιστα εμείς επικαλούμαστε και ορθώς το Διεθνές Δίκαιο; Δεν συζητάμε, δεν πάμε στη Χάγη, τι κάνουμε; Κρατάμε καθυστέρηση μέχρι να γίνει τι; Πόλεμος; Ας το πουν ευθέως όσοι κοσκινίζουν επί 19 χρόνια για να μη ζυμώσουν.
Γιατί, οφείλουν όλοι οι από του άμβωνος πατριώτες που νομίζουν ότι είναι περισσότερο Έλληνες, ότι είναι πιο αργά απ’ ότι νομίζουν. Και μπορεί ο χρόνος να είναι χρήμα για εκείνους που επωφελούνται από την πατριωτική ρητορεία, αλλά για τα εθνικά συμφέροντα είναι εξόχως επικίνδυνος.
