«Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει» - Μπέρτολτ Μπρεχτ
Τίποτα το συριζαϊκό δεν μας είναι ξένο και τίποτα δεν μας ξενίζει. Από το κόμμα της… φαιδράς πορτοκαλέας όλα τα περιμένουμε και τίποτα δεν μας ξαφνιάζει.
Γι’ αυτό, σε αντίθεση με κάτι ξελιγωμένα «ρεπορτάζ» που διαβάσαμε απνευστί σε φιλοσυριζαϊκά μέσα ενημέρωσης περί «σημαντικής παρέμβασης» του Τσίπρα για το κράτος δικαίου, δεν μας εξέπληξε η χθεσινή σχετική εκδήλωση που οργάνωσε το Ινστιτούτο Τσίπρα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην αναδείξουμε τις… αστοχίες και τη μνήμη χρυσόψαρου (να το κοιτάξει αυτό, πάραυτα) του γνωστού για τις αυταπάτες, Αλέξη Τσίπρα.
Επιτεύγματα
Στην περίπτωση του Τσίπρα ταιριάζει γάντι το «κοίτα ποιος μιλάει». Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικά από τα… κορυφαία επιτεύγματα του τέως πρωθυπουργού.
Εν αρχή ην τα μνημόνια. Ναι, αυτά που θα έσκιζε μ’ έναν νόμο, μ’ ένα άρθρο. Αφού λοιπόν κορόιδεψε –κανονικά και μ’ έναν νόμο– τον κοσμάκη που τον ψήφισε, βγήκε ο μουστερής της Αριστεράς και τους είπε –γκρόσο μόντο– ότι δεν «κατάλαβαν καλά». Και επειδή (οι συγκεκριμένοι πολίτες) δεν το κατάλαβαν, φρόντισε να τους δώσει να (το) καταλάβουν, υπογράφοντας και με τα δύο του χέρια το αχρείαστο και βάρβαρο μνημόνιο των 100 και πλέον δισ. ευρώ.
Στο… βιογραφικό του ξεχωριστές θέσεις έχουν (βεβαίως, βεβαίως) το δημοψήφισμα-οπερέτα και τα capital controls. Και φυσικά τα… κλάματα που ρίχνουν κάθε 5 του Ιούλη οι σύντροφοι του Τσίπρα γιατί «αναγκάστηκε το παιδί» (αυτά λέγανε κάτι «γιουσουφάκια» της ενημέρωσης το καλοκαίρι του 2015) να υπογράψει, εκών άκων, το μνημόνιο.
Μιλάει σήμερα ο «σύντροφος» Τσίπρας για το κράτος δικαίου, όταν θυμόμαστε πόσο περήφανος ήταν για τον πρώην υπουργό του και δεξί του χέρι, Νίκο Παππά, μόλις αυτός καταδικάστηκε ομόφωνα 13-0 από το Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος. Κι όσο κι αν σήμερα θέλει να το ξεχάσει, τα… βοσκοτόπια του Καλογρίτσα θα το(υς)ν ακολουθούν για πάντα.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις καταγγελίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου (κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για πολλά χρόνια), η οποία μιλώντας σε εβδομαδιαία εφημερίδα («Παραπολιτικά», 10 Σεπτεμβρίου 2022) είπε: «Ο Τσίπρας ήθελε να μου δείξει υποκλοπές της ΕΥΠ».
Δεν… πρόκαμαν
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη… διάσημη φράση του (Φλεβάρης του 2020 ήτανε, θαρρώ) για τους αρμούς της εξουσίας που δεν…. πρόκαμαν να ελέγξουν την ΠΦΑ (Πρώτη Φορά Αριστερά) και ότι έπρεπε(!) να το πράξουν τη… δεύτερη φορά αριστερά.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία (βλ. Novartis) από συστάσεως ελληνικού κράτους.
Τέλος, πάει πολύ να μιλάει ο Τσίπρας για τη διαπλοκή όταν, επί πρωθυπουργίας του, έξω από την Ηρώδου Αττικού «υπήρχε τροχονόμος» για να ρυθμίζει την κίνηση των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών –κανονικό μποτιλιάρισμα– που είχαν ραντεβού με τους ενοίκους του Μαξίμου. Ειδικά τις πρώτες νυχτερινές ώρες, όταν η αριστερή τσακαλοπαρέα, για να χαλαρώσει προφανώς μετά την καθημερινή κοπιώδη εργασία της, τα έλεγε με τους «συντρόφους» της διαπλοκής και της επιχειρηματικής ελίτ.
Υγ.: Επειδή οι μέρες είναι βαριές λόγω της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών και μπορεί να κατηγορηθεί κανείς από τα σεσημασμένα παρασυστήματα της Κουμουνδούρου για «επιχείρηση συμψηφισμού», θα θυμίσουμε μόνο το εξής: λίγες ημέρες μετά τον τραγικό θάνατο 104 ανθρώπων στο Μάτι, ο τότε πρωθυπουργός αποφάσισε να πάει διακοπές με το κότερο(!) γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας.
Τοξικότητα και εχθροπάθεια
Έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από το εκλογικό Βατερλό του και αντί, έστω και τώρα, να κάνει την αυτοκριτική του γιατί έχασε με 24 μονάδες διαφορά από το κόμμα της κεντροδεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτός επιλέγει να μας… ξαναθυμίσει τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού του DNA: τοξικότητα και εχθροπάθεια.
Φορώντας το παλιό και φθαρμένο κοστούμι του λαϊκισμού και της τοξικής δημαγωγίας, επέλεξε, μιλώντας χθες στην εκδήλωση του Ινστιτούτου του με τίτλο «Κράτος Δικαίου, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία», να εξαπολύσει ακραία, τυφλή και αήθη επίθεση (αλίμονο, τι Τσίπρας θα ήταν) στον πρωθυπουργό.
Mε μια παραληρηματική ομιλία, επέλεξε να εργαλειοποιήσει πολιτικά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και με το γνωστό ύφος του και τη γνωστή φρασεολογία είπε πως ο πρωθυπουργός «ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Γιατί ας μην ξεχνάμε μια κρίσιμη παράμετρο: μόλις ενάμιση μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές».
Σύμφωνα με τον Τσίπρα «αν γίνονταν τότε γνωστά όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα, δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών απλώς δυστύχημα.
Και η αναζήτηση ευθυνών δεν θα διαχέονταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δεν θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ως και την ημέρα των εκλογών.
Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Για αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα. Για να ξεχαστεί το έγκλημα» είπε ο πολιτικός που έστησε με την ομάδα του το άθλιο σόου το βράδυ που χάθηκαν 104 ψυχές στο Μάτι.
