Η χώρα είναι γεμάτη παράγοντες. Παράγοντες πολιτικούς, οικονομικούς, αθλητικούς, συνδικαλιστικούς, τοπικούς, παράγοντες ιπτάμενους, χερσαίους και θαλασσινούς. Πολλοί από αυτούς είναι και πρόεδροι. Τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Στόχος ζωής του παράγοντα είναι να τον λένε πρόεδρο. Σε αντίθεση με τους παράγοντες, οι ολυμπιονίκες σπανίζουν. Ειδικά όσοι από αυτούς έχουν καταφέρει να κερδίσουν χρυσό μετάλλιο, όπως η Σοφία Μπεκατώρου και ο Νίκος Κακλαμανάκης. Και αυτό είναι το πρόβλημα με τις καταγγελίες τους. Οι δύο πρωταθλητές, ο καθένας με τον τρόπο του, ανέδειξαν τη βαθιά αναπηρία της ελληνικής κοινωνίας.
του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Είναι η κοινωνία όπου οι μέτριοι, όσοι φλερτάρουν με το τίποτε, νομίζουν ότι δικαιούνται να τυραννούν και να κακοποιούν ακόμη όσες αξίες τολμούν να ξεχωρίσουν με το ταλέντο τους και την αφοσίωσή τους σε αυτό. Νομίζουν ότι η χώρα τους ανήκει. Τα όσα μαθαίνουμε αυτές τις ημέρες εικονογραφούν τη μετριοκρατία που πνίγει κάθε δημιουργικότητα στη χώρα. Ο όρος «μετριοκρατία» ακούγεται αφηρημένος. Ομως με κάτι τέτοιες υποθέσεις γίνεται συγκεκριμένος, κάτι που το ζεις στην καθημερινότητά σου.
Τι χρειάζεται ένας «παράγοντας» για να γίνει παράγοντας; Ευλυγισία στη μέση; Ταλέντο στην κολακεία; Φτάνει να μην έχει καμιά ικανότητα ώστε να περάσει τη ζωή του στους προθαλάμους άλλων παραγόντων. Κάποια μέρα θα τον αναγνωρίσουν ως όμοιό τους. Τι χρειάστηκε στην Μπεκατώρου και στον Κακλαμανάκη να κατακτήσουν χρυσά μετάλλια; Πόσο ταλέντο, πόσος κόπος, πόση αφοσίωση για να το πετύχουν; Δύσκολο να τα ζυγίσεις. Απλώς σκεφθείτε ότι ο καθένας από μας μπορεί να γίνει παράγοντας κάπου. Μπεκατώρου και Κακλαμανάκης όμως δεν μπορεί να γίνει ο καθένας από μας. Αυτό αφορά και όλους τους πρωταθλητές μας. Τα λέω όλα αυτά διότι διαπιστώνω ότι είναι εν εξελίξει ένα metoo α λα γκρέκα, όπου η κάθε –και σε λίγο ο κάθε– πικραμένη ή πικραμένος θα ζητιανεύουν το ενδιαφέρον μας. Ξεχνούν ότι η Μπεκατώρου δεν έχει τίποτε να κερδίσει από τις καταγγελίες της. Ούτε ο Κακλαμανάκης. Η Μπεκατώρου δεν μπορεί πια να διεκδικήσει ούτε δικαστική δικαίωση. Ας καταλάβουμε όμως τι θέλει να μας πει: Σε αυτή τη χώρα την εξουσία την έχει η μετριότητα. Αυτή είναι η πραγματική αρρώστια.
Και μη μου πείτε ότι θέλω να υποβαθμίσω το ζήτημα του βιασμού. Είναι ειδεχθής. Δεν μπορώ να το καταλάβω όχι μόνον επειδή δεν μπορώ να μπω στη θέση της γυναίκας. Δεν μπορώ να μπω ούτε στη θέση του άνδρα. Μπορώ όμως να καταλάβω, επειδή την έχω ζήσει, την εξουσία της μετριοκρατίας. Αυτή μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικές καταχρήσεις, σε βιασμούς, ακόμη και να απειλήσει ζωές. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα γλιτώσουμε από αυτήν. Τουλάχιστον όμως ας συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που ζούμε. Διότι η υπόθεση δεν αφορά μόνο τον αθλητισμό.
*από την Καθημερινή
