Oι διεθνείς συσχετισμοί, αποτελούν μία εύθραυστη σκακιέρα, η οποία, ενίοτε άγει τα κράτη, προς τις, εκ των προτέρων ή εκ του αποτελέσματος, ορθές κινήσεις ή εξ αντιδιαστολής, τα ωθούν προς την καθολική και ολοσχερή καταβαράθρωσή τους.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, πέραν της εξαντλήσεως της πολιτισμικής διπλωματίας ως Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, διατηρώντας ισχυρούς και δομημένους τους εθνικούς και πνευματικούς δεσμούς, με τον μείζονα Ελληνισμό της διασποράς απανταχού εις την Γη, η Ελλάδα κατήγαγε, ως προς τον ενεργειακό τομέα, μία, ανυπερθέτως, ιστορικής σημασίας, σύμπραξη, με τον Ισραήλ, την Κύπρο και τις Η.Π.Α, καθόσον αφορά την οικοδόμηση ενός νέου ενεργειακού άξονα εις την Ανατολική Μεσόγειο, αποκομίζοντας πολλαπλά διπλωματικά και γεωστρατηγικά οφέλη, καταλείποντας ούτως μία παρακαταθήκη της Ελλάδας εισέτι και για τα πλείστα ανοικτά ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
Εν προκειμένω, η Ελλάδα, μεταξύ άλλων, θα καταστεί κύρια πύλη εισόδου του Αμερικανικού Υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ενδυναμώνοντας τις άριστες διπλωματικές σχέσεις, δίχως τούτου, να καταργεί, τις ήδη εμβαθυμένες διπλωματικές σχέσεις αλλά και εμπορικές και οικονομικές διακρατικές συμφωνίες με την Κίνα, ιδίως για το λιμάνι της cosco, καθότι μην λησμονούμε, ότι η Κίνα, εν έτει, 2012, διαρκούσης της ιδιαίτατα χαλεπής τότε περιόδου των μνημονίων, ο Σόιμπλε απαιτούσε στανικώς την αμελλητί αποβολή της Ελλάδας από τον Ευρώ, τότε η Κίνα αυτοκλήτως διεμήνυσε ότι εάν τούτο, τω όντι, συντελεσθεί εις βάρος της Ελλάδος ,θα αποσύρει ως αποθεματικό νόμισα το Ευρώ έναντι του Γουάν.
Άρα η Ελλάς, συντάσσεται με τις παραδοσιακές συμμαχίες και εναρμονίζεται εκθύμως και αναφανδόν με αποδεδειγμένα ιστορικώς συμμαχίες της Δύσεως, πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι διαρρηγνύει τις νεότερες διπλωματικές σχέσεις με τις άλλες χώρες ή εξ ίσου οικονομικά ισχυρές όπως η Κίνα, καθότι άλλωστε ισχύει η θεμελιώδης αρχή «pacta sunt servanda» (τα συμπεφωνημένα τηρούνται), καθόσον αφορά τα συνομολογηθέντα, καθότι η συνέπεια, αποτελεί αποφασιστικό κριτήριο δια την εγκυρότητα και φερεγγυότητα της Πατρίδος μας εις τις Διεθνείς σχέσεις.
Το μείζον είναι η διαρκή εξυπηρέτηση του εθνικού μας συμφέροντος, ως κράτους μέλους της Ε.Ε και μέλος του Ο.Η.Ε, καίτοι, έχουμε, αέναους εχθρούς όπως η αψίκορη Τουρκία, η οποία διεκδικεί διηνεκώς και αρειμανίως, αλλά και εύθραυστες ισορροπίες με την Θράκη αλλά και την αιμοταβαμμένη Κύπρο μας.
Εν άλλοις λόγοις, η διπλωματική ισορροπία, δέον όπως ερείδεται στερρώς σε ουσιαστικά θεμέλια της εθνικής εξωτερικής πολιτικής, αποβλέπουσα, προς την βέλτιστη θωράκιση και την εν γένει, περιφρούρηση των εθνικών μας συμφερόντων διεθνώς, καθότι το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας, της ειρήνης, της γεοπολιτιής σταθερότητας και της εθνικής ασφάλειας, καθίστανται διαρκώς διακυβευόμενο, και ευμετάβλητο και ουδόλως συνιστά μία απαρασάλευτη σταθερά, αλλά απαιτεί διαρκή προσπάθεια και επαγρύπνηση.
Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή, παρά τις όποιες διαφωνίες εκασταχού και εάν προέρχονται, καθίστανανται σαφώς καλοδεχούμενες, καθότι άλλως τε, η εκασταχού διαφωνία συνιστά γνήσιο τέκνο της Ελευθερίας, πλην όμως εν πάση περιπτώσει, δια της ως άνω ρηθείσης ενεργειακής σύμπραξης της Ελλάδας εις τον νευραλγικό τομέα της ενεργείας, αναγορεύεται εις μία υπολογίσιμη γεωπολιτική δύναμη.
Ως εκ τούτου, φρονώ, ότι αναλογικά, παρά τις όποιες αντιπαραθέσεις, αβελτηρίες ή αστοχίες, γίνονται βήματα σταθερότητας ούτως ώστε η Ελλάδα να διεκδικεί την αξία την οποία της αξίζει αναλογικά με τον πολιτισμικό της υπόβαθρο, αλλά και το εν γένει ιστορικής της παρελθόν.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα, επιδιώκει, παντί προσφόρω τρόπω, να κατακτήσει το βάθρο το οποίο της αρμόζει εις τις διεθνείς σχέσεις, μη φειδόμενη μόχθου και ενίοτε κόστους, διότι το παν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, να μανθάνει εκ των λαθών της, να επιδίδεται εις αυτοκριτική, αλλά και να αγαπά προεχόντως και κυρίως το έθνος, την ιστορία, την γλώσσα, την Εκκλησία, και όχι να είναι περιχαρακωμένη, σε εθνομηδενιστικά, και δικαιωματιστικά φληναφήματα του συρμού.
Συνελόντι ειπείν, η παρούσα κυβέρνησις της Νέας Δημοκρατίας, οικοδομεί σχέσεις σταθερότητας, εξορθολογίζει την δυναμική σχέση της Ελλάδος με τις παραδοσιακές συμμαχίες, επενδύοντας προσηκόντως και δεόντως προς την διπλωματική ισορροπία, δημιουργώντας μία σπουδαία παρακαταθήκη για το διεθνές κύρος και την σταθερότητα της Πατρίδας μας εις το εγγύς μέλλον.
