«Μια φωτοβολίδα μες στη νύχτα σκάει». Αυτός ο στίχος του Ορφέα Πιερίδη περιγράφει τη νύχτα των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, όταν ο Χάρης Δούκας ηττήθηκε κατά κράτος από τον Νίκο Ανδρουλάκη: 59,9% έναντι 40,1%. Και κάπου εδώ έληξε η σεμνή τελετή της προσπάθειας ανέλιξης στο ζενίθ.
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον δήμαρχο Αθηναίων να πιστέψει ότι μπορεί, μετά την εκλογή του στην Αθήνα, ελέω μιας «παρδαλής» συμμαχίας που εκκινούσε από την άκρα αριστερά και τελείωνε στην άκρα δεξιά, να κερδίσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ;
Και αυτό μάλιστα χωρίς να έχει καλά-καλά μείνει στο Δήμο της πρωτεύουσας ένα χρόνο; Δεν έλαβε εντολή στην κάλπη για μια θητεία; Γιατί δεν έμεινε εκεί και –βάσει και της απόδοσής του και του πώς θα την αξιολογήσουν οι πολίτες– να διεκδικήσει το πολύ παραπάνω που διεκδίκησε τόσο μα τόσο πρόωρα;
Τα αποτελέσματα έδειξαν κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό: στην Αττική, στον α’ γύρο ο 44χρονος Χάρης Δούκας ήρθε… τέταρτος, με ποσοστό 17,93%, πίσω από τον Παύλο Γερουλάνο, την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Δεν το λέτε και καλή επίδοση. Αντίθετα, έχει και οσμή αποδοκιμασίας για την –όχι καλή– εικόνα που παρουσιάζει ο δήμος από τότε που ανέλαβε τα ηνία του ο Καθηγητής Ενεργειακής Πολιτικής και Διοίκησης του ΕΜΠ.
Ήταν όμως μόνο αυτό που οδήγησε στην –ηχηρή– ήττα του;
Πρώτον, η επιδίωξη του Χάρη Δούκα να κερδίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θεωρήθηκε από πολλούς αμετροεπής, δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι τον έστειλαν στο Δήμο μέχρι το 2028. Ήξερε επίσης, αν και αυτό το εμπόδιο προσπεράστηκε, ότι υπήρχε ένα πρόβλημα βάσει του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ (άρθρο 36), το οποίο δεν επιτρέπει υποψηφιότητες αυτοδιοικητικών, δημιουργώντας ασυμβίβαστο. Όταν μάλιστα ηγέρθη το θέμα, με πομπώδη ανακοίνωσή του ο Χάρης Δούκας καυτηρίασε αυτούς «βλέπουν το ρεύμα υποστήριξης που δημιουργείται στην κοινωνία» και απαιτούν εμμέσως τον αποκλεισμό της υποψηφιότητάς του. Τελικά, ίσως για κακή του τύχη, ουδείς τον απέκλεισε. Και ιδού. Τουλάχιστον μετρήθηκε και δεν έμεινε με την απορία.
Δεύτερον, ο Χάρης Δούκας σε αντίθεση με τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν έκρυψε τη θετική του προδιάθεση για μια σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με τη ριζοσπαστική αριστερά, για τη συγκρότηση «προοδευτικού μετώπου». Αυτό, χωρίς να βλέπει το μπάχαλο στον ΣΥΡΙΖΑ και πως το εισπράττουν οι πολίτες, χωρίς να αντιλαμβάνεται την αποστροφή του κόσμου για την Κουμουνδούρου, όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές του 2023 αλλά και αργότερα, στις δημοσκοπήσεις. Έχοντας προφανώς στο νου του τη συνεργασία που τον οδήγησε στο δημαρχιακό θώκο, θεώρησε ότι αυτό το μοντέλο θα τον βοηθήσει να κερδίσει τη μάχη της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Και δεν υπολόγισε –ελέω ίσως κάποιου ιδεολογικού δογματισμού που δεν τον άφησε να δει αυτά που δεν ήθελε να δει– άλλους παράγοντες στην αναμέτρηση για το Δήμο το 2023, που συνεισέφεραν στη νίκη του τότε, όπως π.χ. τη στάση που τήρησε η ακροδεξιά.
Για όλα στη ζωή υπάρχει το κατάλληλο timing. Φαίνεται πως ο Χάρης Δούκας έχει μια άλλη αίσθηση των πραγμάτων. Ίσως να ήθελε να θέσει τις βάσεις για το μέλλον. Όμως, δεν καθιερώθηκε καν ως το νούμερο δύο στο ΠΑΣΟΚ. Πιο κερδισμένοι φαίνονται να εξέρχονται της διαδικασίας ο Παύλος Γερουλάνος και η Άννα Διαμαντοπούλου. Ο πρώην υπουργός βουλευτής της Α’ Αθηνών μάλιστα, εμφανίζεται ισχυρότερος του Δημάρχου Αθηναίων στην Αττική, όπως ήδη αναφέρθηκε και έχασε τη δεύτερη θέση –και ίσως και την προεδρία κατ’ επέκταση– για μερικές εκατοντάδες ψήφους. Η δε πρώην επίτροπος και πρώην υπουργός, τα πήγε καλά και σάλπισε την επιστροφή της στην ενεργό πολιτική, επιβεβαιώνοντας και την πρωτιά της στην εκλογική περιφέρεια όπου φαίνεται πως θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές, την Ανατολική Αττική.
Από εδώ και πέρα, ο Χάρης Δούκας θα κριθεί για τα αποτελέσματα της δουλειάς του στο δήμο. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα όποια συμπεράσματα έβγαλε από την εσωκομματική εκλογή. Αν βέβαια τα έβγαλε σωστά.
