Ο Αλ. Τσίπρας ξανανοίγει «ξύπνησε» την πιο χυδαία μορφή του Τύπου ευελπιστώντας σε μια σανίδα σωτηρίας.
Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Πιάνει… ταβάνι ο κιτρινισμός του ΣΥΡΙΖΑ και των ΣΥΡΙΖΑϊκών ΜΜΕ όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. Οι νόμιμες επισυνδέσεις, ο «εκβιαζόμενος Ανδρουλάκης» και οι πρακτορίστικες ιστορίες με τις predator-λίστες αποδείχθηκαν βούτυρο στο ψωμί των φιλοΣΥΡΙΖΑϊκών εφημερίδων και ιστοσελίδων, οι οποίες διαγκωνίστηκαν για το ποια θα αναδειχθεί η πλέον ευφάνταστη και με την περισσότερη… λασπουριά. Το χειρότερο είναι πως τη λογική των φίλα προσκείμενων μέσων ακολουθεί πλέον και το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος, με μπροστάρη τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, κάνοντας τοξικό το πολιτικό κλίμα παραμονές εκλογών.
«Είστε μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας;», «είστε ένοχος, είστε ο επικεφαλής του ρυπαρού δικτύου», «είστε ο ιθύνων νους του παρακράτους», «ο πρωθυπουργός είναι είτε ανεπαρκής, είτε αδίστακτος και ανασφαλής, και στις δύο περιπτώσεις επικίνδυνος», «ο κ. Μητσοτάκης είναι καταχραστής της δημοκρατικής εξουσίας». Οι παραπάνω προσωπικοί χαρακτηρισμοί κατά του πρωθυπουργού ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής και στην τελευταία συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα. Ο δημόσιος πολιτικός λόγος στα χειρότερά του, που έχει, ωστόσο, ερμηνεία.
Απέλπιδα προσπάθεια
Πρόκειται για την απέλπιδα προσπάθεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει στο παιχνίδι, στηριζόμενος στην πόλωση, την τοξικότητα, την ακραία φρασεολογία. Πατάει στα χνάρια του πιο ακραίου κομματιού της κοινοβουλευτικής ομάδας του και στα πρωτοσέλιδα φίλιων ΜΜΕ για να αντλήσει όχι επιχειρηματολογία, αλλά συνθήματα και ύβρεις. Και ξανανοίγει την πόρτα της πολιτικής στην πιο χυδαία μορφή του Τύπου, που ποτέ δεν εξέλιπε, αλλά βρισκόταν εν υπνώσει – του περιβόητου «αυριανισμού».
Υβριστικοί «ξύλινοι» τίτλοι, λάσπη στον ανεμιστήρα και «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ, στα όρια της χυδαιότητας ή ξεπερνώντας τα, αποτελούν τη βασική συνταγή του φαινομένου, που «άνθησε» την περίοδο 1989-90. Πρωτοστάτης η «Αυριανή» του εκλιπόντα Γ. Κουρή, αλλά από κοντά κι άλλες εφημερίδες με ανάλογο ύφος και περιεχόμενο. «Ο “αυριανισμός” δεν εμφανίστηκε στη δημόσια ζωή σαν κεραυνός σε γαλάζιο ουρανό. Αποτελεί γέννημα της ολόπλευρης κρίσης και παρακμής της ελληνικής κοινωνίας. Τρέφεται από την αμάθεια, τις προκαταλήψεις, το χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο, την ανατροπή και φθορά των αξιών, τον πολιτικό αμοραλισμό, την απόγνωση του μικροαστού και του “ταλαιπωρημένου μεροκαματιάρη” της πόλης και του χωριού» σημείωνε ο χαμένος πρόωρα Αρης Παπάνθιμος στο βιβλίο του «Αυριανισμός, το σημερινό πρόσωπο του φασισμού».
Τα χρόνια πέρασαν και η χώρα μπήκε σε άλλες ράγες, με τα πολιτικά πάθη να μετριάζονται. Ωστόσο, ήρθαν η κρίση και τα μνημόνια, που αποτέλεσαν την αφορμή για να αναβιώσει ο αυριανισμός με νέες εστίες, πιο στιλιζαρισμένες και σύγχρονες. Οι δυνατότητες του Διαδικτύου με τα «εύχρηστα» site και την ανωνυμία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αξιοποιήθηκαν καταλλήλως για την αναγέννηση του αυριανισμού. Και οι «ξύλινοι» τίτλοι κατά του Κων. Μητσοτάκη, του Χ. Φλωράκη, του Μ. Χατζιδάκι και πολλών ακόμα πολιτικών και μη αντιπάλων ενισχύθηκαν με συνοδευτικά ποστ των ακραίων πρωτοσέλιδων και ηλεκτρονικά δημοσιεύματα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της οικογένειάς του, του Αδωνι, του Γεραπετρίτη κ.λπ.
Κριτική εκ των έσω
Το παρήγορο είναι πως τα φαινόμενα «αυριανισμού» στον χώρο του φιλοΣΥΡΙΖΑϊκού Τύπου τα έχουν καταγγείλει ακόμα και κορυφαία στελέχη του κόμματος. Το κακό είναι πως αποτελούν μειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ, τον ιδεολογικό απόγονο του ΚΚΕ Εσωτερικού, που είχε ταυτοτική αρχή τον πολιτικό πολιτισμό και που κληροδότησε στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», ψευδεπίγραφο πλέον πέρα για πέρα.
Συμπέρασμα: στη νέα μορφή του, ο «αυριανισμός» μπορεί και δημιουργεί εχθρούς αδιακρίτως· οι φίλοι γίνονται εχθροί και τούμπαλιν. Δουλειά να γίνεται, απλά.
