Ο πρόεδρος Κυριάκος φαίνεται πως, ενώ έχει λάβει τις αποφάσεις του για τις αλλαγές σε πρόσωπα αλλά και στο σχήμα με το οποίο διάρθρωσε την πρώτη κυβέρνησή του, δεν έχει οριστικοποιήσει τον χρόνο που θα πραγματοποιήσει τον ανασχηματισμό. Επειδή, δε, από αύριο έχουμε και Αύγουστο και συνήθως αυτός ο μήνας δεν ενδείκνυται για ανασχηματισμούς, επειδή συν τοις άλλοις χάνεται στα μπάνια του λαού το στοιχείο των εκπλήξεων αλλά και της αναβάθμισης του κυβερνητικού σχήματος, έχω την αίσθηση – όχι την πληροφορία – ότι θα τον φάμε και αυτόν τον μήνα με την ίδια κυβέρνηση. Υπό ομαλές συνθήκες, ο ανασχηματισμός πλέον μετατίθεται για τα τέλη Αυγούστου, ώστε ο Πρωθυπουργός να πάει στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, κατά την οποία κηρύσσεται – πλην των άλλων – και η έναρξη της νέας περιόδου στην πολιτική ζωή, με νέα κυβέρνηση.
Τουλάχιστον έτσι γινόταν έως τώρα. Αν συμβεί κάτι άλλο, θα είναι για μένα μια έκπληξη. Και όχι μόνο για μένα, αλλά και για πολλούς άλλους. Αυτούς που «ακούγονται», εκείνους που περιμένουν έτσι γενικά και αόριστα, και τους άλλους, τους παρατηρητές, που δεν έχουν να περιμένουν κάτι…
Από όσους προανέφερα βέβαια, εκείνοι που έχουν το σοβαρότερο θέμα είναι οι «ακούγονται». Τι σημαίνει «ακούγονται»;
Είναι εκείνοι οι οποίοι υποτίθεται ότι θα εισέλθουν στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Πόθεν προκύπτει αυτή η ας την πούμε βεβαιότης, ουδείς γνωρίζει. Μπορεί να ξεκινήσει από μια συζήτηση μεταξύ μερικών αργόσχολων στα πέριξ της πλατείας, της γνωστής πλατείας (Κολωνακίου), καφέ και γρήγορα να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, σαν να ‘ναι πυρκαγιά Αύγουστο μήνα με 10 μποφόρ αέρα.
Ο… «ακουγόμενος» τώρα είναι το τραγικό πρόσωπο της ιστορίας. Πιστεύει ο κακόμοιρος τις φήμες, προετοιμάζεται ψυχολογικά για τα υψηλά καθήκοντα που θα κληθεί να αναλάβει προκειμένου να διασώσει – και αυτός – τη χώρα, το λέει ψιθυριστά και στην οικογένεια ή στους στενούς του φίλους και όταν φτάνει η ώρα της κρίσεως (της ανακοίνωσης των ονομάτων της νέας κυβέρνησης) είναι να αυτοκτονήσει. Δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτός είναι εκτός του κυβερνητικού σχήματος, ενώ είναι ο τάδε, ο τάδε, ο δείνα και ο άλλος.
Υστερα περνάει στην αντεπίθεση: «τον έκοψαν τα συμφέροντα», τον «έφαγαν οι ίντριγκες», «είναι εκτός γιατί αυτός δεν γλείφει κανέναν» και ούτω καθεξής.
Μικρές, τραγικές ιστορίες – που κουβαλάει μέσα του ένας ανασχηματισμός…
Υπάρχει και η σοβαρή πλευρά όμως ενός επικείμενου, αλλά μη πραγματοποιούμενου ανασχηματισμού. Η υπολειτουργία της κυβέρνησης. Βουλευτής της ΝουΔου, εκλεγόμενος σε μικρό νομό της Βορείου Ελλάδος, μου διεκτραγώδησε χθες το πρωί την κατάσταση όπως την αντιμετώπισε ο ίδιος, επισκεπτόμενος παραγωγικό υπουργείο και τον αρμόδιο υπουργό στο γραφείο του:
– Ζήτησα να ρυθμιστεί ένα σοβαρό, χρονίζον πρόβλημα του νομού. Κατά τη γνώμη μου, μια εντελώς απλή διαδικασία, δεδομένου ότι δεν προκαλούσε και επιβάρυνση του προϋπολογισμού. Ξέρεις τι απάντηση έλαβα από τον υπουργό, που είναι και φίλος μου;
– Οχι, τι; Μήπως ήμουν εκεί για να γνωρίζω;
– Επί λέξει: αδελφέ, σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, αλλά άσ’ το για τον επόμενο που έρχεται εδώ. Και μου έδειξε την καρέκλα που καθόταν. «Τα μολύβια κάτω» έχουν αφήσει, εδώ και καιρό, να ξέρεις…
Υποθέτω ότι αυτό, πρώτ’ απ’ όλα, θα έπρεπε να ενδιαφέρει τον Μητσοτάκη. Το «τα μολύβια κάτω» είναι σοβαρή υπόθεση…
Του Γιώργου Παπαχρήστου από Τα Νέα
