Ο Καλαματιανός ως από τους πλέον δημοφιλείς χορούς στην Ελλάδα δίνει την ευκαιρία σ’ εκείνον που σέρνει το χορό να επιδίδεται σε πολλούς αυτοσχεδιασμούς. Ο αυτοσχεδιασμός πέραν όλων των άλλων αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
του Χάρη Παυλίδη
Ο αυτοσχεδιασμός αποθεώθηκε επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και συνεχίζεται επί κορωνοϊού με το ΣΥΡΙΖΑ να σέρνει το χορό και να ακολουθούν στα βήματα του, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ 25. Εδώ να σημειωθεί ότι αυτός που σέρνει το χορό κουνάει το μαντήλι στο ΚΙΝΑΛ, αλλά μέχρι ώρας η Φώφη Γεννηματά δεν ενδίδει.
Με την απαραίτητη διευκρίνηση ότι ο Καλαματιανός ανήκει ως είδος στους συρτούς χορούς, «σέρνεται» η αίσθηση ότι με αφορμή την πανδημία «άρχισαν τα όργανα». Και στην προκειμένη περίπτωση τα καραγκιοζιλίκια.
Προφανώς ουδεμία ευθύνη φέρει ο Καραγκιόζης για εκείνους που τον αντιγράφουν, αλλά φαίνεται ότι το παράγγελμα «Μαέστρο πιάσε ένα Καλαματιανό» ταιριάζει απόλυτα στο επίπεδο αντιπολίτευσης που έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ και το «μπαλέτο» που τον συνοδεύει.
Ο Καραγκιόζης έδινε την παραγγελιά και άρχιζαν τα όργανα. Ο Μαέστρος έπιανε δουλειά και ακολουθούσε το γλέντι και ο «τζερτζελές». Κάτι παρόμοιο γίνεται εν μέσω κορωνοϊού από την αντιπολίτευση, με τη διαφορά ότι ο αυθεντικός Καραγκιόζη στο θέατρο σκιών δεν κρύβονταν πίσω απ’ τις φιγούρες.
Ο Καραγκιόζης είχε επίγνωση του μεγέθους του και κυρίως της σκιάς του όπως αυτή αποτυπωνόταν στο πανί. Εν αντιθέσει με τους «καραγκιόζηδες» και τα «κολλητήρια» τους που κάνουν αντιπολίτευση για… τα πανηγύρια.
Yπό άλλες συνθήκες όλα αυτά που θεωρητικά συνιστούν «σκληρή» αντιπολίτευση, για να θυμηθούμε και το «σκληρό ροκ» της εποχής του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσαν να έχουν ψυχαγωγικό χαρακτήρα φθηνού θεάματος, αλλά τέλος πάντων ανεκτού στο πλαίσιο ενός περιοδεύοντος θιάσου. Όμως με νεκρούς και διασωληνωμένους, τέτοιου είδους «καραγκιοζιλίκια» δείχνουν ότι ματαιοπονούν όσοι ελπίζουν ότι το βαλς κάποτε θα μπορούσε να υπερισχύσει του καλαματιανού.
