Από τις αρχές του νέου έτους η Πόπη Τσαπανίδου αναλαμβάνει χρέη εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ήδη παραιτηθεί για προσωπικούς λόγους από το Open. Θα κληθεί δε να μεταφέρει τις θέσεις της Κουμουνδούρου, δηλάδή του Αλέξη Τσίπρα και να πείσει τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν ένα κόμμα και ένα πρόσωπο που η ίδια είχε αμφισβητήσει ανοιχτά με ηχηρό τρόπο την περίοδο του δημοψηφίσματος το 2015, εγκαλώντας τον τότε πρωθυπουργό για την απόφασή του και καλώντας τον να την πάρει πίσω.
Η Πόπη Τσαπανίδου με άρθρο της δεν μιλούσε για ΝΑΙ ή για ΌΧΙ στο δημοψήφισμα που είχε προκηρύξει ο Τσίπρας κλείνοντας τις τράπεζες και βάζοντας τους πολίτες στις ουρές μπροστά στα ΑΤΜ των Τραπεζών. Αμφισβητούσε το δημοψήφισμα με τρόπο σκληρό και με ευθείες βολές κατά του τότε πρωθυπουργού που έσυρε τη χώρα στην πιο διχαστική διαμάχη μετά την μεταπολίτευση.
«… νοιώθω παγιδευμένη! Μας παγιδεύσατε κ. Τσίπρα; Μήπως πρέπει να ματαιώσετε το δημοψήφισμα και να διαπραγματευτείτε;» ρωτούσε με έμφαση δηλώνοντας ότι «Δεν θέλω να διαβάζω μηνύματα μίσους στα social media. Δεν θέλω να ακούω φίλους να διαγράφουν φίλους, να κατεβάζουν το προφίλ τους, να είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ και να φοβούνται να το πουν. Δεν θέλω να ζω με το φόβο, την απομόνωση και το μίσος. Αντέχω τη φτώχεια. Όχι το μένος»
Και πρόσθετε ότι «Δεν θέλω να ψηφίσω ΟΧΙ για να θωρακίσω έναν πρωθυπουργό που θέλει εκτελώντας μυστικούς σχεδιασμούς να ευνοήσει συγκεκριμένους και με άλλοθι το ΟΧΙ μου να προκαλέσει ρήξη με τους ευρωπαίους» ρίχνοντας τα βέλη της ανοιχτά κατά του Αλέξη Τσίπρα κάνοντας λόγο για «μυστικούς σχεδιασμού» αλλά και κινήσεις που ευνοούν «συγκεκριμένους»
Ολόκληρο το άρθρο της Πόπης Τσαπανίδου που είχε δημοσιευθεί στις 3 Ιουλίου του 2015 στο zinapost.gr
“Το δικό μου ΝΑΙ ή ΟΧΙ”
«Θέλω την χώρα μου στην Ευρώπη, μεταρρυθμισμένη, ισότιμη απέναντι στις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Κυρίαρχη. Με επίγνωση των τεράστιων αλλαγών που πρέπει να συντελέσει. Την θέλω όμως περήφανη. Με τους εκπροσώπους της, τους υπουργούς της ανάμεσα στους υπόλοιπους της Ευρωζώνης. Όχι στο περιθώριο. Όχι στην «καρπαζιά»
Αρνούμαι όμως, να ψηφίσω ΝΑΙ για να μεινω στην Ευρώπη, χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς εξουσιοδοτώ τον πρωθυπουργό να υπογράψει εκ μέρους μου. Χωρίς πρώτα να το δω και να ακούσω από κάθε πλευρά, πιστωτών και αιτούντων ότι πρόκειται για το τελικό κείμενο συμφωνίας.
Δεν λέω ΝΑΙ όταν μου ζητούν να βάλω την υπογραφή μου σε ένα λευκό χαρτί. Δεν έχω καμία διαβεβαίωση από κανέναν, ότι οι δανειστές δεν θα οχυρωθούν πίσω από το ΝΑΙ μου, για να φορτώσουν ακόμα βαρύτερα μέτρα, ακόμα πιο ψιλά γράμματα στη σύμβαση αυτή.
Δεν θα πω ΝΑΙ δίνοντας ολόκληρο μπλοκ λευκών επιταγών, υποθηκεύοντας το μέλλον των ευρωπαικών λαών. Δεν θα αποτελέσω το άλλοθι του Σόιμπλε για επιβολή ακόμη σκληρότερης λιτότητας στον ευρωπαικό νότο.
Λέω ΝΑΙ στην Ευρώπη.
Είμαι ευρωπαία μέχρι τα βάθη της ψυχής μου. Οραματίζομαι πράγματι, μια Ευρώπη ενιαία όχι μόνο νομισματικά, αλλά και διοικητικά. Μια Ευρώπη που θα έχει ενιαίο κατευθυντήριο, Υπουργείο Οικονομικών, Πρωθυπουργό και κανονισμούς.
Όμως…
Δεν θα εκχωρήσω το ΝΑΙ μου, για να στηθεί στρεβλά η Ευρώπη αυτή.
Δεν είναι η Ευρώπη του Ντάισελμπλουμ, του Σόιμπλε και των λοιπών «φιλελλήνων και μη» αυτή που ονειρεύομαι να ζήσω εγώ και τα παιδιά μου.
Η δική μου Ευρώπη είναι δίκαιη. Και ως ενιαία, έχει ίδιους κανόνες για όλες τις χώρες-μέλη της. Δεν ζητά από την Ελλάδα μου, τη ματωμένη, να κάψει το μοναδικό της πλεονέκτημα. Την μοναδική της πηγή εσόδου. Τον τουρισμό. Βάζει ΦΠΑ 500% αλλά τον επιβάλλει σε όλες τις χώρες του νότου. Πόσο εννιαία είναι αυτή η Ευρώπη όταν μου παίρνει τον τουρισμό και μάλιστα σε καιρό που είναι η μοναδική πηγή εισόδου μου; Δεν είναι αυτή η Ευρώπη της ισοτητας, όταν ευννοεί μόνο κάποια από τα «παιδιά της».
Δεν είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, αυτή που ζητά την αύξηση των τροφίμων στο ΦΠΑ του 23%. Η δική μου Ευρώπη βλέπει τα συσσίτια, τις ουρές στις διανομές, τα άδεια τραπέζια που έχει το 1,5 εκ ανέργων μας και δεν τους αφήνει να πεθάνουν από πείνα. Βλέπει την ανεργία καρφωμένη στο 27% και δεν ζητά προκαταβολή φόρου 100% στις επιχειρήσεις και στους ελεύθερους επαγγελματίες. Ποια Ευρώπη, ποιων αξιών είναι αυτή, που ζητά απ όσες εταιρίες άντεξαν -με νύχια και δόντια- να βάλουν λουκέτο αύριο;
Ποια Ευρώπη της ενότητας βάζει ρήτρα αυτόματων περικοπών και παρακολούθηση προυπολογισμού σε μηνιαία βάση με λήψη πρόσθετων μέτρων κάθε μήνα, σε μια χώρα που είναι σε ύφεση εφτά χρόνα; Ποιος από τους επενδυτές, εκεί έξω, θα έρθει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας με τα ωραία του ευρουδάκια, όταν δεν θα ξέρει αν τον επόμενο μήνα μια παρεκτροπή του προυπολογισμού, θα του επιβάλλει νέους φόρους; Ποιος θα ρισκάρει να επενδύσει σε ένα έδαφος που δεν είναι στέρεο.
Και όλα αυτά (κι άλλα πολλά) είναι μόνο η βάση, η αρχή της συζήτησης για να καταλήξουν σε μια συμφωνία.
Ε όχι!
Δεν θέλω να καταδικάσω τα παιδιά μου σε ένα μέλλον περικομμένο. Ούτε τα παιδιά των Ισπανών. Ούτε τους Ιταλούς και τους γάλλους. Ούτε θέλω να δω στη χώρα μου τις κατασχέσεις ακινήτων που είδα στην Ισπανία. Γιατί και αυτό το ζητούν. Να ρίξουν το ακατάσχετο, να ανεβάσουν τα επιτόκια των ρυθμίσεων να να να…
Και επαναλαμβάνω. Δεν εχουν ακόμα καταλήξει.
Δεν θα ψηφίσω ΝΑΙ δηλαδή και μετά θα μπουν υπογραφές. Θα ψηφίσω ΝΑΙ και τότε θα ξεκινήσουν να γράφουν την συμφωνία, επηρεάζοντας τη δική μου ζωή. Των παιδιών μου. Και των παιδιών τους.
Δεν θα ψηφίσω ΝΑΙ για να νομιμοποιήσω την παντοδυναμία της γερμανικής κυβέρνησης στην κορυφή της Ευρώπης. Ούτε θα γίνω ο πρώτος που θα σκύψει το κεφάλι σε μια ουρά χρεωμένων λαών. Γιατί ακολουθούν και άλλοι μετά από μάς…
Όμως είμαι Ευρωπαία.
Και θέλω να παραμείνω. Θέλω να είμαι ίδια με τους Φινλανδούς, να με ενώνουν τα πάντα με τους Βέλγους, να μην με φτύνουν οι Ολλανδοί όταν ακούν να μιλώ ελληνικά. Είμαι Ευρωπαία. Και θέλω να παραμείνω. Για να έχω ανοικτούς ορίζοντες, αγορές για να συνεργαστώ, κοινά σύνορα για να προστατεύσω, νόμισμα για να ανταλλάσω.
Γι αυτό δεν θέλω να ψηφίσω ΟΧΙ. Όχι πριν μου εξηγήσουν τι προοπτικές μου δημιουργεί. Γιατί δεν με έπεισε κανείς ότι το ΟΧΙ δεν σημαινει Grexit. Και το Grexit δεν το θέλω.
Θέλω να στηρίξω τον πρωθυπουργό στην διαπραγμάτευση. Να βάλω πλάτη για την Ελλάδα.
Όμως θέλω να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει πως δεν ονειρεύεται τη χώρα μου στην απομόνωση της δραχμής. Όχι τώρα.
Όχι με τις τράπεζες άδειες. Όχι με την κοινωνία εξαθλιωμένη. Όχι με τους μετανάστες να φτάνουν κατά χιλιάδες. Όχι με τους τζιχαντιστές να απειλούν την Ευρώπη. Όχι με την διχόνοια να έχει πια εκδηλωθεί και να κατατρώει τους έλληνες.
Να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει πως η χώρα μου θα χαράξει τον χάρτη που επιτέλους θα την οδηγήσει στο επόμενο κεφάλαιό της. Εντός Ευρωζώνης.
Να μου το εξηγήσει σαν να είμαι εγώ οι θεσμοί. Με νούμερα και χρονοδιαγράμματα. Να μου πει δηλαδή, πότε και πως θα ανοίξει τις τράπεζες. Και σε ποιον θα ανήκουν οι τράπεζες όταν τις ανοίξει. Με τι λεφτά θα πληρώσει δημόσιο και υποχρεώσεις; Διότι, οι τράπεζες έκλεισαν γιατί άδειασαν. Φρόντισαν επί μήνες γι αυτό αντιπολίτευση και κυβέρνηση με δηλώσεις τους. Πως θα ξανανοίξουν; Θα κουρευτούν οι καταθέσεις; Θα χάσουν τα λεφτά τους όσοι έμειναν να εμπιστευτούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα; Θα περάσουν στα χέρια των δανειστών τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών; Που θα βρει λεφτά; Όταν οι δανειστές πιέσουν μέχρις εσχάτων κόβοντας και τα τελευταία μετρητά, τι θα κάνει; Πως θα πληρώσει; Θα κόψει νόμισμα; Θα μοιράσει IOU; Ποιο είναι το σχέδιο;
Να με διαβεβαιώσει, πως έχει τα κότσια να σπάσει τα αριστερά στεγανά και να μεταρρυθμίσει αυτή την μικρή χώρα με τα μεγάλα προβλήματα. Πως θα την γκρεμίσει για να την χτίσει από την αρχή. Θα ξηλώσει την γραφειοκρατία που στέλνει στο τρελάδικο όποιον τολμηρό αποφασίζει να δημιουργήσει κάτι, οτιδήποτε. Θα πάψει να παριστάνει τον επιχειρηματία και θα παίξει το ρόλο που πρέπει. Θα γίνει κράτος-ρυθμιστής θεσπίζοντας κανόνες λειτουργίας, φορολόγησης, ελέγχους και προυποθέσεων.
Και θα αναλάβει να υιοθετήσει ένα κοινωνικό πρόσωπο. Αγκαλιάζοντας τους αδύναμους. Παρέχοντας στη νέα γενιά εφαλτήρια ζωής. Οργανώνοντας ένα κράτος που θα απέχει μερικά κλικ από τον πολίτη του. Τον πολίτη του 2015. Αυτόν που σήμερα στήνεται σε ουρές έξω από τις δημόσιες υπηρεσίες για μια σφραγίδα, που θα αποδεικνύει ακόμα και ότι στον ακρωτηρασμένο δεν φύτρωσε καινούριο χέρι, άρα δικαιούται το επίδομα αναπηρίας.
Και όλα αυτά θα τα κάνει στήνοντας πρώτα υποστηλώματα. Δεν γκρεμίζεις χωρίς υποστήλωση. Θα σου ρθει ο όροφος στο κεφάλι. Υποστήλωσε. Συμφώνησε σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο και πάρε βοήθεια από τους ευρωπαίους. Τόλμησε. Η εποχή μας, έχει ξεπεράσει τις στείρες ιδεολογίες. Πρέπει να βγείτε από τα αριστερα στους δεξιούς κ. Τσίπρα. Και να με πεισετε ότι θα το κάνετε.
Γι αυτό δεν θέλω να ψηφίσω ΟΧΙ. Δεν θέλω να βάψω τα χέρια μου με δυστυχία. Να υπογράψω τον εθνικό διχασμό. Να ξυπνήσω τις ερινύες που με κόπο κοιμήσαμε τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Να ξαναστείλω τους έλληνες σε καφενεία» ναι» και «όχι».
Γι αυτό δεν θα ψηφίσω ΟΧΙ. Και θα το κάνω για την ψυχή του πατέρα μου. Που έμεινε μονόφθαλμος όταν έσκασε στα χέρια του χειροβομβίδα του εμφυλίου. Ήξερε ποιος την είχε βάλει. 5 χρονών παιδί. Με στόχο τον πατέρα του. Και συγχώρεσε αυτόν που την έβαλε. Του μιλούσε. Και γω –παιδί τότε- ήξερα.
Και θύμωνα γιατί αυτός έφταιγε που ο μπαμπάς μου είχε ένα μάτι. Αλλά μου έλεγε, «όχι μίσος. Δεν βγάζει πουθενά».
Δεν θέλω να διαβάζω μηνύματα μίσους στα social media.
Δεν θέλω να ακούω φίλους να διαγράφουν φίλους, να κατεβάζουν το προφίλ τους, να είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ και να φοβούνται να το πουν.
Δεν θέλω να ζω με το φόβο, την απομόνωση και το μίσος. Αντέχω τη φτώχεια. Όχι το μένος.
Δεν θέλω να ψηφίσω ΟΧΙ για να θωρακίσω έναν πρωθυπουργό που θέλει εκτελώντας μυστικούς σχεδιασμούς να ευνοήσει συγκεκριμένους και με άλλοθι το ΟΧΙ μου να προκαλέσει ρήξη με τους ευρωπαίους.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας μόλις πριν λίγους μήνες πήρε την εντολή να βγάλει την χώρα από την κρίση κρατώντας την εντός ευρώ.
Να διαπραγματευτεί λοιπόν, μ αυτή την εντολή.
Είναι νωπή. Είναι ισχυρή. Είναι από έναν λαό που ενώ υπομένει τα πάνδεινα, ενώ στήνετε σε ουρές για 60 ευρώ, ενώ μένει απλήρωτος λόγω capital controls, παραμένει στο πλευρό του και τον στηρίζει.
Είναι ισχυρός.
Να καταστρώσει σχέδιο. Να διαπραγματευτεί. Και να αποδείξει ότι είναι ηγέτης που δεν κρύβεται πίσω από την πλάτη του λαού του.
Γιατί τώρα κύριε Πρωθυπουργέ νοιώθω παγιδευμένη!
Μας παγιδεύσατε κ. Τσίπρα;
Μήπως πρέπει να ματαιώσετε το δημοψήφισμα και να διαπραγματευτείτε;
Γιατί 10 εκατομμύρια έλληνες είναι με την Ελλάδα. Και σας έκαναν την τιμή να σας εμπιστευτούν να τους οδηγήσετε στην ελπίδα. Γιατί τους τάξατε ότι μπορείτε να το κάνετε.
Αποδείξτε το»
